230514

6e paaszondag (2023): Geest van Waarheid

 

Sabine Van Huffel                                       

OPENINGSLIED  371 Hou me niet vast

 

INLEIDING. 

Op deze 6de paaszondag horen we het vervolg van de afscheidsrede van Jezus tot zijn leerlingen. Vorige week hoorden we Jezus zeggen: ``Ik ben de weg, de waarheid en het leven’’. Vandaag gaat Hij hierin een stuk verder en plaatst de liefde centraal. 

Wat is die Liefde van Jezus waar het echt om gaat? Durven we geloven dat die Liefde ons de weg wijst naar het Leven, nooit verloren gaat en zelfs de dood overwint? Het antwoord hierop werd voor mij duidelijk tijdens mijn verwerkingsproces na het overlijden van ons 2-jarig zoontje Adriaan, nu 33 jaar geleden. Ik heb eigenlijk het leven gekregen op het meest doodse moment. Ik heb vooral veel steun gehad aan de Ignatiaanse spiritualiteit waarmee ik 7 jaar eerder kennismaakte. Deze gebedsvorm hielp me de juiste levenskeuzes te maken en mijn geloofsinzichten te verscherpen. Ik bleef worstelen met de vraag: wat is de zin van zijn leven? Hij heeft niet de kans gehad zijn talenten ten dienste van de maatschappij kunnen stellen. Het klopte niet met mijn levensmissie dat je loopbaan je alle levenszin geeft. Het antwoord kreeg ik tijdens een stilte-retraite in de abdij van Drongen drie maand na zijn dood.  Toen werd het mij zo duidelijk dat liefde sterker is dan de dood en nooit verloren gaat. Zo heeft  Jezus de dood overwonnen. Zijn Liefde gaat niet verloren maar blijft in ieder van ons wonen. Ik geloof dat die liefde de essentie is van iedere mens, zijn diepste identiteit, God-in-hem. Daarom is het ieders opdracht op aarde om lief te hebben. Het hele leven is een leerschool in liefhebben … en dit proces loopt door over de dood heen. Ik geloof dat God in mij woont, maar ik geloof ook dat ons zoontje Adriaan, vanuit de liefde die hij mij heeft gegeven, blijft verder leven in mij. Dat gaat niet verloren, dat is niet weg, hij blijft deel van wie ik ben. Dit is voor mij dan ook de essentie van Pasen: te weten, te voelen dat Jezus de dood overwon en als liefde onder ons blijft verder wonen. Hetzelfde geldt voor Adriaan die als liefde blijft verderleven in ieder die hij heeft liefgehad. Zo begrijp ik de betekenis van Pasen.

Die roep van Liefde vinden we in de stilte van eigen hart, als de weg om authentiek mens te zijn. Dit is ook de weg die Jezus ons heeft voorgeleefd tot het uiterste toe. Die weg moeten we gaan, maar Jezus belooft ons meer. Hij belooft zijn leerlingen een helper te sturen, een pleitbezorger bij de Vader. Het is de Geest van de waarheid, niet zomaar een hulpje. Dit vernemen we in de lezing van vandaag.

 

OPENINGSGEBED  (Bénédicte Lemmelijn

Lieve God,

Uit de diepst denkbare 
donkere nacht
breekt Uw licht door
als dageraad, onstuitbaar. Ondenkbaar brak U
de ketenen van angst,
de kluisters van wanhoop.
Leven overwon de dood. Onze tijd zucht onzeker. Ik bid U
om vast vertrouwen
dat ons mag stuwen, 
om de diepe aanwezigheid 
die ons mag dragen, 
om gulle geborgenheid 
die ons mag troosten, 
om een hoopvolle horizon
die ons mag wenken. Lieve God, 
U bent die horizon.
Wees onze hoop,
voorbij elke dood. 

 

LIED 369 Als een levende

 

EVANGELIELEZING Johannes 14, 15-21

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: “Als gij Mij liefhebt, zult ge mijn geboden onderhouden. Dan zal de Vader op mijn gebed u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: de Geest van de waarheid, voor wie de wereld niet ontvankelijk is, omdat zij Hem niet ziet en niet kent. Gij kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn. Ik zal u niet verweesd achterlaten: Ik keer tot u terug. Nog een korte tijd en de wereld ziet Mij niet meer; gij echter zult Mij zien, want Ik leef en ook gij zult leven. Op die dag zult gij weten, dat Ik in de Vader ben en gij in Mij en Ik in u. Wie mijn geboden onderhoudt, die hij heeft ontvangen, hij is het die Mij liefheeft. En wie Mij liefheeft, zal door mijn Vader bemind worden; ook Ik zal hem beminnen en Ik zal Mij aan hem openbaren.

