------
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
Share-project
------





14 mei: Dank dat Gij altijd bij ons zijt

Lut Lemmens

Lied 103: “Gezegend deze dag”

Kruisteken en welkom
Eerst en vooral wil ik alle moeders feliciteren met hun moederschap. Deze week zag ik al fietsend een jonge moeder wandelen met een baby in de kinderkoets en een tweede aan de hand en het fietsje van de oudste op haar rug. De last was zwaar en ik dacht meteen ook aan alle vrouwen overal ter wereld die dan nog een mand hout of maniok op hun rug dragen.
Zoals ik een paar weken geleden tegen mijn jongste zoon zei, blijf je moeder voor het leven en blijft een moeder haar kinderen graag zien. Een levenslange opdracht en uitdaging van mee dragen (soms verdragen, horen zien en zwijgen) en van blijven groeien in liefde en wijsheid.
Chapeau voor alle moeders in ons midden en elders. Chapeau ook voor religieuze vrouwen en vrouwen die bewust of ongewild kinderloos bleven en vruchtbaar werden voor velen.
Ik wil ook Maria eren, ons lichtend voorbeeld in onvoorwaardelijke liefde en overgave en die deze maand speciaal in de bloemetjes gezet wordt.
We zingen zo meteen ‘geen weg is te lang’ maar eerst nodig ik de mannen uit een applaus te geven voor alle moeders en vruchtbare vrouwen hier aanwezig!

Lied 560: “Geen weg is te lang”

Inleiding

Vandaag staat de prachtige uitspraak van Jezus centraal met de woorden ‘ik ben de weg, de waarheid en het leven’. Omdat we ze zo goed kennen, komen deze woorden met kracht en overtuiging binnen en zetten ze ons meteen in geloofsmodus. Deze uitspraak wekt een gevoel van herkenning en verbondenheid met Jezus. Het is een straffe uitspraak die een ruimer perspectief opent in antwoord op de vragen van de apostelen kort voor Jezus zijn heengaan.

Openingsgebed:

Jezus
Dank dat gij ons samenbracht rond Uw woord
Rond het breken van het brood
In bidden en zingen
Zo verdiepen we onze verbondenheid met U
Gij gaat ons voor in liefdevolle eenheid met de Vader,
Met maria, met alle engelen en heiligen
Dank u dat Gij altijd bij ons zijt
Dank dat Gij er zijt als we uw hulp vragen
Wij openen ons hart voor u en laten het volstromen met liefde
In geven en ontvangen
In lief en leed.
Dank dat gij ons laat opengaan in liefde en wijsheid,
In vergevensgezindheid en geduld.
Gij, de weg, de waarheid en het Leven.

Evangelie Johannes, 14, 1-12.

Tussenzang 851: "Kleine psalm"


Homilie


Toen ik aan de voorbereiding van deze viering begon, schoot me meteen deze prachtige afbeelding van Jezus te binnen. Ze hangt al vele jaren in mijn praktijk en er gaat tegenwoordig geen dag voorbij dat ik me erdoor laat aanraken en inspireren.
Als ik naar de ogen kijk, voel ik me persoonlijk aange-keken door Jezus. Ik ervaar zijn blik vol van liefde, mededogen en innerlijke vrede. Terwijl ik dat gevoel toelaat, komt mijn denken tot rust en voel ik dat mijn hart verzacht en zich opent om Zijn liefde te ontvangen. Een soort meditatief moment, een gebed via de ogen en het hart. Een manier om mijn persoonlijke band met de Jezus die ik al zo lang ken uit de verhalen van het evangelie te verdiepen en concreet te maken. Een soort ritueeltje dat mijn Goddelijke verbinding opent. Een ontmoeting die doorwerkt in de liefdevolle blik naar de mensen met wie ik werk. Meer nog: deze afbeelding helpt me net zoals Hij, alles met liefde en toewijding te doen. Ik vraag Hem vaak om leiding en hulp.

