------
 
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
------




1 juli 2007

Innerlijke vrijheid:

“Als ge u door de Geest laat leiden staat ge niet onder de wet” Gal 5,18

Lut Saelens

Lied 520: “Dan komt de dag”

Begroeting en stiltemoment

Lied 602: “Hoe ver te gaan”

Eindelijk vakantie! Jan en Lieve staan vol ongeduld aan te schuiven en op het punt om in te checken voor een vlucht naar Istanboel. Jan heeft een rotmaand op het werk achter de rug, veel te veel werk en voortdurend problemen. Het enige wat hem overeind hield was de gedachte aan die geplande week in Istanboel waar hij reeds zo lang naartoe wou.

Lieve is momenteel werkloos, na een volgens haar heel onterecht ontslag Ze is nog steeds verbitterd over die dolksteek in haar rug en rijdt thuis de muren op. De reis naar Istanboel ziet ze als een kans om te ontsnappen uit haar huis dat momenteel voor haar een gevangenis is.

 “Kan ik jullie internationale reispas zien?” vraagt de onthaalbediende. “Internationale pas? “ Ze hebben nergens gelezen dat ze voor Istanboel een internationale reispas nodig hadden en die hebben ze dus niet.  Aandringen helpt niet, ze mogen niet vertrekken.  Wat een ramp!  Jan is razend en schreeuwt tegen de bediende dat ze de pot opkan met haar rotbureaucratie en haar triestige klantenservice. Lieve probeert hem te kalmeren, maar is er zelf ook het hart van in. “De tegenslagen houden bij ons gewoon niet op, denkt ze, waar hebben we dat toch verdiend?  Tenslotte rijden ze naar huis. Lieve houdt haar hart vast want Jan is nog steeds razend en rijdt als een gek, maar zij durft niets zeggen uit schrik dat hij helemaal zal ontploffen. Thuisgekomen halen ze de kinderen op bij de buren. Die vonden het juist zo fijn dat ze een week bij hun vriendjes mochten logeren. Voor iedereen is de vakantie verknoeid en dit allemaal omwille van die stomme reispas en het stomme reisbureau dat hun niet voldoende ingelicht heeft.

Onverwachte tegenslagen die onze plannen in de war sturen. Verwachtingen die niet worden ingelost. Herinneringen aan tegenslagen uit het verleden, beelden over onszelf, overtuigingen die ons niet vooruithelpen maar die we niet kunnen loslaten, gevoelens die ons compleet van ons stuk brengen. Hoezeer beletten ze ons om NU te leven en in dankbaarheid alles te ontvangen wat zich aandient, ook lijkt  het op het eerste zicht helemaal geen cadeau.

 Loslaten om in vrijheid verder te kunnen gaan en echt te leven, alert en wakker voor wie en wat zich op onze weg aandient, steeds klaar voor de echte ontmoeting, ook van datgene wat we niet verwachtten. En op die manier altijd een beetje met vakantie zijn.

Dit is één van de centrale thema’s van het evangelie van vandaag.

Evangelie: Lc, 9,  57-62

Lezing Lut Geen hol en geen nest hebben….

Als ik blijf bij de meest oppervlakkige interpretatie van die tekst ervaar ik wat Jezus zegt als een jammerklacht: vossen en vogels hebben een thuis, een vaste plek, maar de Mensenzoon niet. Maar als ik wat dieper op de tekst inga begrijp ik eruit dat  wie Jezus wil volgen en wie ten volle mens wil zijn de zekerheid van het nest, het huis en de familie moet kunnen loslaten. Loslaten om op weg te gaan, verlost en vrij en open  voor een leven in een andere dimensie, in contact met waar het écht om gaat, alert voor alles wat we onderweg ontmoeten.

Hier is een mentaliteitsverandering voor nodig, of, in Christelijke termen, een “bekering” of “ommekeer”. Het ergste  dat er in het leven kan komen, ons kruis, verandert dan in het beste dat ons kan overkomen. Dit veronderstelt dat men zich kan instellen op een ander ervaringsniveau. Vanuit een spiritueel perspectief  de werkelijkheid waarin we leven benaderen.  Deze “ommekeer” of  “bekering” is niet het werk van onze vrije wil, maar gebeurt vanuit een kracht van een hogere orde die gelovigen “Gods genade” noemen. Er wordt ons iets aangeboden waartegen we niet anders dan “ja” kunnen tegen zeggen indien we het krijgen.

Wie begrijpt waar het Jezus werkelijk om gaat verlangt niet meer naar een schuilplaats, verbergt zichzelf niet achter allerlei maskers maar durft  tevoorschijn komen in zijn ware gedaante, met zijn oorspronkelijk gelaat.

Niet thuis zijn is ook de waarheid nooit gevonden hebben, niet vasthouden aan overtuigingen, dogma’s maar blijvend zoeken en nieuwsgierig zijn in verband met alles wat op onze weg komt. Dit helpt ons om minder te oordelen en meer te begrijpen. En de onderlinge verschillen te respecteren en te accepteren.