 

BEZINNING.

``Wie Mij liefheeft, zal door mijn Vader bemind worden; ook Ik zal hem beminnen en Ik zal Mij aan hem openbaren.” Hierin toont Jezus zich als weg. Hij is maar een tussenpersoon, een brugfiguur, de poort naar Zijn Vader. Wat een bescheidenheid! Dit was voor Jezus zijn levensmissie die Hij nooit in vraag stelde: mensen in levend contact brengen met God. Wel kende Hij tijden van wachten, afwachten of zijn leerlingen Hem zouden volgen, ja zeggen op het evangelie dat Hij voorleefde .. beslist geen gemakkelijke weg. Niet voor de leerlingen en niet voor ons. Jezus dwingt nooit, plaatst de liefde steeds centraal en die liefde laat zich niet dwingen. 

“Ik zal u niet verweesd achterlaten: Ik keer tot u terug.” en verder “Op die dag zult gij weten, dat Ik in de Vader ben en gij in Mij en Ik in u.” Zoals ik getuigde in mijn inleiding en zoals we ook hier horen in dit evangelie, geloof ik dat Jezus blijft verderleven als liefde in ieder die Hem heeft liefgehad, op de eerste plaats zijn leerlingen. Maar ook in ons blijft Hij wonen als liefde die niet verloren gaat en zich maar openbaart  naarmate wij Hem liefhebben.

En hoe kunnen zijn leerlingen en wij Hem liefhebben? Door zijn geboden te onderhouden, niet als een plicht, maar als een weg tot bevrijding. Het is niet doorheen het onderhouden van de geboden dat we tot liefde komen maar omgekeerd. Als we Jezus en via Hem de Vader zo liefhebben zullen we Hem willen volgen uit liefde en in vrijheid zijn geboden volgen om zo tot waarachtig leven te komen. Dit is een heel andere insteek dan de moraliserende insteek die de kerk jarenlang verkondigde. 

Die weg moeten we gaan, maar hoe houden wij dat vol? Jezus leeft met het vaste vertrouwen dat zijn Vader zijn leerlingen niet als wezen zal achterlaten. Daarom belooft Hij hen een helper te sturen, een pleitbezorger bij de Vader. Het is de Geest van de waarheiddie voor altijd met hen zal zijn.

Die Helper herken ik in mij als een stemmetje, een stuwkracht, die me tot inzicht brengt wat me te doen staat, mij attent houdt om te horen wat gehoord moet worden, me aanmaant te zeggen wat gezegd moet worden en te doen wat er gedaan moet worden. Die Helper herken ik ook in de ander, doorheen het effect van onze ontmoetingen wanneer we met elkaar in waarheid proberen om te gaan. Wat is die waarheid? Hoe komt die waarheid aan het licht?

In de geneeskunde spreekt men vaak over waarheidsmededeling: het meedelen van slecht nieuws  aan de patiënt en zijn familie: dat iemand terminaal ziek is en zijn geliefden alleen zullen  achterblijven. Niet gemakkelijk! Daarom volgen hulpverleners  professionele opleidingen om deze gesprekken zo goed mogelijk te voeren. De waarheid mededelen gaat niet alleen om de naakte feiten, de slechte diagnose en het lijden dat de patiënt te wachten staat, maar het is méér. Het is evenzeer ons medevoelen delen via onze woorden en ons gedrag: door onze spijt uit te drukken, respect op te brengen voor de ander zoals Jezus mensen respecteerde, door te zwijgen, te wachten of desnoods een stap achteruit te zetten als de ander er nog niet aan toe is. Het is “het vertrouwen dat als ik stil durf te staan bij wat moeilijk is, er iets in beweging kan komen in de ander. Waarheid is zó stilstaan bij de feiten dat er leven ontstaat”, aldus Marc Desmet (in zijn boek “Het evangelie volgens mij’, Lannoo, 2008).

Wie zo handelt met vallen en opstaan, zal merken dat er méér gebeurt dan wijzelf hadden kunnen verwachten. Er is iets of iemand die ons overstijgt. Dit is precies “de geest van de waarheid voor wie de wereld niet ontvankelijk is, omdat zij Hem niet ziet en niet kent”. Want niet iedereen ervaart dit zo en ook de wereld om je heen merkt dit zo niet op.   

Hoe kunnen we die weg van Jezus gaan en zijn Liefde centraal stellen, wetende dat de Geest van waarheid ons hierbij zal helpen?

