3 juni 2018:

               "Dat mijn lachen U lief is

Lut Lemmens

Openingslied 001: "Wie anders zou de hemel dragen"

Begroeting

Wij zijn hier samen in de naam van de Vader, de Zoon en de Geest.
Wij verbinden ons ook met moeder aarde, met de zon, de maan en de sterren aan de hemel.

Ik wil jullie vandaag speciaal bewust begroeten met een glimlach; Ik wil graag mijn vreugde met jullie delen dat we hier opnieuw samen zijn rond de blijde boodschap van Jezus en om zijn blijvende aanwezigheid onder ons levend te houden.

Enige tijd geleden verbleef ik 4 weken in Australië op bezoek bij mijn jongste zoon en zijn gezin. Het viel me meteen op hoe vriendelijk, hartelijk en vreugdevol de mensen daar met elkaar omgaan. Het viel me zodanig op dat ik me aanvankelijk afvroeg of dat vrolijke vertoon wel oprecht was. Mijn zoon had zich die vraag ook lang gesteld en bevestigde dat het oprecht was en dat het aanstekelijk werkte. En dat hij door gaandeweg zelf zo te gaan doen, gelukkiger werd.
Het verheugde me dat te horen. Vreugde is dus blijkbaar iets waar je kan voor kiezen en wat in mijn leven zo’n belangrijk thema is dat ik er in deze viering graag bij wil stilstaan. Vreugde helpt mij om de zware dingen des levens te verteren. In die zin sluit dit thema mooi aan bij de prachtige viering die Geert vorige week voorging.

Als Openingsgebed zingen we kleine psalm nr 851: “Dat mijn lachen u lief is!”

Evangelie Johannes 16, 16.19-22

Nog een korte tijd en gij aanschouwt Mij niet meer; wederom een korte tijd en gij zult Mij zien.” 17 Enige van zijn leerlingen zeiden daarop tot elkaar: “Wat bedoelt Hij met dat: Nog een korte tijd en gij aanschouwt Mij niet meer, en wederom een korte tijd en gij zult Mij zien? en: Ik ga heen naar de Vader? 18 Zij vroegen dus: “Wat betekent die korte tijd, waarvan Hij spreekt? Wij begrijpen niet wat Hij zegt.” 19 Jezus, wetend dat zij Hem wilden ondervragen, zei tot hen: “Zoekt gij onder elkaar naar de betekenis van mijn woorden: een korte tijd en gij aanschouwt Mij niet meer, en wederom een korte tijd en gij zult Mij zien?
20 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: gij zult wenen en weeklagen, terwijl de wereld zich zal verheugen. Gij zult bedroefd zijn, maar uw droefenis zal in vreugde verkeren. 21 Wanneer de vrouw gaat baren is zij bedroefd omdat haar uur gekomen is; maar wanneer zij het kindje ter wereld heeft gebracht, denkt zij niet meer aan de pijn, van blijdschap dat er een mens ter wereld is gekomen. 22 Zo zijt ook gij nu wel bedroefd, maar wanneer Ik u zal weerzien, zal uw hart zich verheugen en uw vreugde zal niemand u kunnen ontnemen.

Alleluia (Pachelbel)

Homilie

Op zoek naar een evangelietekst waarin vreugde centraal staat, kreeg ik dit prachtig stukje van de afscheidsrede van Jezus van Marcel op een presenteerblaadje aangereikt. Ondanks de droefheid van het afscheid en de barensweeën van de vrouw, staat de belofte van vreugde centraal. Niet alleen vreugde op zich, maar een vreugde die niemand kan afnemen…Een geschenk dus dat het tegengewicht is van lijden en dood. Een indringend mooi citaat vind ik waar ik heel dankbaar voor ben.
Ondanks de hoopvolle teneur van de blijde boodschap, gaat het er in de kerk overwegend ernstig aan toe. Voor mijn gevoel krijgen erfzonde, pijn en lijden over het algemeen nog steeds een te grote nadruk. Door veel te reizen en andere spirituele tradities te ontdekken, door nieuwe wegen te vinden om kwetsuren te helen en vrij te worden van het verleden, viel die zwaarte stilaan van me af en kon ik ook de beperkende aspecten van mijn geloofsbelijdenis achter me laten.

Gelukkig heerst er in onze kapel een hartelijke en gemoedelijke sfeer en hebben wij een aantal geboren humoristen in onze gemeenschap die een en ander oplichten met hun gevatte opmerkingen en ludieke intermezzo’s. Hier kan je zelfs schaterlachen en klinkende zoenen of een knuffel geven bij de vredewens.

