27 augustus 2006: 21e zondag door het jaar
De leidraad van ons leven
Liesbeth Daenen
Beginnen wij deze viering
in de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest,
in de naam van de moeder en de dochter en Alles wat leven
geeft.
Het thema van deze viering
is de leidraad van ons leven. Waarvoor kiezen wij? Wat is
ons ideaal? Wat willen we in dit leven bereiken? Wat is
onze lijfspreuk of ons levensmoto? Wie of wat bepaalt
ons leven of naar wie of wat richten wij ons leven? Weten
jullie het? Probeer dit in één zin te formuleren. Let wel
op: wat je wenst, zou wel eens kunnen uitkomen. Het volgende
lied kan onze keuze misschien richten als we aan God vragen:
Wijs ons de levensweg.
Openingslied:
nr 631 “Gij die voor alle mensen”
Gij die voor alle mensen
de vrede hebt gewild: laat alle haat verdwijnen die ons hart
verkilt. Hoe is het mogelijk dat in deze tijd de wapens het
leven bepalen, - zeg maar vernietigen - van zoveel mensen?
We waren tijdens onze vakantie
in Oradour sur Glane. Een dorpje 15-tal km boven Limoges.
Hier hebben de nazi’s op 10 juni 1944 een heel dorp in de
as gelegd. 642 inwoners hebben ze afgemaakt. De 240 vrouwen
en 205 kinderen hebben ze in de kerk samen gedreven en deze
in brand gestoken. Een vrouw kon uit het raam springen en
heeft het overleefd.
Vernielde muren, kadavers
van auto’s, het geraamte van een kinderwagen, van een naaimachine
of een fietsje… is alles wat overblijft, is alles wat je nog
kan zien . Naast elke deur hangt een plaat met de bestemming
van het huis: bakker, garage, naaister en de naam van de familie
die er woonden. Het is, ook al scheen de zon, een vreemde
onwezenlijke plek.
Op zo een moment denk je:
"o God laat dit nooit meer gebeuren" en op het zelfde
moment besef je dat het nog steeds gebeurt in Libanon in Oost-Congo
op Sri Lanka…en ’s avonds hoor je op het nieuws de vele doden
in Qana.
Waarom God? Waarom? met
als excuus: het is een bolwerk van Hezbollah. Waarom?
Maar God voert geen oorlog,
het zijn de mensen die de wapens maken, kopen en bedienen.
Hoe komt het dat de mensen kiezen voor geweld en soms zelfs
in naam van God? Hoe kunnen mensen of volkeren zo ver geraken
dat ze alleen nog in geweld een oplossing zien voor hun probleem?
Hoe komt het dat mensen voor hun ideaal hun eigen leven in
de weegschaal leggen?… Meestal ook weer in de naam van God…
Is er een band tussen oorlog
en godsdiensten? Of is het toevallig dat christenen en moslims
elkaar vermoorden zoals in Irak en Darfour? Of moslims en
joden elkaar geweld aan doen zoals in Libanon en Israël en
Hindoe’s en moslims zoals in Pakistan en India???
Er zijn wel veel moslims,
joden, hindoe’s en christenen die vriendschappelijk samen
leven maar dit komt meestal niet in het nieuws.
Ik vraag me soms af hoe
ik zou reageren moest ik in Israël wonen of in het zuiden
van Libanon of in Darfour… Ik weet het niet… Ik hoop dat ik
zou kunnen kiezen voor geweldloosheid. Ik ben overtuigd dat
geweld alleen geweld oproept. Maar zou ik sterk genoeg zijn
om tegen een stroom in te gaan? Zou ik mijn keuze kunnen bewaren
ook al zou dit leiden tot de dood? Zou ik dan mijn lijfspreuk
kunnen waarmaken?
Muziek
Kiezen
is het sleutelwoord van deze viering. In de drie lezingen
komt dit aan bod.
In de
eerste lezing vraagt Josua aan zijn volk om te kiezen ofwel (ten eerste) voor Jahwe
ofwel voor de goden die hun voorouders aan de overkant van
de rivier hebben vereerd ofwel voor de goden van de Amorieten,
in wier land zij nu wonen. Het volk koos voor Jahwe, hun redder
en beschermer want:
Jahwe
heeft al die volken voor ons verdreven, evenals de Amorieten
die dit land bewonen. Ook wij willen Jahwe dienen, Hij is
onze God.
