------
 
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
------




27 augustus 2006: 21e zondag door het jaar

De leidraad van ons leven

Liesbeth Daenen

Beginnen wij deze viering in de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest,
in de naam van de moeder en de dochter en  Alles wat leven geeft.

Het thema van deze viering is de leidraad van ons leven. Waarvoor kiezen wij? Wat is ons ideaal? Wat willen we in dit leven bereiken? Wat is onze lijfspreuk of ons levensmoto? Wie of wat bepaalt ons leven of  naar wie of wat richten wij ons leven? Weten jullie het? Probeer dit  in één zin te formuleren. Let wel op: wat je wenst, zou wel eens kunnen uitkomen. Het volgende lied kan onze keuze misschien richten als we aan God vragen: Wijs ons de levensweg.

Openingslied: nr 631 “Gij die voor alle mensen”

Gij die voor alle mensen de vrede hebt gewild: laat alle haat verdwijnen die ons hart verkilt. Hoe is het mogelijk dat in deze tijd de wapens het leven bepalen, - zeg maar vernietigen - van zoveel mensen?

We waren tijdens onze vakantie in Oradour sur Glane. Een dorpje 15-tal km boven Limoges. Hier hebben de nazi’s op 10 juni 1944 een heel dorp in de as gelegd. 642 inwoners hebben ze afgemaakt. De 240 vrouwen en 205 kinderen hebben ze in de kerk samen gedreven en deze in brand gestoken. Een vrouw kon uit het raam springen en heeft het overleefd.

Vernielde muren, kadavers van auto’s, het geraamte van een kinderwagen, van een naaimachine of een fietsje… is alles wat overblijft, is alles wat je nog kan zien . Naast elke deur hangt een plaat met de bestemming van het huis: bakker, garage, naaister en de naam van de familie die er woonden. Het is, ook al scheen de zon, een vreemde onwezenlijke plek.

Op zo een moment denk je: "o God laat dit nooit meer gebeuren" en op het zelfde moment besef je dat het nog steeds gebeurt in Libanon in Oost-Congo op Sri Lanka…en ’s avonds hoor je op het nieuws de vele doden in Qana.

Waarom God? Waarom? met als excuus: het is een bolwerk van Hezbollah. Waarom?

Maar God voert geen oorlog, het zijn de mensen die de wapens maken, kopen en bedienen. Hoe komt het dat de mensen kiezen voor geweld en soms zelfs in naam van God? Hoe kunnen mensen of volkeren zo ver geraken dat ze alleen nog in geweld een oplossing zien voor hun probleem? Hoe komt het dat mensen voor hun ideaal hun eigen leven in de weegschaal leggen?… Meestal ook weer in de naam van God…

Is er een band tussen oorlog en godsdiensten? Of is het toevallig dat christenen en moslims elkaar vermoorden zoals in Irak en Darfour? Of moslims en joden elkaar geweld aan doen zoals in Libanon en Israël en Hindoe’s en moslims zoals in Pakistan en India???

Er zijn wel veel moslims, joden, hindoe’s en christenen die vriendschappelijk samen leven maar dit komt meestal niet in het nieuws.

Ik vraag me soms af hoe ik zou reageren moest ik in Israël wonen of in het zuiden van Libanon of in Darfour… Ik weet het niet… Ik hoop dat ik zou kunnen kiezen voor geweldloosheid. Ik ben overtuigd dat geweld alleen geweld oproept. Maar zou ik sterk genoeg zijn om tegen een stroom in te gaan? Zou ik mijn keuze kunnen bewaren ook al zou dit leiden tot de dood? Zou ik dan mijn lijfspreuk kunnen waarmaken?

Muziek

Kiezen is het sleutelwoord van deze viering. In de drie lezingen komt dit aan bod.

In de eerste lezing vraagt Josua aan zijn volk om te kiezen ofwel (ten eerste) voor Jahwe ofwel voor de goden die hun voorouders aan de overkant van de rivier hebben vereerd ofwel voor de goden van de Amorieten, in wier land zij nu wonen. Het volk koos voor Jahwe, hun redder en beschermer want:

Jahwe heeft al die volken voor ons verdreven, evenals de Amorieten die dit land bewonen. Ook wij willen Jahwe dienen, Hij is onze God.