Behoefte aan zekerheid, bezit en allerlei overtuigingen laten we beter los indien we er slaaf van zijn, ze onze levenskwaliteit negatief beïnvloeden of indien ze ons doen vastzitten en verhinderen van te evolueren. Dit  “in beweging blijven”  is een zich laten mee stromen met de stroom van het leven vol vertrouwen en in volle overgave tot het leven. Jezus leert ons dat Hem te volgen een volledige overgave betekent en overgave betekent loslaten.

Overgave is geen “berusting” het betekent niet dat je je passief schikt in elke situatie waarin je belandt en geen plannen meer maakt. Overgave is de eenvoudige diepe wijsheid van het meegeven met  in plaats van je te verzetten tegen  de stroom van het leven. Overgave is een zuiver innerlijk verschijnsel. Als we alert willen onderweg zijn kijken we beter niet te veel achterom.  “Laat de doden hun doden begraven, zegt Jezus, maar ga jij op weg om het koninkrijk van God te verkondigen”  “Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God” “de vrouw van Lot kijkt achterom en verandert in een zoutpilaar”. Achteromkijken is gelijk aan “geestelijk sterven”, belet ons om ten volle te leven, vandaag. Ook het ons te sterk richten op de toekomst verhindert onze openheid op het nu. Iets verwachten of iets vrezen is beperkend indien de beelden van een wenselijke of gevreesde toekomst ons verhinderen ten volle te beleven wat zich nu aandient. Door onze volledige gerichtheid op het NU ontstaat er ruimte en vrijheid om alle aspecten van de werkelijkheid te zien, heel de verscheiden veelvormigheid van al wat bestaat, in de eigen schoonheid en in de al-verwevenheid. Het geeft ons ruimte om met warme liefde de eigenheid te onderscheiden van de mensen en de dingen om ons heen.

Wie zich van verleden en toekomst losmaakt geeft meer kans aan de geest om alert te zijn en aanwezig in de eeuwigheiddimensie van het Nu.

In vrijheid op weg zijn met de openheid en onbevangenheid van een kind,  zonder een te sterke behoefte aan zekerheid veronderstelt dat er een stevige kern is van een andere orde, een basisvertrouwen dat je toelaat continu in beweging te zijn zonder je evenwicht te verliezen. Zoals de Derwisch-draaier snel draaiend zich verplaatsen kan zonder zijn evenwicht te verliezen en gedestabiliseerd te geraken. Hebben we contact met die kern?  Hoe groter onze bezorgdheid, onze angsten, onze behoefte aan zekerheid, hoe verder we van deze kern verwijderd zijn, hoe sneller we gedestabiliseerd zijn en niet meer in staat om open te staan voor wat zich aandient en er het beste van te maken.

Luisteren we om te eindigen naar een andere versie van het verhaal van Jan en Lieve:

Eindelijk vakantie! Jan en Lieve staan aan te schuiven en op het punt om in te checken voor een vlucht naar Istanboel. Jan heeft de laatste maand veel werk gehad en voortdurend problemen. Hij heeft er heel veel uit geleerd: hij heeft geleerd zich beter te organiseren en zijn werkvolume beter in te schatten. De problemen hebben hem geholpen om een aantal zaken open en eerlijk uit te praten met de collega’s en hen beter te leren kennen. Hij heeft gedurende de laatste maand zijn aandacht ten volle op zijn werk dienen te richten, maar nu is hij helemaal klaar voor een weekje vakantie in Istanboel.  Lieve is momenteel werkloos en hoewel haar ontslag eerst een harde noot om kraken was ziet ze het nu als een kans om zich een stukje te heroriënteren. Eigenlijk was ze klaar voor een volgende stap in haar loopbaan en haar ontslag helpt haar om deze nu te zetten. Ze doet haar ogen en oren wagenwijd open, praat met veel mensen en verzamelt veel informatie vol vertrouwen dat  de juiste oplossing zich zal aandienen. De reis naar Istanboel ziet ze als een kans om samen met Jan, die de laatste tijd heel druk bezig was, van de schoonheid van de plek te genieten. “Kan ik jullie internationale reispas zien?” vraagt de onthaalbediende. “Internationale pas? “ Ze hebben nergens gelezen dat ze voor Istanboel een internationale reispas nodig hadden en die hebben ze dus niet.  Aandringen helpt niet, ze mogen niet vertrekken.  Wat een grap!  Ze hebben beiden een universitair diploma en weten nog niet eens dat ze voor Istanboel een reispas nodig hebben!  De kinderen zijn voor een week bij de buren, ze hebben dus een week vrij. Ze zetten zich even in de bar van het vliegveld, willen een glas wijn bestellen om het slechte nieuws door te spoelen.  “We hebben een heel lekkere Bourgogne” zegt de ober. “Dat is het, zegt Lieve, laten we naar Bourgogne gaan. We hebben dit reeds zo lang op ons lijstje staan”. Jan vindt het een schitterend idee. Op naar Bourgogne, zonder enig plan, open voor het avontuur! Ze hebben er de mooiste vakantie van hun leven gehad. Intussen zijn ze later ook in Istanboel geweest en hebben er dubbel en dik van genoten.

Lied 639:  “Waarom, wanneer uit welke luchtlaag”

Einde viering: lied 601: “Zoals ikzelf gezonden ben”

------