• Voor de meest recente zondagsvieringen Klik hier

Agenda vieringen op Filosofenfontein voor de goede week:
Viering Palmzondag om 10.30 uur
Viering Witte Donderdag om 20 uur
Viering Goede Vrijdag om 20 uur
Paaswake (zaterdagavond) om 21 uur
Géén viering op paasdag!

220102

02 januari 2022: Driekoningen: Feest van de Openbaring (2022)

Dat wij het visioen indachtig zijn  (Mt. 2, 1-12  )

Ria Verschueren


Laten we deze zoomviering beginnen met elkaar te begroeten in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. En laten we elkaar al zingend zegenen : 

Lied nr 104 ‘Gegroet en gezegend ’

Vandaag vieren we het feest van de Openbaring, Epifanie, ook gekend als Driekoningen.
We beleven voor het tweede jaar op rij een kersttijd in mineur. Ons sociaal leven verdampt. Het wereldnieuws oogt grimmig.
Waar hebben wij in deze benarde tijden nood aan?
Jullie voelen misschien ook, zoals ikzelf, een sterk verlangen naar verandering, naar iets positiefs, naar een nieuw begin.

Laat ons vandaag daarover samen mediteren. We hopen op Licht en menen soms, zoals de drie Wijzen, een ster te zien.  We zoeken een houvast in deze duistere uren.

Lied nr 373: Dit ene weten wij ( A Roland Holst/ M Harinck)

Dit ene weten wij
En aan dit één
houden wij ons vast
in de duistere uren
Er is een woord
dat eeuwiglijk zal duren
En wie 't verstaat,
die is niet meer alleen.


Ook de wijzen uit het Oosten – in het Mattheus evangelie van vandaag - gingen op zoek naar iets nieuws. Ze volgden gedreven, nieuwsgierig en zonder aarzelen, een bijzonder beloftevolle nieuwe ster, een Licht aan de hemel.

We horen nu het Driekoningenverhaal en beluisteren aansluitend een fragment uit de Weihnacht-Historie van Heinrich Schütz.

Mattheus 2 1-12 

Muziekfragment: Heinrich Schütz, Weihnacht-Historie, ‘Wo ist der neugeborene König der Juden?’


Overweging


Soms komt de waarheid uit kindermond. Laatst was onze vijfjarige kleindochter bij ons . Op het einde van het TV journaal ving ze een glimp op van asielzoekers die buiten op de stoep van het Klein Kasteeltje overnachtten.

Ze was geschokt en vroeg : ‘bestaat dat, mensen die geen huisje hebben?'. Toen ze het zich met grote ogen realiseerde, zei ze: 'maar wij hebben toch nog plaats, als we zo iemand tegenkomen, moeten we die toch bij ons laten wonen’.

Het trof me hoe zij meteen, zonder enige hinder van 'wetten en praktische bezwaren', naar de kern van de zaak ging : tegenover zo’n verbijsterend gebrek aan basiszorg, moeten we menselijkheid stellen, mededogen, troost en opvang.

Ik was, misschien wel letterlijk, van de hand Gods geslagen. Het leek me even alsof in een flits, door een scheur in de wolkenhemel, een groot klaar licht te voorschijn kwam. Ik wil  samen met jullie nadenken, niet in de eerste plaats over oorzaken en oplossingen van de complexe asiel-en migratieproblematiek- dat lijkt me binnen het bestek van een viering  onbegonnen werk. Maar ik wil het wél hebben over wat er daar met ons gebeurde. Over wat er zich daar ‘openbaarde’.

De buiten slapende asielzoekers in de winterkou werden door de verbijsterde vraag van een kind, méér dan een nieuwsitem. Ze kregen een bestaan, het werden mensen. Mensen die kou lijden en telkens opnieuw niet gehoord worden. Met deze situatie en de ontmenselijking  die dezer dagen om zich heen grijpt, is er iets grondig mis. Vanuit een gelovig perspectief zou je kunnen zeggen dat het een aanslag is op Gods’ plan met de mensen.  Er is Licht nodig in hun duisternis. En geloof in dat Licht.

Maar wat is dat Licht dan precies?  Weten doen we het niet, maar we kunnen het wel herkennen als het voorbijkomt.

Zoals de wijzen mochten ervaren. Ze volgden het Licht op zoek naar een nieuwe koning. En wat vonden ze?

Ze vonden een jong, arm gezin zonder onderkomen met een pasgeboren baby. Dat was anders dan ze verwacht hadden. De verwachte koning was blijkbaar een onaanzienlijk kind. Toch , merkwaardig, bleven ze onwankelbaar geloven in de betekenis van hun ster : dit kind draagt de belofte van een nieuwe wereld. Het dient geëerd te worden met geschenken. 

Ze geloven in wat hen wordt geopenbaard:  God manifesteert zich in de kleinste der mensen en maakt komaf met gangbare normen van maatschappelijke waardering. Zijn plan met de mensen, zijn zorg om de wereld is universeel. Hij brengt hoop voor álle mensen.  Het lijkt wel een droom.