Toen zei Joshua tot het volk: U zult wel niet bij machte zijn Jahwe te dienen, want Hij is een heilige God, een jaloerse God, die uw overtredingen en zonden niet vergeeft, maar als u Jahwe verlaat en vreemde goden dient, zal Hij zich van u afkeren en u met rampen treffen en u vernietigen, ondanks de weldaden die Hij u vroeger heeft bewezen. Maar het volk herhaalde: Toch willen wij Jahwe dienen. Toen zei Joshua tot het volk: Dan bent u zelf getuigen, dat u voor de dienst van Jahwe gekozen hebt. En zij antwoordden: ja dat zijn wij. Doe dan die vreemde goden bij u weg en neigt u harten naar Jahwe de God van Israël…

Als de god van de tegenpartij zo ook redeneert dan hebben we natuurlijk onmiddellijk oorlog. Maar alles was eenvoudig: zorg dat je voor de juiste god kiest: de sterkste, de machtigste en dan komt de rest in orde.

In de tweede lezing -- in de brief aan de christenen van Efese (Ef. 5,21-33) -- wordt een hele reeks goede raad gegeven zoals: Vermijd ontucht, onzedelijkheid en hebzucht, dit zijn afgoden. Wees kinderen van het licht. Kies voor goedheid en gerechtigheid en waarheid en niet voor de duisternis. Gedraag u als verstandige mensen en niet als dwazen.

In deze tekst wordt een dubbele keuze voorgesteld. Om zich te hechten aan een vrouw moet de man zijn ouders verlaten. Moet hij een keuze maken tussen zijn ouders en zijn levensgezellin en dan zullen die twee 1 vlees zijn. Zoals Christus één mystiek lichaam vormt met alle leden van de kerk, die zijn ledematen zijn.

De tweede keuze is kiezen voor een liefdevolle relatie en niet louter een contract of gearrangeerd huwelijk. Er staat: Hoe dit ook zij ieder van u moet zijn partner beminnen als zichzelf, geïnspireerd door Christus.  Dit is wel een belangrijke richtlijn, vernieuwend voor zijn tijd. De liefde is zeker zo belangrijk als het naleven van een verbintenis.

Zijn er onder jullie die als levensmoto hebben hun partner gelukkig maken? Hopelijk zit dit wel in jullie lijstje.

Dus waar je in de eerste lezing wordt aangeraden om de sterkste God te volgen Jahwe die alles en iedereen overwint, wordt in de tweede lezing Christus, een liefdevolle zorgende verbindende God aanbevolen.

De derde lezing sluit aan bij de vorige zondagen, waarin Jezus zegt: Ik ben het brood des levens. Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid…  Als gij het vlees van de mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u.

Evangelie van Joh. 6, 60-69

Muziek: Tarantella italiana nr. 13

Voor welke keuze worden we hier gesteld? Welke leidraad wordt hier aangereikt? Het is de geest die levend maakt, het vlees is van geen nut. De woorden die ik tot u gesproken heb zijn geest en leven. … Niemand kan tot mij komen, als het hem niet door de Vader gegeven is.

Dit zijn moeilijke woorden. Wat mij opvalt is dat Jezus begrip heeft voor degene die hem niet volgen. Hij roept niet de wraak van God over hen. Hij roept niet op ten oorlog, zoals in de eerste lezing. Hij zegt wel dat het inzicht door de Vader wordt gegeven en dat zijn volgelingen met onbegrip zullen moeten leren omgaan.

Doorheen mijn leven ben ik deze tekst en het geloof anders gaan beschouwen. Al snel worstelde ik met de plaats die de ratio of het verstand in onze maatschappij had. Slim zijn was het doel. Zorg dat je goed leert, dat je later je plan kan trekken…Het feit dat ik een mentaal gehandicapte zus en broers heb, speelt hierin wel een rol. Wat is dan de zin van hun leven? Ik wist het niet. Was een bolleboos beter dan een minder verstandig iemand? Volgens mij niet, vandaar dat mijn levensmotto was: niet slim worden maar wijs. Wijsheid bereiken was mijn levensdoel.