Toen zei
Joshua tot het volk: U zult wel niet bij machte zijn Jahwe
te dienen, want Hij is een heilige God, een jaloerse God,
die uw overtredingen en zonden niet vergeeft, maar als u Jahwe
verlaat en vreemde goden dient, zal Hij zich van u afkeren
en u met rampen treffen en u vernietigen, ondanks de weldaden
die Hij u vroeger heeft bewezen. Maar het volk herhaalde:
Toch willen wij Jahwe dienen. Toen zei Joshua tot het volk:
Dan bent u zelf getuigen, dat u voor de dienst van Jahwe gekozen
hebt. En zij antwoordden: ja dat zijn wij. Doe dan die vreemde
goden bij u weg en neigt u harten naar Jahwe de God van Israël…
Als de god van de tegenpartij
zo ook redeneert dan hebben we natuurlijk onmiddellijk oorlog.
Maar alles was eenvoudig: zorg dat je voor de juiste god kiest:
de sterkste, de machtigste en dan komt de rest in orde.
In de tweede lezing
-- in de brief aan de christenen van Efese (Ef. 5,21-33)
-- wordt een hele reeks goede raad gegeven zoals: Vermijd
ontucht, onzedelijkheid en hebzucht, dit zijn afgoden. Wees
kinderen van het licht. Kies voor goedheid en gerechtigheid
en waarheid en niet voor de duisternis. Gedraag u als verstandige
mensen en niet als dwazen.
In deze tekst wordt een
dubbele keuze voorgesteld. Om zich te hechten aan een vrouw
moet de man zijn ouders verlaten. Moet hij een keuze maken
tussen zijn ouders en zijn levensgezellin en dan zullen die
twee 1 vlees zijn. Zoals Christus één mystiek lichaam vormt
met alle leden van de kerk, die zijn ledematen zijn.
De tweede keuze is kiezen
voor een liefdevolle relatie en niet louter een contract of
gearrangeerd huwelijk. Er staat: Hoe dit ook zij ieder van
u moet zijn partner beminnen als zichzelf, geïnspireerd door
Christus. Dit is wel een belangrijke richtlijn, vernieuwend
voor zijn tijd. De liefde is zeker zo belangrijk als het naleven
van een verbintenis.
Zijn er onder jullie die
als levensmoto hebben hun partner gelukkig maken? Hopelijk
zit dit wel in jullie lijstje.
Dus waar je in de eerste
lezing wordt aangeraden om de sterkste God te volgen Jahwe
die alles en iedereen overwint, wordt in de tweede lezing
Christus, een liefdevolle zorgende verbindende God aanbevolen.
De derde
lezing sluit aan bij de vorige zondagen,
waarin Jezus zegt: Ik ben het brood des levens. Als iemand
van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid… Als gij het
vlees van de mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt,
hebt gij het leven niet in u.
Evangelie
van Joh. 6, 60-69
Muziek:
Tarantella italiana nr. 13
Voor welke keuze worden
we hier gesteld? Welke leidraad wordt hier aangereikt? Het
is de geest die levend maakt, het vlees is van geen nut. De
woorden die ik tot u gesproken heb zijn geest en leven. …
Niemand kan tot mij komen, als het hem niet door de Vader
gegeven is.
Dit zijn moeilijke woorden.
Wat mij opvalt is dat Jezus begrip heeft voor degene die hem
niet volgen. Hij roept niet de wraak van God over hen. Hij
roept niet op ten oorlog, zoals in de eerste lezing. Hij zegt
wel dat het inzicht door de Vader wordt gegeven en dat zijn
volgelingen met onbegrip zullen moeten leren omgaan.
Doorheen mijn leven ben
ik deze tekst en het geloof anders gaan beschouwen. Al snel
worstelde ik met de plaats die de ratio of het verstand in
onze maatschappij had. Slim zijn was het doel. Zorg dat je
goed leert, dat je later je plan kan trekken…Het feit dat
ik een mentaal gehandicapte zus en broers heb, speelt hierin
wel een rol. Wat is dan de zin van hun leven? Ik wist het
niet. Was een bolleboos beter dan een minder verstandig iemand?
Volgens mij niet, vandaar dat mijn levensmotto was: niet slim
worden maar wijs. Wijsheid bereiken was mijn levensdoel.
