05 April 2020: 6e zondag van de vasten

       Palmzondag (2020) – sluit niet je hart

Marcel Braekers


Lieve tochtgenoten,

Midden in de nacht begint het breviergebed met psalm 95. In het midden van die psalm staat: Indien je vandaag Zijn Stem zult horen, sluit dan niet je hart.
De tekst roept altijd een diepe ontroering in mij wakker. Je bent alleen in de grote stilte van de nacht. De meeste mensen slapen, sommigen werken, er zijn er die angstig staren naar de komende dag. Sommigen genieten van de stilte en de wijding van het uur, anderen krimpen in elkaar vanwege de eenzaamheid. En dan staat daar geschreven dat ‘mocht je vandaag Zijn Stem horen, je je hart niet mag sluiten’. Maar je kan niet alleen Zijn Stem horen, in de stilte zindert heel de wereld mee die geschokt is, die zoekt, kreunt en vecht.
Ik schrijf dit, omdat het vandaag Palmzondag is en Palmzondag roept voor mij het beeld op van mensenmassa’s. Betogingen, festivals, voetbalwedstrijden. Onverwacht zijn dat vandaag zieken verzameld in geïmproviseerde veldhospitalen, omwikkelde hulpverleners, wandelaars met de nodige afstand, beelden van lange rijen doodskisten, wanhopige families die geen afscheid kunnen nemen.

Bij de intrede in Jeruzalem riepen de armsten van de stad om een nieuwe leider, om iemand die paal en perk aan de bezetting zou stellen en gerechtigheid zou brengen. Maar in plaats van een sterke leider te paard kwam een antiheld gezeten op een ezeltje. Tegen hun verwachtingen in kwam iemand die bevrijding, troost en hoop wilde geven, maar anders dan mensen zich meestal voorstellen. Alle wonderverhalen richten al vertellend de aandacht op de uitzonderlijke kracht die Jezus uitstraalde. Het was Gods kracht die via zijn persoon mensen concreet en direct omhulde en hen anders naar het leven deed kijken. Je zou wensen dat vandaag met een vingerknip of met wat speeksel op de ogen (foei) een mirakel zou gebeuren. Maar dat gebeurde toen niet en ook niet vandaag. De wonderen die door Jezus tot stand kwamen hadden te maken met een innerlijke omkeer. Bange mensen kwamen uit hun cocon van angst, treurenden hoorden een woord van troost, wie was uitgesloten werd uitgenodigd om tot de nieuwe gemeenschap toe te treden. Na Pasen, na de dood en de stilte heeft zich een nieuwe groep gevormd, gedreven door kracht en hoop. Zou dat ook vandaag, voor ons zo kunnen zijn? Dat we later, na de pijn, de geschokte samenleving, de omvergegooide economie op zoek gaan naar wat echt belangrijk is en wat hartverwarmende toekomst biedt. Mocht je vandaag Zijn Stem horen, sluit dan niet je hart. Hoor de roep van een lijdende aarde en daarboven de Stem van die Ene die bij ons is.

Vanaf vandaag begint de stille week, ze zal stiller zijn dan ooit. Geen eucharistie, geen voetwassing, geen verering van het kruis, geen Paaskaars en de zang tot het licht. Je kan het opnemen als een uitdaging om de stilte en het lijden van Jezus mee te dragen en via zijn lijden het leed van heel de wereld in de hoop dat we binnenkort sterker dan ooit mogen zingen

Licht dat ons aanstoot in de morgen
Voortijdig licht dat overwint.
Koud, één voor één en ongeborgen,
Licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen,
Zo waar en droevig als we zijn,
Niet uit elkaars genade vallen
En doelloos en onvindbaar zijn.