------
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
------





30 Mei 2021: Drievuldigheidszondag (2021)

De Drie-ene God: van binnenuit ervaren (Mt.  28, 16-20)

Sabine Van Huffel


OPENINGSLIED  104: Gegroet en gezegend (CD FF2 Kris Gelaude en Arnout Malfliet)

INLEIDING

De viering van Pinksteren vorige week sloot de paastijd af, vandaag vieren we het feest van de goddelijke Drie-eenheid. Wat betekent dit voor ons?

In de avondlezing op 23 maart 2021 van Emilio Platti rond ``de koran herontdekt’’, hoorden we dat de koran ouder is dan we dachten en dat Mohammed de koran vereenvoudigde zodat het meer begrijpbaar is: hij verwijderde de triniteit, het feit dat God uit drie personen bestaat, en maakte er één puur mono-theïstische God van. Die drie-eenheid werd echter niet uit de christelijke leer geschrapt. Misschien was het ook voor ons eenvoudiger geweest, dan mocht ik mijn preek hier stoppen. Echter, die drie-eenheid, waaronder we verstaan een drie-ene God: Vader-Zoon-Geest, is wel degelijk een centraal begrip in het Christendom.

Dat dit begrip zo centraal staat, ervaren we in onze kerngebeden: op de eerste plaats het kruisteken ``In de naam van de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest. Amen’’. Deze vertrouwde woorden maken delen uit van elk gebed, maar ook elke zegening (zoals in het openingslied) en zending. We staan er misschien niet meer bij stil. Toch roepen deze woorden voor velen  de trouw en liefde op van onze God in verschillende facetten. Indien je ooit de lauden, vespers, of completen in een abdij bijwoonde, dan was je misschien ook getroffen door de afsluitende zin van elke psalm, waarbij de hele abdijgemeenschap rechtveert en eerbiedig buigt bij het uitspreken van de woorden:  ``Eer aan de Vader, de Zoon, de Heilige Geest, zoals het was in het begin, nu en altijd en in alle eeuwen der eeuwen. Amen’’. Deze laatste formulering drukt uit dat de Drie-eenheid altijd heeft bestaan en van generatie tot generatie wordt overgedragen… En toch! Wie van ons begrijpt dit ten gronde? We blijven ermee worstelen. Ik begin met een heel origineel beeld dat Pol Mulier ons meegaf van de drievuldigheid uit zijn jeugd, zoals beschreven in de e-Bubbels van 2 april 2021 (pag. 8). Ik citeer:

``(…) In Vaalbeek was het niet pastoor Munte maar Marcel Baert die goed kon preken. Dit is een moeilijke preek, begon hij zijn homilie, sprekend over de Heilige Drievuldigheid. Maar ik zal jullie een voorbeeld geven om het gemakkelijker te begrijpen. De Heilige Drievuldigheid is als een fietsband. De buitenband is Jezus, de binnenband is God, en de Geest is de lucht die erin zit.” Misschien wat oneerbiedig uitgedrukt, maar toch raak beschreven!

Ook ik doe vandaag een poging om dit mysterie een beetje te ontrafelen, de sluier van dit diepgeworteld geheim op te lichten. Ik wil dit doen  aan de hand van de weg die ik de voorbije maanden gegaan ben doorheen de Geestelijke Oefeningen in het dagelijks leven: 30 weken van ‘gesprek tussen Schepper en schepsel’, op de wijze zoals ook Ignatius van Loyola, stichter van de orde der Jezuïeten, het eerst zelf had ervaren.  Een gebedsmethode om juiste keuzes te maken en gaandeweg een richting te gaan in het spoor van Jezus. Een soort gewetensonderzoek om God op het spoor te komen in je leven, in meditatief en contemplatief gebed, steeds vanuit een bijbel- of evangelietekst en door terugblikken op je persoonlijke gevoelsbewegingen. Het is een lang traject in 4 fasen: met dagelijks een uur persoonlijk gebed, een terugblik op wat er gebeurde tijdens het gebed en wekelijks een gesprek met de begeleider. Doorheen deze pelgrimsweg mocht ik van binnenuit ervaren wat die drie-ene God betekent en bewerkt in mijn leven. Deze ervaringen wil ik vandaag met jullie delen.

Ik wil deze viering openen met een gedicht van Luk Bouckaert uit zijn pas verschenen dichtbundel “De Schaduw van de Kerselaar’’ (Halewijn, 2021) waarin hij laat uitschemeren wie God is en hoe hij Hem ervaart.

OPENINGSGEBED 

Bloesem in mijn kerselaar

God is geen boom
Al ruist zijn Naam
Langs mijn raam
In een kerselaar

God is geen leegte
Al lijkt Hij op niets
En maken wij ons diets
Dat Hij onvindbaar is

God is nooit gewoon
Al woont hij onder ons
Als Vader lief die zoekt
Naar zijn verloren zoon

God alleen maar God
Zo anders en zo vrij
Zo kwetsbaar en nabij
Bloesem in mijn kerselaar

Uit : Luk Bouckaert, `` De Schaduw van de Kerselaar’’ (Halewijn, 2021).