Bij het verder zoeken naar de betekenis van deze droom, van dat Licht, moest ik denken aan de bekende tekst van Jesaja, waarin hij een hoopvol visioen van vrede uittekent.

Laat ons er nu samen naar luisteren:

Jesaja 11, 6-9

Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam,
een panter vlijt zich bij een bokje neer;
kalf en leeuw zullen samen weiden
en een kleine jongen zal ze hoeden.
Een koe en een beer grazen samen,
hun jongen liggen bijeen;
en een leeuw en een rund eten beiden stro.
Bij het hol van de adder speelt een zuigeling,
en een kind graait met zijn hand naar het nest van de slang.
Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil
op heel mijn heilige berg
Want de kennis van de Heer vervult de aarde,
zoals het water de bodem van de zee bedekt.


Hier wordt een beeld geschetst van een wereld zonder conflicten, waar dieren die normaal mekaar vanuit hun aard naar het leven staan, hun verschillen overstijgen en erin slagen om  in vrede met elkaar te leven. Is dat iets waar we, ook tussen mensen,  mogen op hopen?

Het is een ideaalbeeld dat ons doet uitzien naar een bestaan in verbondenheid. Dat brengt ons terug naar de situatie van de asielzoekers daarstraks: hoe kunnen we elkaar zien als evenwaardige mensen en voor elkaar zorgen als dat nodig is.  Eenvoudig is dat niet. Verschil in cultuur, opvatting, karakter, tegengestelde belangen, maatschappelijke draagkracht, en zo veel meer, maken dat vaak onmogelijk.

En toch leeft in ons het verlangen om mee te werken aan een wereld waar elke mens kansen krijgt op een menswaardig bestaan, om zo het rijk Gods op aarde mogelijk te maken.  Hoe doen we dat?
Hoe kunnen we, met de woorden van Kris Gelaude, ‘het visioen indachtig’ zijn, onze machteloosheid overwinnen en aan dit hoopvol project bijdragen?

Lied nr 545  Naar Uw beeld (K Gelaude/A Malfliet)

Dat wij woorden vinden, die kwetsuren helen
Dat wij hoop uitzaaien in uw naam
Dat wij recht doen, eigenhandig
Dat wij het visioen indachtig zijn

Dat  wij mensen worden uit uw beeld gehouwen
Dat wij kracht blootleggen in elkaar.
Dat wij leven, onbevangen.
Dat wij nacht en dood te boven gaan.



‘Dat wij het visioen indachtig zijn’.

Dat wij het hoopvol visioen  van Jesaja in ons hart dragen, geloven in een hemel op aarde. Dat wij geven om elkaar. Elkaar het licht in de ogen gunnen.

Dat is niet alleen een kwestie van gevoel: er worden van ons ook daden verwacht. Overal waar het menselijke wordt geschonden, moeten wij een tegenstem zijn.

Ver moeten we op Filosofenfontein niet zoeken om daarvan voorbeelden te vinden. Via de wereldgroep en talrijke persoonlijke initiatieven krijgen we inspiratie. Onze stem laten horen in de publieke ruimte, organisaties steunen die zorgen voor wie  in nood verkeren, de handen uit de mouwen steken voor de mensen die hier zonder middelen terecht gekomen zijn. In de vieringen van de advent hoorden we dat het in kleine dingen ligt. Doen wat binnen ons bereik ligt.

Onze kleindochter bezorgde ons een moment van epifanie. Ze hielp ons om meer onbevangen naar mensen in nood te kijken vanuit een spontaan mededogen en onvoorwaardelijke liefde. Zonder het te beseffen bracht ze ons terug naar de bron.

Voorbeden:

Laten wij bij wijze van voorbede een kaarsje branden voor de momenten van epifanie die ons gegund worden.
Wie aan zo’n moment in zijn eigen leven denkt, wordt hierbij uitgenodigd om dat  met elkaar te delen.

Laatste voorbede: ‘Mogen we ons hart hoopvol openen voor de momenten van openbaring die voorbij komen en trachten daarin Gods’ boodschap te verstaan’.


Onze Vader

Slotgebed: (P.A. Roelofs)


Wij zijn op zoek naar rechtvaardigheid
Naar wat recht is en krom is
en wat wijs is.
Zo zoeken wij het licht in onze duisternis
terwijl ons duister licht wordt in Zijn licht

Heer verschijn!
Dat wij uw sterren plukken
de hemel openrukken
En bij U zijn.


Zegen:

Wij vragen Marcel om ons met de zegen van God weer op pad te sturen.

Muziekfragment: Arvo Pärt Wiegenlied, Kuus, kuus, Kalike.

Contactinformatie

©2005-2023 Filosofenfontein

✉️   info@filosofenfontein.be

Ondernemingsnummer: 0775.603.387

Bankgegevens:"FIFO Heverlee" 

KBC: BE11 7340 3906 5848

Volg ons op Sociale media

QR Code

Door je camera op deze code te houden krijg je het adres van deze website op je smartphone of tablet. Dan kan je de hele website bekijken.