Ik ergerde mij ook aan
de plaats van de vrouw in onze maatschappij. Ik zocht naar
de wortels van deze ongelijkheid. Welke rol heeft het christendom
hierin gespeeld? Of de antieke cultuur? Daarbij kwam nog de
verhouding rijk-arm, en het eeuwige geweld. Wat kan de wijsheid
zijn van een oorlog?... Ik wist het niet. Ik vond meermaals
geen antwoord. Mijn verstand was te klein…Mijn vader zei als
hij uiteindelijk geen antwoord meer wist: ja het is…het is…
het is nu eenmaal zo. Als kind vond ik dat geen antwoord.
Via Taï Chi ben ik in contact
gekomen met oosterse wijze van denken. Ik voelde me er goed
bij. De langzame bewegingen zag ik in het begin eerder als
een turnoefeningen om lenig te blijven, maar de rust van deze
bewegingen schonk mij voldoening. Tijdens deze lessen kon
ik mijn verstand stilleggen. Zo besefte ik het relatieve van
gedachten, van gevoelens. Deze bewegingen,
samen met primitief dansen en de mediteren, maakten mij bewust
van een innerlijke kracht, van een stem die mijn ik oversteeg,
van een licht dat alles vervult.
Ik herinner me dat we in
het bos gingen mediteren met één vraag voor ogen: Wie ben
ik? Inwendig lachend, giechelend… Zie me hier staan? Allez,
wat zie ik ? Niets, lucht, leegte…o ja verstand op nul zetten,
niet oordelen …en vragen wie ben ik? …en luisteren… heel dikwijls
borrelt er dan inwendig een flard van een lied op, meermaals
van een lied uit deze vieringen, alsof de plaat stil staat
… soms dringen de woorden maar langzaam tot me door vb. “Neem
geen reiszak mee, maar ga met lege handen” …of “ wie zou
ik zijn als jij niet wijd en zijd, waakt over mij en al mijn
gangen”… Maar toen die ene keer in het bos hoorde ik als antwoord
op mijn vraag: Wie ben ik? Ik ben die ben…Oei. Wat een antwoord.
Kan dat wel? Ja, deze zin bleef door mij heen gaan, bleef
tot mij komen… ik ben die ben… dat was de boodschap die door
kwam.
En dan besef je maar: die
grote beuk voor mijn neus is ook; en de anderen zijn ook en
alles is en zelfs de lucht is en de leegte is…fantastisch.
We zijn. Christenen zijn, maar moslims ook en vrouwen zijn,
maar mannen ook…
Ik besefte dat ik wijsheid
ervaren had, en dat niemand meer dat gevoel en dat besef of
weten kan ongedaan maken. Vandaar dat ik mijn levensleuze
moest of wilde verfijnen: Welke rol speel ik in dit geheel?
Wat is mijn taak in dit leven van alles en al wat leeft?
Het antwoord tijdens een
meditatie was: verlichting brengen. Ik vind dat zeer mooi
want dat is ook deels de bedoeling van Tai chi als je zo staat
kan je je rugpijn of schouderpijn verlichten, maar het ging
niet louter om fysische ongemakken het gaat ook om inzicht
in je wijze van zijn, van denken, van handelen.
Naar leerlingen toe probeer
ik ze te laten ervaren op welke wijze ze functioneren, niet
alleen in hun denken maar ook in hun handelen, op welke wijze
zij omgaan met elkaar.
Zelf groeide mijn bewustzijn
ook constant. Het is wel leuk dat je beseft dat er nog zoveel
te ervaren valt en te beleven. Je hebt de indruk dat je nog
maar aan het begin staat van een ontdekkingstocht.
Anderhalf jaar geleden
kreeg ik als opdracht om mijn totem te zoeken? Internet kan
wel veel, maar hier was het ontoereikend. Vandaar dat ik een
vierdaagse cursus volgde in Orval onder leiding van Frank
Coppieters met als titel: ontdek de sjamaan in jezelf. Een
vriendin had me dit aangeraden en zij ging ook mee. Het werd
een intens weekend van dans en meditatie en delen van ervaringen
en sjamanisme.
Frank Coppieters gaat er
van uit dat de kern van alle zijn pure liefde is. Door meditatie,
dans en klank laat je dit trillingsveld bovenkomen en open
je je meer en meer voor deze liefdevolle kracht of kern. In
een sjamanistische sessie komt het erop neer dat je door elke
vorm van lawaai afkomstig van trommels, ratels, klanken, klankschalen
en door heen en weer duwen en trekken je onbewuste verkent,
contact maakt met deze innerlijke liefdevolle kracht in je,
een ideële reis maakt dat kan leiden tot een transformatieproces
zo dat je een vogel wordt of … ik werd een reuzespin, die
haar gif gebruikt om het negatieve te transformeren in het
goede.
