Aanvankelijk was deze avond op 20 december gepland, in het kader van de Adventsactie van Welzijnszorg, maar het beruchte C-beestje had ook daar een stokje voor gestoken. Maar niet getreurd: ook de Leuvense schepen van wonen Lies Corneillie was van de partij.
Leuven is een heerlijke stad… maar dat heeft zijn prijs. Dat Leuven ook de duurste stad van Vlaanderen is om te wonen is intussen wel bekend. Luc Vanheerentals (ex-journalist bij Belga) heeft over de Leuvense woonproblematiek een boek gepubliceerd[1], met onder andere een aantal treffende cijfers:
- op een halve eeuw (sinds 1974) zijn de woningprijzen in Leuven vertwintigvoudigd.
- Als huurder betaal je in Leuven gemiddeld 870 euro voor een appartement; voor een huis gemiddeld 1030 euro. De helft van de huurders geeft meer dan 30% van zijn inkomen uit aan woonlasten (energiekosten niet inbegrepen). Die 30% wordt door deskundigen beschouwd als een grens van betaalbaarheid.
- Ondanks de inspanningen op het vlak van sociale woningbouw staan er momenteel 12 000 mensen op Leuvense wachtlijsten voor sociale huurwoningen.
- De onhoudbaarheid van de huurlasten veroorzaakt een uitstroom van gezinnen met lage inkomens uit onze stad, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat. Naarmate er meer gemiddelde en hogere inkomens overblijven, worden de woonkosten verder de hoogte in geduwd.
- In 2020 waren er in Leuven 466 dak- en thuislozen. De meesten daarvan slapen gelukkig niet in openlucht, maar wel in opvangcentra, garageboxen, kraakpanden, auto’s… Ongeveer één op vijf van die thuislozen zijn minderjarig.
- Ook op de Leuvense markt is er duidelijk sprake van discriminatie: personen met een Marokkaanse naam hebben bijvoorbeeld 35% minder kans om als huurder geaccepteerd te worden.
De schepen deed kort het Leuvense beleidsplan voor wonen[2] uit de doeken. Het omvat 90 actiepunten rond 10 strategische doelstellingen. De rode draad is dat het recht op wonen te belangrijk is om over te laten aan de vrije markt. Concreet vatte de schepen het plan samen in een drietal krachtlijnen: het aantal sociale huurwoningen fors uitbreiden; wegen op de private huurmarkt via AGSL (het Autonoom Gemeentebedrijf Stadsontwikkeling Leuven) als ‘publieke projectontwikkelaar’; en betaalbare koopwoningen realiseren voor middeninkomens (onder andere door de oprichting van een Community Land Trust). Opvallende voornemens zijn ook de oprichting van een ‘Woonpunt’ waar iedereen met al zijn vragen over woonproblematiek terecht kan; en praktijktoetsen om discriminatie op de huurmarkt aan het licht te brengen.
Het tweede deel van de avond ging over concrete actiepunten waarmee we als sociaal betrokken Christenen kunnen bijdragen aan een meer leefbaar Leuven voor iedereen. Lut Saelens vertelde over haar ervaringen als ‘solidaire verhuurder avant la lettre’: zij heeft reeds vele jaren tegen een zachte huurprijs mensen uit kwetsbare groepen onderdak verleend. Jef Schoenaerts deelde zijn ervaring met de verhuur van een appartement via het Sociaal Verhuurkantoor van Leuven. Er zijn nog enkele andere leden uit onze gemeenschap die vluchtelingen (onder andere Oekraïners) opvangen. Schepen Corneillie, die momenteel campagne voert om bijkomende kandidaten te zoeken die willen ‘solidair verhuren’, was blij verrast met deze concrete voorbeelden. We hadden het ook over solidair beleggen in huisvesting. Tegen de huisjesmelkers en de speculatie van grote projectontwikkelaars in, zijn er interessante initiatieven waarvoor je spaargeld een hefboom kan vormen: coöperatieve vennootschappen voor lokaal, sociaal en duurzaam wonen zoals Wooncoop[3] of de Valkerij[4], of een win-winlening aan het Brughuis[5], dat tijdelijk onderdak met begeleiding verschaft aan thuisloze jongeren. Wie geen geld maar wel tijd over heeft kan er ook vrijwilligerswerk doen.
Vele druppels koelen de hete plaat wel degelijk af…
[1] Betaalbaar wonen in Leuven?!!! - Luc Vanheerentals, Boek Alle boeken bij Fnac.be
[2] Beleidsplannen voor betaalbaar en kwaliteitsvol wonen | Stad Leuven