Ik ergerde mij ook aan de plaats van de vrouw in onze maatschappij. Ik zocht naar de wortels van deze ongelijkheid. Welke rol heeft het christendom hierin gespeeld? Of de antieke cultuur? Daarbij kwam nog de verhouding rijk-arm, en het eeuwige geweld. Wat kan de wijsheid zijn van een oorlog?... Ik wist het niet. Ik vond meermaals geen antwoord. Mijn verstand was te klein…Mijn vader zei als hij uiteindelijk  geen antwoord meer wist: ja het is…het is… het is nu eenmaal zo. Als kind vond ik dat geen antwoord.

Via Taï Chi ben ik in contact gekomen met oosterse wijze van denken. Ik voelde me er goed bij. De langzame bewegingen zag ik in het begin eerder als een turnoefeningen om lenig te blijven, maar de rust van deze bewegingen schonk mij voldoening. Tijdens deze lessen kon ik mijn verstand stilleggen. Zo besefte ik het relatieve van gedachten, van gevoelens. Deze bewegingen, samen met primitief dansen en de mediteren, maakten mij bewust van een innerlijke kracht, van een stem die mijn ik oversteeg, van een licht dat alles vervult.

Ik herinner me dat we in het bos gingen mediteren met één vraag voor ogen: Wie ben ik? Inwendig lachend, giechelend… Zie me hier staan? Allez, wat zie ik ? Niets, lucht, leegte…o ja verstand op nul zetten, niet oordelen …en vragen wie ben ik? …en luisteren… heel dikwijls borrelt er dan inwendig een flard van een lied op, meermaals van een lied uit deze vieringen, alsof de plaat stil staat … soms dringen de woorden maar langzaam tot me door  vb. “Neem geen reiszak mee, maar ga met lege handen” …of  “ wie zou ik zijn als jij niet wijd en zijd, waakt over mij en al mijn gangen”… Maar toen die ene keer in het bos hoorde ik als antwoord op mijn vraag: Wie ben ik? Ik ben die ben…Oei. Wat een antwoord. Kan dat wel? Ja, deze zin bleef door mij heen gaan, bleef tot mij komen… ik ben die ben… dat was de boodschap die door kwam.

En dan besef je maar: die grote beuk voor mijn neus is ook; en de anderen zijn ook en alles is en zelfs de lucht is en de leegte is…fantastisch. We zijn. Christenen zijn, maar moslims ook en vrouwen zijn, maar mannen ook…

Ik besefte dat ik wijsheid ervaren had, en dat niemand meer dat gevoel en dat besef of weten kan ongedaan maken. Vandaar dat ik mijn levensleuze moest of wilde verfijnen: Welke rol speel ik in dit geheel? Wat is mijn taak in dit leven van alles en al wat leeft?

Het antwoord tijdens een meditatie was: verlichting brengen. Ik vind dat zeer mooi want dat is ook deels de bedoeling van Tai chi als je zo staat kan je je rugpijn of schouderpijn verlichten, maar het ging niet louter om fysische ongemakken het gaat ook om inzicht in je wijze van zijn, van denken, van handelen.

Naar leerlingen toe probeer ik ze te laten ervaren op welke wijze ze functioneren, niet alleen in hun denken maar ook in hun handelen, op welke wijze zij omgaan met elkaar.

Zelf groeide mijn bewustzijn ook constant. Het is wel leuk dat je beseft dat er nog zoveel te ervaren valt en te beleven. Je hebt de indruk dat je nog maar aan het begin staat van een ontdekkingstocht.

Anderhalf jaar geleden kreeg ik als opdracht om mijn totem te zoeken? Internet kan wel veel, maar hier was het ontoereikend. Vandaar dat ik een vierdaagse cursus volgde in Orval onder leiding van Frank Coppieters met als titel: ontdek de sjamaan in jezelf. Een vriendin had me dit aangeraden en zij ging ook mee. Het werd een intens weekend van dans en meditatie en delen van ervaringen en sjamanisme.

Frank Coppieters gaat er van uit dat de kern van alle zijn pure liefde is. Door meditatie, dans en klank laat je dit trillingsveld bovenkomen en open je je meer en meer voor deze liefdevolle kracht of kern. In een sjamanistische sessie komt het erop neer dat je door elke vorm van lawaai afkomstig van trommels, ratels, klanken, klankschalen en door heen en weer duwen en trekken je onbewuste verkent, contact maakt met deze innerlijke liefdevolle kracht in je, een ideële reis maakt dat kan leiden tot een transformatieproces zo dat je een vogel wordt of … ik werd een reuzespin, die haar gif gebruikt om het negatieve te transformeren in het goede.

