14 april 2017: Goede Vrijdag

         Onze smarten heeft Hij gedragen

Marcel Braekers, o.p.

Lezing uit de brief van Paulus aan de Filippenzen 2, 5 – 11
Lied nr. 313: “Christus, de gestalte van God, beeld en gelijkenis van zijn heerlijkheid”

Bezinning

‘Hij heeft zichzelf ontledigd’ schreef Paulus en daardoor verschilt Hij van Adam, van ieder mens die zichzelf opblaast en als een god wil zijn. Jezus daarentegen heeft zichzelf ontledigd, Hij gaf zich over aan zijn levensvisie, aan wat dat inhield aan rechtvaardigheid en schoonheid en waarop elk mensenleven normaal recht heeft. Hij vernam een innerlijke bestemming en ging er in zelfvergetenheid op in. In zo’n doorzichtige, open mens kon God helemaal schijnen. Jezus werd de gestalte van God, de icoon waardoor wij een vermoeden kregen wie die God wel is.

Vandaag, op Goede Vrijdag, herdenken wij hoe tragisch dit leven eindigde. Of moet ik eerder zeggen: vandaag wenen wij om deze wereld die toen maar ook vandaag voorbij gaat aan al het waardevolle waarvoor Zijn leven stond. Zoals toen staan ook vandaag mensen aan de kant, machteloos en verbijsterd om geweld dat gezinnen vernietigt en uiteenrukt. Net als toen bestaat onze wereld uit regeringsleiders die eerder zichzelf opblazen dan in dienst te staan van hun volk. Net als toen leven mensen in machteloosheid waardoor ze het leven en hun beperkingen moeten ondergaan zonder ze te kunnen wijzigen. Net als toen is de wereld er allereerst voor wie om zich heen slaat, voor wie een grote mond opzet en begint met anderen in vraag te stellen.

Kom en zie of er groter lijden is dan dit, schreef Jesaja. Misschien is er nog dieper lijden, groter vernedering dan Jezus heeft gekend. Maar vandaag staat Hij hier als ‘Stellvertreter’, als plaatsbekleder van al dat nutteloze, zinloze lijden dat de wereld treft. Daarom lezen wij altijd opnieuw het lijdensverhaal, want alle aspecten komen er in voor: de angst, de ontkenning, vluchten, zich een air willen geven, berekening, toeslaan. En waar sta ik?

Gebed

Heilige, Sterke en Onsterfelijke,
Hier staan wij voor U met niets in onze handen:
Mensen in een wereld waar haat en tweedracht,
Onrecht en verdriet heersen;
Bevrijd ons ervan door de kracht van de liefde
Die sterker is dan alle geweld,
Omwille van Hem die een mens van liefde was
En om ons allen een man van smarten werd:
Jezus uw zoon, onze enige hoop, ons levenslicht.

Lijdensverhaal van onze Heer Jezus Christus

* Angst en eenzaamheid in de tuin - het verraad (Mc.14,32-52)

Muziek : Ach wie sehnlich wart’ ich der Zeit
Wenn du, Herr, kommen wirst
Und mich aus diesem Herzeleid,
Zu dir in Himmel führst.
Ach wie sehnlich wart’ ich auf dich,
O komm, o komm, o komm und hole mich.   (J.M. Bach)

* Voor de hogepriesters: een berekenende houding (Mc. 14,53-65)
         Lied nr. 311: “O hoofd vol bloed en wonden”, 1-2
* Gegroet, purperen koning: de verhevenheid van een weerloos gelaat (Mc 15, 16-20)
         Lied nr. 311: “O hoofd vol bloed en wonden”, 3-4
* Waarachtig, deze mens was Gods zoon (Mc. 15, 21-39)
         Lied nr. 314: “Nu valt de nacht”
Binnenbrengen van het kruis

Bloemenhulde

Zang: Christus factus est pro nobis
Obediens usque ad mortem,
Mortem autem crucis.
Propter qoud et Deus exaltavit illum
Et dedit illi nomen qoud est super omne nomen.

Tijdens bloemenhulde zang over de dode: Apolytikion

“Toen uw smetteloos lichaam van het kruis werd afgenomen heeft de edele Jozef het in een blanke doek gewikkeld, het met fijn reukwerk gebalsemd en U in een heel nieuw graf neergelegd”

Grote Voorbeden
Rond het altaar 

Gebed bij de gaven van brood

Heer God,
In het gebroken lichaam van Jezus onze broeder,
Aanschouwen wij wie Gij zijt voor deze wereld.
In het gebroken brood ontvangen wij de belofte
Dat Gij er altijd zult zijn: naast ons, in ons.
Wij bidden u – omdat Hij alles heeft volbracht –
Neem ons op in uw vrede, wie we ook zijn.
En dat wij die vrede mogen uitdragen over de hele aarde.

Onze Vader
Communielied nr. 318: “Beeld van een mens”

Zoek niet mijn graf

Vraag me niet wie ik ben en of je me gekend hebt.
De idealen die ik had, blijven ook zonder mij bestaan.
Ik ben dood, maar leef voort in de idealen die ik had.
En anderen die blijven strijden zullen nieuwe rozen doen bloeien.
Wanneer je daarover spreekt, spreek je over mij.
Zoek niet naar mijn graf, want dat zal je niet vinden.
Mijn handen zijn nu de handen van anderen die strijden.
Mijn stem roept in andere stemmen. Mijn droom leeft voort bij anderen.
En weet dat ik pas sterf als jullie de moed opgeven.
Want ieder die in de strijd valt, leeft voort in zijn volgelingen. (Gutièrres)