Het hele weekend was toevallig
opgebouwd rond een spin die hoog in de nok zat en die een
web weeft van goedheid, liefde en kracht. Mijn vriendin vergeleek
het proces met een spirituele geboorte. Op het einde van dit
weekend hebben de twaalf mannen en twaalf vrouwen me tot sjamaan
verkozen onder een dikke eik boven op een heuvel. In de indiaanse
mythologie is de spin degene die de draden van het leven verbindt,
een moeder aarde type. Het is in de indiaanse cultuur ook
de spin die het vuur naar de mensen heeft gebracht.
Waarom vertel ik dit allemaal?
Misschien omdat ik besef wat Jezus zegt. Als je de kracht
van de vader kent, als je zijn geest voelt. Als je de innerlijke
kracht van het Al ervaart die overal doorheen stroomt, die
alle leven geeft, dan vergaat je eigen ik in het niet dan
ben je één met het al en dan kan je zeggen wie mijn vlees
eet en mijn bloed drinkt heeft eeuwig leven en zal opstaan
op de laatste dag. Dan is er geen onderscheid meer tussen
man en vrouw, tussen hindoe’s en joden, tussen dieren en mensen,
want de kern van alle zijn is hetzelfde is licht, zuiverheid,
liefde.
Want
een sjamaan
is eerlijk en oprecht
hij geeft de boodschap door
van de allerhoogste
ook al is het moeilijk
hij mag wel diplomatisch zijn
de sjamaan
oordeelt nooit,
hij maakt de mensen bewust van hun zijn
hij geeft ze kracht
om hun passen te richten naar u
om te groeien in heelheid en goedheid
De sjamaan is vol liefde en heelt
zoveel hij kan
in de mate dat hij kan
naar geest en ziel
naar lichaam en zijn
De sjamaan
leeft van u
in dienst aan u
vol dankbaarheid
in verbondenheid met het Al.
Lied nr 115 “Gezegend
die de wereld schept”
Canon 144
“Heerlijk is het de Heer te bezingen”
Onze Vader
Communie:
muziek nr. 9
Tekst
Een
met het Bestaan
In
harmonie met buiten en binnen
Heraclitus zegt:
het zou er niet beter op worden, als de dingen precies zo
gebeurden als de mensen wensen. Als je niet voorbereid bent
op het onvoorziene, zul je de waarheid nooit vinden want
ze is moeilijk te ontdekken en moeilijk te bereiken. De
natuur verbergt zich graag. De godheid wiens orakel je in
Delphi aantreft, spreekt niet en verhult ook niet, maar
geeft tekens.
Het bestaan kent geen
taal... en als je dus afhankelijk van taal bent, kun je
niet met het bestaan communiceren. Het bestaan is een mysterie,
je kunt er geen uitleg aan geven. Als je dat probeert, ontgaat
het je. (…)
Leer te luisteren.
Luisteren berekent dat je open bent, kwetsbaar, ontvankelijk
maar je denkt in elk geval niet. Denken is iets actiefs,
luisteren is passief: je wordt een dal en je ontvangt; je
wordt een baarmoeder en je ontvangt. Als je kunt luisteren,
spreekt de natuur tot je, maar niet in een taal. De natuur
gebruikt geen woorden. Wat gebruikt de natuur dan wel? Heraclitus
zegt dat ze zich bedient van tekens. Daar heb je een bloem,
wat voor een teken geeft ze? Ze zegt niets maar kun je wel
zeggen dat ze niets zegt? Ze zegt veel, maar ze gebruikt
daar geen woorden bij - het is een woordloze boodschap.
Om het woordloze te
horen moet je woordloos worden, want alleen het gelijke
kan het gelijke horen, alleen wat gelijk is kan zich met
elkaar verstaan.
Als je bij een bloem
zit, wees dan geen mens maar een bloem. Als je onder een
boom zit, wees dan geen mens maar een boom. Als je in een
rivier gaat zwemmen, wees dan geen mens maar een rivier.
Dan worden je miljoenen tekens gegeven. En dat is geen communicatie,
het is een communie. Dan spreekt de natuur tot je, in duizend
tongen maar niet in menselijke taal.
(Uit: Osho Transformatie Tarot:
Inspiratie voor het spel van elke dag. Amsterdam, 2005,
p.17)
Slotlied:
505 Psalm 150 “Alleluia, alles wat adem heeft love de
Heer”
|