Zoals ik reeds getuigde in mijn inleiding, leven is liefhebben. Dit is onze enige levensmissie. En als we de ander, zij het ons gezin, onze vrienden, onze collega’s maar ook elke mens die we ontmoeten, proberen lief te hebben, krijgen we een andere kijk op alle taken die we dagdagelijks doen. Als ik hen liefheb, ben ik blij voor hen te doen wat ze van mij verlangen. Het is dan niet langer een last, een moeten, maar een vrije keuze om die taken te mogen doen.

Bijvoorbeeld in het gezin: vanaf het moment dat ik de liefde voor onze kinderen voor ogen zag, begon ik de vele huishoudelijke taken, zoals wassen, poetsen, koken, … niet meer als een last te ervaren maar als een weg om hen liefde te mogen geven. Ook in mijn professioneel werk heeft deze levensmissie mij geholpen in mijn contact met studenten. Hen helpen en begeleiden tijdens hun studietraject werd mijn prioriteit, vooral als programmadirecteur. Dat heeft me veel tijd gekost, maar ik deed het graag, omdat ik op die manier in het brandpunt stond van mijn nieuwe levensmissie “leven is liefhebben’’. 

En uiteraard kunnen ook wij die Geest van waarheid voelen in elke ontmoeting met een mens in nood. Onze liefdevolle nabijheid en medevoelen zijn cruciaal. Samen herinneringen oproepen, samen worstelen met existentiële vragen, samen woordeloos verwijlen bij elkaar, biedt troost, erkenning, en kracht: een weg ten leven.

Die stuwkracht voelt aan als de Geest die ieder de richting wijst om authentiek mens te zijn: het zijn wegen van liefde die steeds naar de ander gericht zijn. Hoe meer je de stuwkracht voelt, hoe natuurlijker je de ander kan zien als broer of zus, … dan valt het niet moeilijk om de ander te beminnen en de geboden te onderhouden. Maar loop je weer leeg van liefde, dan wordt alles weer een last. Om die knop om te draaien, heb je de Geest nodig om jou te tonen hoe je jezelf kan laten vollopen met liefde. Het wordt echter nog eventjes wachten op die Geest tot de dag van Pinksteren.

 

GELOOFSBELIJDENIS

Op Witte Donderdag nam ik deel aan de dienst in het wit kerkje van de Dominicanen in Knokke. Daar werd hetzelfde evangelie als vandaag voorgelezen. Het maakt tenslotte deel uit van de afscheidsrede van Jezus. De geloofsbelijdenis die de kerkgemeenschap hierna uitsprak, sloot volledig aan bij deze lezing. Daarom nodig ik ook jullie uit ze hier samen met mij te belijden.

 

Ik kies voor liefde,

zelfs met een bedroefde ziel,

zelfs met een gebroken hart.

Ik kies voor liefde,

omdat de wereld gewond is,

niet enkel mijn klein stukje land,

waar het meestal veilig is,

waar ik me meestal goed voel,

maar in onze wereld overal,

elke dag.

Ik kies voor liefde, 

Omdat we meer licht nodig hebben,

niet méér doden,

niet méér macht,

niet méér bommen.

Ik kies voor liefde,

opdat onze kinderen veilig zouden zijn,

onze vrienden beschermd,

onze grenzen open.

Ik kies voor liefde,

zelfs met een bedroefde ziel,

zelfs met een bezwaard hart.

 

OFFERANDEMUZIEK

LIED 149: Oergebaar

 

Groot DANKGEBED  167 ``Gij zijt het’’

 

COMMUNIELIED 575: Geproefd, geleefd, herkend   

 

SLOTGEBED (Frank Cuypers)

Heer God en Vader
We danken U dat uw Zoon 
voor ons gebeden heeft 
en U gevraagd heeft 
om ons een pleitbezorger te zenden.Help ons om elke dag opnieuw
uw Geest die in ons binnenste woont,
te herkennen.
Laat die Geest zo krachtig worden 
dat hij onze daden richt
zodat we groter worden
in uw evangelische liefde.
Geef ons de bereidheid 
om ons leven te geven voor elkaar
zodat uw Zoon in onze gemeenschap 
kan komen wonen.Dat vragen we U 
door Christus onze Heer. Amen.

                                   

Contactinformatie

©2005-2024 Filosofenfontein

✉️   info@filosofenfontein.be

Ondernemingsnummer: 0775.603.387

Bankgegevens:"FIFO Heverlee" 

KBC: BE11 7340 3906 5848

Volg ons op Sociale media

QR Code

Door je camera op deze code te houden krijg je het adres van deze website op je smartphone of tablet. Dan kan je de hele website bekijken.