Als ik me voorstel hoe Jezus en zijn apostelen maaltijd hielden, dan zie ik een liefdevol en vreugdevol tafereel voor me. Glimlachende mensen zie ik, open, lachende gezichten, stralend van liefde en vreugde. Als liefde aanwezig is, is er vreugde. Vreugde is een kwaliteit van het hart, net als verdriet. Jezus was en is de incarnatie van de liefde van God die heelt en verbindt. Samenkomen om Jezus te gedenken en zijn woord en leven levend te houden is voor mij een vreugdevol gebeuren. We spreken ook niet voor niets over eucharistie ‘vieren’.
Niet dat ik het lijden onder de mat zou vegen of ontkennen, het hoort inderdaad bij het menselijk bestaan en we worden er elke dag mee geconfronteerd. De voorwaarden scheppen om vreugde te creëren is voor mij echter een manier om hiermee om te gaan.

Ja, ik gebruik bewust het woord creëren. De voorwaarden voor vreugde kunnen we zelf scheppen door er onze aandacht op te richten, door bewust te kiezen voor positieve gedachten, door liefde te delen met mens en dier en al wat leeft, door bewust goed zorg voor onszelf te dragen zeker wanneer we met moeilijke problemen te maken hebben, door de aandacht in het hier en nu te vestigen op wat ons deugd doet en dan bedoel ik ook zintuiglijk, door al biddend of mediterend onze zorgen af te geven, door alles met liefde en plezier te doen, door te leren genieten van de kleine dingen, door bewust bezorgdheid los te laten, door te dansen en te zingen, alleen of in verbondenheid met anderen, door creatief te zijn, door het leven te vieren in al zijn aspecten, en ga zo maar door. Ook de schoonheid en helende kracht van de natuur zijn voor mij een bron van vreugde, net zoals mijn werk. Maar ook oogcontact maken en een warme glimlach of knuffel geven en ontvangen, verzachten en openen het hart en zijn een eenvoudige manier om vreugde met elkaar te delen.

Ik heb het hier over die vreugde die de kern van ons geloof raakt en die pijn, verdriet en problemen overstijgt. Een kwaliteit van de ziel of noem het een spirituele gave die ons hart verblijdt en samengaat met gevoelens van liefde, dankbaarheid en harmonie.
Vreugde wordt ons als christenen gegeven, ‘jullie vreugde neemt niemand jullie af’ hoorden we in het evangelie. En ‘wees onbezorgd’ lezen we in de zaligsprekingen … Wat een genade!
Nog een weetje in dat verband: in het Italiaans betekent vreugde gioia. Datzelfde woord wordt ook als koosnaampje gebruikt, zoals wij ‘schatje’ of ‘liefje’ zouden zeggen. Ontroerend mooi vind ik dat…

Wat ons vreugde geeft is uiteraard voor elk van ons verschillend. …
Ik stel voor dat we even de ogen sluiten en een blik werpen op dat wat ons in ons dagdagelijks leven nu vreugde brengt.
Als het goed gaat, komt er dan een glimlach op uw gelaat…
En dan kunnen we ook even kijken hoe we concreet nog meer vreugde kunnen brengen en dus gelukkiger worden….

Ik steek dus opnieuw het pinkstervuur aan en nodig jullie uit de vreugde en blijdschap over alle kleine en grote positieve dingen in het leven op de voorgrond te brengen, ieder keer opnieuw. Vriendelijkheid en vreugde doen ons stralen. Ik blijf erin geloven dat dit een uitstekende manier is om de nieuwe wereld te realiseren waar Jezus de aanzet toe gaf en waar de Geest ons blijft toe inspireren. Dan brengen we de hemel op aarde in een zachtmoedige omarming.

Aanbrengen van de kaarsjes en de gaven.
Lied 149: “Oergebaar

Groot dankgebed: “Adem van mensen”

Slotgebed

Heer Jezus, dank voor Uw blijvende aanwezigheid onder ons
Uw Licht en uw vreugde maken ons tot nieuwe mensen
Dank dat Gij ons bewust maakt dat God van ons houdt
Dat we deel uitmaken van zijn prachtige schepping
Dank voor Uw Geest die ons inspireert en begeestert
Dat onze vreugde aanstekelijk mag zijn
Tot vreugde van velen
Dan komt de dag wij licht en water, aarde en mens bevrijden

Slotlied 391: “Dan komt de dag”