------
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
Share-project
------




18 januari 2014

Afscheidsviering
Janine Daele

3.06.31 - 7.01.2014

echtgenote van Jan Boone


Homilie

Marcel Braekers


Er zijn weinig plaatsen in het evangelie waar Jezus zo radicaal kiest voor de armen en gekwetsten als in dit passage. Wie hen ziet, ziet God. Tezamen met het overbekende begin van de Bergrede waar Jezus die armen ‘gelukkig’ noemt, vormt deze passage een inclusio. Tussen die twee passages speelt zich heel optreden het optreden van Jezus af. Niet toevallig herkende de Joodse filosoof E. Levinas zich zo goed in deze christelijke tekst. Het was een andere verwoording voor zijn filosofie van het gelaat. Bij de voorbereiding van deze afscheidsviering kozen jullie voor deze tekst en het hooglied van Paulus over de liefde, omdat zij op een krachtige manier iets zeggen over het leven van uw mama. Hoe zij was en wat zij voor velen heeft betekend.

Ik vermoed dat iedereen zich Janine zal herinneren als iemand met een bijzonder zonnig karakter. Ik heb haar nooit boos gezien, nooit iets negatief over iemand horen zeggen.
Ze was een heel intelligente vrouw met een open geest en sterk engagement. Toen een medebroeder van mij in Lima een tehuis voor achtergelaten kinderen oprichtte, mobiliseerde ze heel de geloofsgemeenschap van Filosofenfontein om te helpen. Ze verzamelde fondsen en ging ter plaatse kijken hoe alles werd georganiseerd. Janine was jaren lid van de wereldgroep waarin ze meedacht en mee organiseerde. Ze had een bijzondere intuïtie om menselijk tekort of lijden aan te voelen, en dan ging ze zich altijd zorgend inzetten. Altijd heel eenvoudig, zonder veel omhaal, de handen uit de mouwen stekend. Ze gaf lange tijd Nederlands aan Spaans sprekende migranten.

Ze was een lieve echtgenote, zorgzame moeder van 3 kinderen, lieve, oppassende oma voor haar kleinkinderen. Die kregen van haar bij elk weekendbezoek extra catechese.
Ze was heel belezen, open en nieuwsgierig naar andere culturen, naar het leven en samenleven van mensen. Tijdens de vele reizen die ze samen met haar echtgenoot maakte heeft ze daarvan kunnen genieten.

En bij dat alles, of door dat alles heen, was ze een diep gelovige vrouw, die vele jaren dagelijks naar de mis ging. Zo is ze ook gestorven: eenvoudig en in overgave, erop vertrouwend dat de liefde die ze zelf altijd had uitgestraald, haar ook zou omhullen over de dood heen. Zo was haar geloof.

Indien ik mij in haar innerlijk inleef dan denk ik dat ze zichzelf niet anders heeft ervaren dan als enkel maar een instrument waardoor liefde in de wereld kan stromen. Vergeten om zichzelf, enkel in die beschikbaarheid. Zo kunnen alleen grote en sterke persoonlijkheden leven. En dat was zij.

------