25 april 2010 : 4de Paaszondag:

Luisteren we nog?

Johan De Nayer

Achtergrondmuziek: Polyphonie Acquitaine du XII siècle: n°1 "Introïtus”

Lied 369 "Als een levende gaat hij u voor"

In naam van Vader, Zoon, en H Geest
Welkom.

Ik vraag me soms af: luisteren we nog?
Of babbelen we vooral, maar zeggen we niet veel.
Met mijn kinderen heb ik zeker dat gevoel.
Maar ook tijdens een vergadering kan ik dat hebben, hoewel,
daar overvalt me nog vaker het gevoel of er überhaupt iets (zinnigs) te zeggen valt.
Maar als ik jullie nu iets zou willen zeggen, hoe krijg ik jullie aandacht?
Moet ik luider spreken? Beginnen roepen?
Vind ik de juiste toon?
Zijn het de letters van mijn woorden die het 'm doen?
Of is het de Geest, het authentieke waarmee ik spreek?

Laten we even stil zijn, - luisteren naar onszelf -
En alle ballast van thuis of vanwaar ook hier loslaten
teruggeven aan de hemel en de aarde.

We bidden samen:

Heer,
leer ons luisteren luisteren naar uw woord zodat wij u horen
leer ons spreken vanuit uw hart en zo uw naam heiligen
ook als alles pijn doet
ook als we worden afgewezen ook als alles eenzaam maakt als zekerheid wegraakt
laat dan uw Geest
ons draag-kracht geven (vrij naar Sytze de Vries, Bij gelegenheid, p. 152)

Eerste lezing, Hand. 13,14 43-52

Lied 578: “Als gij naar de woorden luistert”

Evangelie, Joh. 10, 27-30

Paulus en Barnabas spreken het woord van God.
Ze spreken waar hun hart vol van is.
Ze hebben zich herkend in het woord Gods.
Ze hebben ernaar geluisterd.
Herkennen wij ons nog in het Goddelijke?
Laten we eerlijk zijn: zolang we er ons niet in herkennen, zullen we er niet over spreken.
Maar luisteren we eenmaal naar zijn stem, dan kunnen we niet anders.
We zullen erover spreken, het zal van ons afstralen, en we "zullen in eeuwigheid niet verloren gaan."
En ja er zullen mensen zijn die niet zullen luisteren, om God weet welke reden.
Maar er zullen er ook zijn die wel zullen luisteren.
Omdat authentiek spreken aan-spreekt, kracht geeft, energie creëert.

Wat is nu authentiek spreken?
Ik moest hierbij onwillekeurig denken aan het politieke bedrijf. Ik besef wel dat door een verwoestende macht van media vele politici, om te overleven, de techniek moeten hanteren van twee werelden: eentje van de realiteit, en eentje die de perceptie creëert. In feite kunnen wij niet meer zuiver luisteren naar die mensen, want het kanaal waarlangs wij hen kunnen horen, is niet zuiver afgestemd. De prijs is, helaas, dat hun woorden hun geloofwaardigheid kwijt zijn. Woorden verworden tot een louter spelletje, een techniek. Ze zijn het niet meer waard om geloofd te worden.
In de plaats van de vrijmoedigheid die Paulus en Barnabas aan de dag legden, heersen angst, geheime agenda's, "hogere" belangen, of andere, massaal aanwezige excuses. Pour s'en servir.

Het is net die angst die Paulus en Barnabas overwinnen: ze zeggen de Joden klaar waar het op staat.
Maar ze doen nog meer. Ze schudden ook de angsten, de negatieve energieën van zich af, door zich mild, liefdevol op te stellen. Ze zeggen het de Joden wel, maar ze oordelen niet, verwijten niet.
Ze zijn op dat moment, zoals Jezus zegt, één met hun Vader.

Authentiek spreken vraagt dus dat we zouden luisteren, de stem aanhoren.
Maar luisteren is meer dan zijn oren open zetten: het gaat om een zich totaal openstellen voor de stem.
Het vraagt ook om durf, durf om oprecht te spreken.
Maar spreken is meer dan zijn mond open doen. Het gaat ook om je houding, om een oprecht leven.
En tenslotte Geesteskracht om diegenen die niet (willen) luisteren, niet te veroordelen, maar het los te laten.
Geesteskracht om hen en onszelf over te geven aan Gods genade.
Willen we daarvoor bidden vandaag?

Eucharistisch deel
Bij het aanbrengen van de gaven: “Gezegend de God van Israël”

Mens-zijn is een herberg (Jalal ad-Din Muhammad Rumi, 13de eeuw)

Mens-zijn is een herberg
elke ochtend arriveert er een ander,
een vreugde, een depressie, een laagheid,
een moment van bewustzijn daagt op
als een onverwachte bezoeker.

Verwelkom en vermaak ze allen!
Behandel iedere gast met eerbied,
al is het een schare verdriet
die je huis heftig
van zijn meubilair ontdoet.

Misschien ruimen ze je huis leeg
voor een nieuwe verrukking,
de donkere gedachte,
de schaamte,
de boosaardigheid ...

Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
en noodt ze binnen.
Wees dankbaar voor wie er komt;
ieder van hen is immer gezonden
als een leidsman van boven ...