LIED 395: Wat altijd is geweest Francis van Broekhuizen+combo SELA (KTRO-NCRV)

EVANGELIELEZING Matteüs 28, 16-20

De elf leerlingen begaven zich naar Galilea, naar de berg die Jezus hun aangewezen had. Toen zij Hem zagen wierpen ze zich in aanbidding neer; sommigen echter twijfelden. Jezus trad nader en sprak tot hen: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.”

BEZINNING

Op deze manier eindigt Matteüs zijn evangelie: geen Hemelvaart, geen Pinksteren met vurige tongen, maar wel een duidelijke zending van zijn elf apostelen (nadat Judas was weggevallen). En steeds zien we die twijfel opduiken. Jezus botst op twijfel en onbegrip van zijn leerlingen, een onbegrip die zijn summum kende tijdens zijn lijden. Dit onbegrip wordt meesterlijk beschreven door de Japanse schrijver Shusaku Endo in zijn boek ``Jezus: het verhaal van een leven’’ en drukt volgens mij de essentie uit van dit stukje evangelie. Endo benadrukt telkens weer hoe “fundamenteel verkeerd Jezus werd begrepen door zijn volgelingen. Hoe enthousiaster zij waren, des te groter het misverstand over wat nu eigenlijk de messias is. Hoe is het mogelijk dat iemand –een gewone, bange, menselijke sterveling—zoveel onbegrip heeft kunnen verduren? Hoe kon zo iemand zoveel misverstand (die erger nog uitliep op verloochening en verraad juist van mensen die hem zo zielsnabij waren) verduren zonder te breken, zonder het geloof in mensen te verliezen? Misschien is Jezus’ onafgebroken trouw het eigenlijke wonder: fundamenteel onverklaarbaar en daarom `goddelijk’ te noemen. Want dat is precies wat de vier evangelisten (op wie Endo zich beroept) verklaren: de mensen hebben Jezus laten schieten maar Jezus hen niet”, zelfs niet doorheen zijn mensonterende kruisdood. Jezus zendt zijn leerlingen uit en laat hen niet los, ook ons niet, tot op vandaag. ``Zie, ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld’’.
Die onafgebroken trouw en liefde van Jezus voor de mensen, is niets anders dan een afspiegeling van Gods Liefde voor Jezus: God die we ook Vader mogen noemen. Dit kon ik van binnenuit ervaren doorheen die 30 weken meditatie en deed me die God beter begrijpen vanuit die 3 facetten: Vader, Zoon, Geest.

1.    De eerste 6 weken (fase 1) waren vooral een herontdekken van God de Vader: Zijn betrokken aanwezigheid in de wereld en strijd tegen onrecht, over generaties heen. Wie is Hij voor mij in eigen leven, zoals het mij gegeven is en zoals ik het zelf in handen nam?  Zo mocht ik Hem herontdekken vanuit Zijn vergevende en herscheppende Liefde waarin ik onverminderd opgenomen ben.
2.    Vanaf de advent tot aswoensdag (fase 2: 12 weken) leerde ik vooral Jezus kennen vanaf zijn geboorte tot het begin van Zijn Lijden en werd ik vooral getroffen door die onverwoestbare liefdesband tussen Jezus en Zijn Vader, die Gods Liefde een stukje concreter maakt naar mensen toe en doorheen menselijke relaties. Ik was vooral getroffen door zijn consequente keuze voor zijn zending, zijn diepbewogen medelijden, onvoorwaardelijke liefde en vrijheid die Hij als mens ervaarde. Jezus vertolkt die diepe eenheid met de Vader en tegelijk leeft hij ons voor hoe een ideale wereld eruit ziet, samengevat in 1 kernachtig gebod ``Bemin uw God bovenal en uw naaste zoals uzelf’’. Gods rijk van Liefde beleven we nu al.
3.    Tot in zijn lijden, dat ik tot Pasen (fase 3: 6 weken) mocht ervaren, bleef Jezus zijn zending trouw en consequent de weg opgaan van geweldloosheid, tegen alle onrecht in, …terwijl zijn naaste omgeving zich tegen Hem keerde. Onbegrip heerst alom, zelfs de leerlingen begrepen Hem niet meer. In alle verlatenheid sterft Hij. Is dit alles een maat voor niks geweest? En toch… bleef Hij de mensen trouw, onafgebroken, zoals Endo het zo mooi verwoordde.
4.    Maar dan, in fase 4 na Pasen (6 weken) ervaren we dat nieuwe leven van Jezus. Eerst is er nog die aarzeling, en twijfel, zoals we hoorden in de lezing. Er moet veel gebeuren eer een mens aan verrijzenisgeloof toekomt. Maar dan duikt die diepe vreugde op, als liefde voelbaar wordt als kracht die alles draagt en verbindt. De dood wordt overwonnen, nieuwe schepping ontspruit daar waar wij, mensen, ons laten raken door de kracht van de verrezene. Samen vormen wij één lichaam, Gods kerk onderweg, aangevuurd door Gods Geest en aangestuurd door Jezus als hoofd, ieder naar eigen vermogen. Die Geest die in essentie die liefde tussen Vader en Zoon uitdrukt, ervaar ik zo prominent onder ons aanwezig als stuwkracht, onzichtbaar maar voelbaar, als motor van Gods koninkrijk  van Liefde…

