|
28 Juli 2019: 17e zondag
Vraag en er zal je gegeven worden (Lc. 11, 1–13)
Marcel
Braekers
Openingszang 568: "Wij zoeken U als we samen
komen"
Begroeting
Ferre
is een bijzonder intelligente jongen van 8 jaar.
Toen hij met zijn vriendje door mama van school
werd gehaald had hij een vraag. De tante van het
vriendje was terminaal ziek geweest. Het is een
heel gelovige familie en er werd aanhoudend
gebeden om haar genezing. Uiteindelijk beslisten
de artsen alle apparatuur af te schakelen omdat
verdere behandeling zinloos was. Als bij wonder
ontwaakte de vrouw uit coma. Het wonder werd
door de familie aan het gebed toegekend. ‘Mama,
zegt Ferre, wij hebben toch ook veel gebeden
opdat opa zou genezen, waarom is hij dan
gestorven?’ Mama zat in druk verkeer en vroeg de
vraag later opnieuw te stellen. Maar
thuisgekomen had Ferre zelf een oplossing
gevonden: ‘God kan toch ook maar zijn beste
doen’, zei hij. De ene keer lukt het al beter
dan de andere.
‘Vraag en er zal je gegeven worden’ zegt Jezus
in het evangelie van vandaag. Een gedurfde
uitspraak die tijdens onze religieuze opvoeding
werd getemperd, omdat men ons inprentte goed na
te denken wat we zoal mochten of konden vragen.
Bidden om snoep was fout, wij smeekten God op
onze blote knieën om verlost te worden van onze
onderwijzer, maar dat was totaal ongepast.
Heeft vragend bidden, God om een gunst smeken
wel zin? Het is een moeilijke vraag, want zelfs
als het geen zin heeft doen mensen het toch.
Onderzoek toont aan dat als mensen in acute nood
zitten het overgrote deel God om hulp roept.
Toen onlangs een goede vriend van mij het
slechte nieuws kreeg van een agressieve kanker
kon ik bij onze eerste ontmoeting alleen maar
stamelen dat ik voor hem heb gebeden. Hij is
zeker geen kerkbezoeker en zal wel in iets
geloven, maar mijn reactie ontroerde hem. Een
andere vriend van hem , Rashid een moslim, had
net hetzelfde gezegd. Is dat niet merkwaardig?
Wellicht kunt u ook allerlei voorbeelden
aanhalen van noodsituaties waarbij men begon te
bidden. En ook al gelooft men niet in een
oplossing van boven, toch vindt iedereen het
helemaal gepast. Is dat vreemd? Ja als je met
een rationele bril kijkt, maar gelukkig zijn er
ook andere soorten brillen om te kijken. Iets
kan dus rationeel absurd lijken, maar emotioneel
of gevoelsmatig helemaal gepast. Daarover gaat
het in deze viering.
Gebed om zegen
over de stad en het land 115
Openingsgebed
Gedenk uw mensen
Met de ruimte van uw hart.
Gedenk hen,
Als zij U zoeken
Maar niet weten te vinden,
Als zij zich van U hebben afgekeerd,
En alle zoeken hebben opgegeven.
Gedenk uw mensen,
In de steek gelaten,
Alleen gelaten aan de nacht,
In angst en doodsnood.
Gedenk uw mensen,
Die de moed hebben verloren,
Al te zeer door het leven gekwetst,
Beschadigd door ons.
Gedenk uw mensen,
Laat uw oog weer op ons rusten,
Gaan wij U dan niet ter harte? (S.
de Vries)
Inleiding op de
eerste lezing
De eerste lezing van deze zondag heeft iets
ontroerend. In het boek Genesis wordt verteld
dat Abraham op een warme middag voor zijn tent
zat te puffen en hij onverwacht bezoek kreeg van
drie vreemdelingen. De latere christenen zagen
er een voorafbeelding in van de heilige
Drievuldigheid. Op het einde van het bezoek zegt
één van de drie die blijkbaar God is dat Hij
besloten heeft om Sodom te vernietigen. Abraham
schrikt van dat radicale besluit, want in Sodom
woont ook zijn neef Lot met zijn gezin. Daarom
begint hij met God te onderhandelen. Wat als in
die steden ook rechtvaardigen wonen, worden die
dan tegelijk met de anderen vernietigd? En waar
blijft dan Gods goedheid en rechtvaardigheid?