In dit evangelie wil Jezus de apostelen voorbereiden op zijn heengaan. Hij is zich duidelijk bewust van de immense opdracht die we vorige week aan het slot van het evangelie van de goede herder hoorden. Ik citeer: ‘Hierom heeft de Vader mij lief, opdat ik mijn leven geef om het later weer terug te nemen. Niemand neemt het mij af, maar ik geef het uit mezelf. Macht heb ik om het te geven en macht om het terug te nemen: dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb ontvangen.’ Jezus is zich bewust van de opdracht die Hij van zijn Vader kreeg, van zijn bijzondere missie. Hij baant voor de mensheid niet enkel de weg van onvoorwaardelijke liefde tot God, maar tilt in volle bewustzijn het leven over de dood heen door het Zijne te geven. Hij weet dat zijn dood niet het einde is en dat het leven hierdoor een eeuwige dimensie krijgt waarin Hij ons voorgaat. Dat is voor mij de kern van Verrijzenis.
Als geen ander was Jezus verbonden met de Vader en gaf Hij in onvoorwaardelijke liefde en trouw gevolg aan zijn missie. Voor mij was en is Hij nog steeds de belichaming van Gods liefde voor de mens. Hij maakt liefde tot de hoogste ordening in woord en daad. Hij nodigt daarbij al zijn volgelingen uit diezelfde weg te gaan.

Tussenzang 361:”Surrexit dominus vere” (De heer is waarlijk opgestaan)

De apostelen snappen er niets van. Met het verstand is het inderdaad niet te vatten dat Jezus op zo jonge leeftijd spreekt over naar de Vader gaan. Ze zijn sterk met Hem verbonden en kunnen het grote plaatje van Jezus zijn goddelijke aanwezigheid nog niet vatten. Evenmin dat Hij en de Vader één zijn. Dat het de Vader is die door Hem heen werkt. Zij willen de concrete weg weten om naar de Vader te gaan. Ze vragen dat Jezus hen toont wie de Vader is... Ze zijn al zo lang bij hem en zien hem nog steeds als mens en niet als mensgeworden zoon van God.
Het antwoord van Jezus is van een hogere orde dan de concrete informatie die ze willen krijgen. Jezus zegt niet ‘ik toon jullie de weg naar de Vader, maar ik bén de weg’. Hij zegt niet ik spreek de waarheid, maar ik bén de waarheid. Hij is de mensgeworden openbaring van de Vader, van het Goddelijke en dus van het leven met grote L dat eeuwig is. Een uitspraak die voor mij bevestigt dat Jezus zoon van God is en aan God gelijk.
Jezus toonde ons de weg van het hart, van onvoorwaardelijke liefde voor God en mens. Dat stemt me buitengewoon hoopvol en dankbaar.

Dankbaarheid is een belangrijke sleutel om van het hoofd in het hart te zakken. Dankbaarheid voor de kleine en grote dingen van het leven. Dankbaarheid brengt onmiddellijk rust en vreugde en helpt de zwaarte en de pijn die bij het leven hoort, te behappen en zelfs te transformeren.
In verschillende spirituele tradities over heel de wereld wordt het dankgebed gebruikt om te bidden of te bekrachtigen. Dat heeft me geinspireerd bij het openingsgebed waar we straks ook de viering mee zullen afsluiten.
Dankbaarheid, vriendelijkheid en kwetsbaarheid zijn kwaliteiten van het hart die ons helpen om te worden wie we in wezen zijn: stralende liefdevolle Lichtmensen, zoals Marcel het zo mooi benoemde.
Jezus baant de weg tot het ontluiken en ontplooien van onze Goddelijke liefdesvonk, van onze zielkracht die eeuwig leeft. Dank zij Hem kunnen we groeien in het bewustzijn dat alles liefde is en dat liefde ons één maakt met God, Vader, Moeder en scheppende kracht.
En zo worden we medescheppers van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, hier en nu.

Ik wil deze woorddienst afronden met Jezus te danken dat Hij ook voor ons de weg, de waarheid en het leven is.

Ik doe dit met klanken geinspireerd vanuit mijn goddelijke verbinding, voorbij de woorden.
De ogen sluiten helpt om naar binnen te gaan en de zintuigen en het denken tot rust te laten komen.

(Een klik op de schalen biedt na een korte
stilte een meditatieve klankimprovisatie.)

Ritueel bij het aanbrengen van de offergaven
Ik nodig jullie uit tijdens het naar voor brengen van een kaarsje, even stil te staan bij de afbeelding en je erdoor te laten raken.

Tafelgebed 158: “Gij die mij aankijkt”
Onze vader en communie
Communielied 575: “Geproefd geleefd herkend”

Slotgebed: idem als openingsgebed
Zending en zegen

------