Vader-Zoon-Geest, drie facetten van Gods Liefde, onlosmakelijk in elkaar verstrengeld: nu eens primeert de ene, dan weer de andere. Maar vandaag stelt de Kerk ons voor die verschillende facetten van God samen te vieren: het mysterie van Zijn Drie-eenheid. 


Gaandeweg leerde ik inzien dat deze God, zowel in de Vader, in Jezus als door zijn Geest,  de mens onafgebroken trouw blijft en er altijd is, ook al beseffen we het meestal niet. Zelfs in lijden en onrecht blijft Hij aanwezig, al staat Hij onmachtig. Vanuit deze verbindende, onvoorwaardelijke liefde en onafgebroken trouw mocht ik Hem doorheen deze 4 fasen van binnenuit ervaren.

En wie zoveel liefde ontvangt wil zelf liefde geven, in vrijheid. Dit is de wederkerigheid in liefde. Je voelt je geroepen om Jezus te volgen, je te engageren. Je wordt gezonden.
Zo verging het de leerlingen. Zij kregen een duidelijke zendingsopdracht mee, zoals we daarnet hoorden: “Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.” 

En dit geldt evenzeer voor ons. De liefde die wij ontvangen in veelvoud, kan niet onbeantwoord blijven: ook wij worden gezonden om Gods Geest vorm te geven in ons leven, in de wereld om ons heen.Voor mij persoonlijk is het duidelijk geworden dat dit het Space for Grace-project geworden is dat –toeval of niet- mijn pelgrimsweg kruiste de voorbije maanden (wie had me uitgenodigd om de kerngroep te vervoegen? Wie gaf me de juiste insteek om de projectaanvraag te schrijven? Wie kon voorspellen dat onze aanvraag goedgekeurd wordt?). Het is als het ware mijn kind geworden waar ik me sterk verantwoordelijk voor voel. Meer zelfs, ik voel vooral Gods drijfkracht in mij, noem het zijn Geest, die me stuwt op nieuwe wegen. En ondanks de onzekerheid op succes kijk ik vol vertrouwen en met verrijzenisogen uit naar ``Filosofenfontein op nieuwe wegen’’ dat kerk durft te zijn midden deze seculiere samenleving, haar stem durft te verheffen tegen onrecht, zelfs al druist deze in tegen de gangbare kerkregels, en haar deuren openzet voor zinzoekers, ook als ze weinig verwant zijn met ons geloof. Ik voel me gedragen door deze dynamische geloofsgemeenschap die vanuit haar vitale geloofskracht durft te innoveren en zichzelf te overstijgen.  Moge de drie-ene liefde van God als Vader, Zoon en Geest ons daartoe de kracht geven!

BEZINNINGSMUZIEK Cherubijnen (Dmitry Bortniansky over de levengevende Drie-eenheid)

RUIMTE VOOR INBRENG VAN VOORBEDEN


LIED 575: Geproefd, geleefd, herkend (CD FF1 Kris Gelaude en Arnout Malfliet)


ONZE VADER


SLOTGEBED  (gebed van Augustinus)

Veel te laat heb ik jou lief gekregen
schoonheid wat ben je oud wat ben je nieuw
veel te laat heb ik jou liefgekregen
Binnen in mij was je, ik was buiten
en ik zocht jou als een ziende blinde
buiten mij, en uitgestort als water
liep ik van jou weg en liep verloren
tussen zoveel schoonheid  die niet jij was.
Toen heb jij geroepen en geschreeuwd,
door mijn doofheid ben jij heen gebroken
Oogverblindend ben jij opgedaagd
om mijn blindheid op de vlucht te jagen.
Geuren deed jij en ik haalde adem,
nog snak ik naar adem en naar jou.

Proeven deed ik jou en sindsdien dorst ik,
honger ik naar jou. Mij, lichtgeraakte,
heb jij doen ontbranden. En nu brand ik
lichterlaaie naar jou toe, om vrede.

ZEGEN

Lied: Geest van Hierboven (Stef Bos - Jongerenkoor Samen Op Weg) 


------