Genesis
18, 20 – 32
Lied 535
"Hij die woont in eeuwig licht"
Lucas
11, 1 – 13
Homilie
Het gesprek tussen God en Abraham is in zijn
naïviteit ontroerend. Het is typisch voor de
oudste verteltraditie in de Bijbel (de
Yahwistische) dat God en mens met elkaar in
gesprek gaan. Uit verhalen als dit wordt
duidelijk waarom Abraham de vader van het geloof
wordt genoemd, omdat hij opkomt voor alle mensen
en God tot mildheid probeert te brengen. Ook
typisch voor deze oudste verteltraditie is dat
God wordt voorgesteld als iemand die de mens bij
zijn plannen betrekt, tussen God en mens is er
een zekere vertrouwelijkheid. Dus zegt God wat
Hij gaat doen, want Hij geeft aan de mens de
verantwoordelijkheid over de wereld. Abraham
neemt die verantwoordelijkheid op en ook al
gedraagt men zich in Sodom pervers, toch komt
hij op voor de stad en roept hij God op tot
mildheid en bedachtzaamheid. Als er 10
rechtvaardigen in de stad wonen, zal die stad
gespaard blijven, zegt God. Die uitspraak heeft
altijd een grote rol gespeeld in het geloof van
Israël. Indien er ergens in de wereld een groep
van 10 rechtvaardigen is, dan wordt door hun
gedrag heel de stad gespaard. 10 Was in de
Joodse wereld het minimum om van een groep te
spreken. Indien er m.a.w. ergens een minimale
groep van rechtvaardigen woont die dagelijks tot
God bidt, wordt daardoor heel de stad geheiligd.
Ik vind dit een ontroerende gedacht in een tijd
dat individualisme hoogtij viert. Indien hier
ergens in het land mensen zijn die in naam van
heel het volk Gods lof zingen, dan wordt door
hun gebed heel het land geheiligd. Ik denk dat
het de motivatie van contemplatieven is, maar
ook van diegenen die dagelijks hun brevier
bidden. Zij doen dit niet voor zichzelf, maar
bezingen in naam van iedereen Gods liefde voor
deze aarde.
Misschien denkt u intussen bij uzelf dat het om
naïeve, bijgelovige mensen gaat die beter op het
strand zouden liggen te zonnebaden of gewoon wat
harken in hun tuin. Ik maak nu een sprong en
verbindt de eerste lezing met het evangelie waar
Jezus zegt: “Vraag en er wordt je gegeven, zoek
en je zal vinden”. Ik kan natuurlijk niet aan de
overkant zien en weet dus ook niet wat God wel
of niet doet en wat Hij kan, maar ik geloof die
uitspraak niet zomaar. Ik geloof dus niet dat
het in Gods macht ligt om aan de wereld een
wending te geven. Indien Hij dat wel zou kunnen,
zou ik het Hem erg kwalijk nemen dat Hij niet
ingrijpt. Ik vind daarom dat men anders over
mirakelen en wonderen moet gaan denken.
Rationeel gezien brengt dat gebed niets op en
heeft het vanuit die hoek niets te betekenen.
Maar er is meer dan rationaliteit. Het gaat erom
dat er overal in de wereld mensen zijn zoals
Abraham die bekommerd zijn om het lot van de
wereld, die lijden omwille van de
ongerechtigheid die alom woekert. Het is dus
belangrijk dat er plaatsen zijn en mensen waar
egoïsme wordt doorbroken en men biddend en
doende probeert iets van het rijk van God op
aarde te brengen.
Toen ik tegen mijn vriend zei dat ik voor hem
zou bidden, wist ik dat het aan zijn ziekte
niets zou veranderen, maar het is mijn manier om
bij hem te zijn en mee te leven. Als wij dus God
vragen, als we Hem zoeken of als we blijven
kloppen is dat niet opdat Hij aan de wetten van
de natuur of aan ons levenslot een wending zou
geven, maar we betrekken Hem bij onze zorgen en
worden via Hem gevoelig voor de grote
levensvragen die ons beheersen.
Groot dankgebed
154
Na de communie
374 "gij zijt boven de zee"
|
|