Het hele weekend was toevallig opgebouwd rond een spin die hoog in de nok zat en die een web weeft van goedheid, liefde en kracht. Mijn vriendin vergeleek het proces met een spirituele geboorte. Op het einde van dit weekend hebben de twaalf mannen en twaalf vrouwen me tot sjamaan verkozen onder een dikke eik boven op een heuvel. In de indiaanse mythologie is de spin degene die de draden van het leven verbindt, een moeder aarde type. Het is  in de indiaanse cultuur ook de spin die het vuur naar de mensen heeft gebracht.

Waarom vertel ik dit allemaal? Misschien omdat ik besef wat Jezus zegt. Als je de kracht van de vader kent, als je zijn geest voelt. Als je de innerlijke kracht van het Al ervaart die overal doorheen stroomt, die alle leven geeft, dan vergaat je eigen ik in het niet dan ben je één met het al en dan kan je zeggen wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt heeft eeuwig leven en zal opstaan op de laatste dag.  Dan is er geen onderscheid meer tussen man en vrouw, tussen hindoe’s en joden, tussen dieren en mensen, want de kern van alle zijn is hetzelfde is licht, zuiverheid, liefde.

Want

een sjamaan
is eerlijk en oprecht
hij geeft de boodschap door
van de allerhoogste
ook al is het moeilijk
hij mag wel diplomatisch zijn

de sjamaan
oordeelt nooit,
hij maakt de mensen bewust van hun zijn
hij geeft ze kracht
om hun passen te richten naar u
om te groeien in heelheid en goedheid

De sjamaan is vol liefde en heelt
zoveel hij kan
in de mate dat hij kan
naar geest en ziel
naar lichaam en zijn

De sjamaan
leeft van u
in dienst aan u
vol dankbaarheid
in verbondenheid met het Al.

Lied  nr 115 “Gezegend die de wereld schept”
Canon 144  “Heerlijk is het de Heer te bezingen”
Onze Vader
Communie: muziek nr. 9

Tekst

Een met het Bestaan

In harmonie met buiten en binnen

Heraclitus zegt: het zou er niet beter op worden, als de dingen precies zo gebeurden als de mensen wensen. Als je niet voorbereid bent op het onvoorziene, zul je de waarheid nooit vinden want ze is moeilijk te ontdekken en moeilijk te bereiken. De natuur verbergt zich graag. De godheid wiens orakel je in Delphi aantreft, spreekt niet en verhult ook niet, maar geeft tekens.

Het bestaan kent geen taal... en als je dus afhankelijk van taal bent, kun je niet met het bestaan communiceren. Het bestaan is een mysterie, je kunt er geen uitleg aan geven. Als je dat probeert, ontgaat het je. (…)

Leer te luisteren. Luisteren berekent dat je open bent, kwetsbaar, ontvankelijk maar je denkt in elk geval niet. Denken is iets actiefs, luisteren is passief: je wordt een dal en je ontvangt; je wordt een baarmoeder en je ontvangt. Als je kunt luisteren, spreekt de natuur tot je, maar niet in een taal. De natuur gebruikt geen woorden. Wat gebruikt de natuur dan wel? Heraclitus zegt dat ze zich bedient van tekens. Daar heb je een bloem, wat voor een teken geeft ze? Ze zegt niets maar kun je wel zeggen dat ze niets zegt? Ze zegt veel, maar ze gebruikt daar geen woorden bij - het is een woordloze boodschap.

Om het woordloze te horen moet je woordloos worden, want alleen het gelijke kan het gelijke horen, alleen wat gelijk is kan zich met elkaar verstaan.

Als je bij een bloem zit, wees dan geen mens maar een bloem. Als je onder een boom zit, wees dan geen mens maar een boom. Als je in een rivier gaat zwemmen, wees dan geen mens maar een rivier. Dan worden je miljoenen tekens gegeven. En dat is geen communicatie, het is een communie. Dan spreekt de natuur tot je, in duizend tongen maar niet in menselijke taal.
(Uit: Osho Transformatie Tarot: Inspiratie voor het spel van elke dag. Amsterdam, 2005, p.17)

Slotlied: 505  Psalm 150 “Alleluia, alles wat adem heeft love de Heer”

 

 

------