Viering van 11 juni 2006:

Drievuldigheid / "Maranatha"

Openingslied

Wie anders zou de hemel dragen
Dan zij die van de aarde houden
In een zachtmoedige omarming?

Inleiding

Wij zijn hier samen in de naam van Vader, Zoon en Geest.

Tijdens de paasvakantie dit jaar had ik het grote geluk naar Nepal te kunnen reizen. Dat ik daarvoor de paasweek in filosofenfontein zou missen, was een offer dat ik er voor over had. Het was voor mij de eerste keer dat ik een Aziatisch land bezocht en dat ik concreet kennis kon maken met andere godsdiensten in de praktijk. Wat me enorm veel deugd gedaan heeft en op een heel bijzondere manier vervuld en dus veranderd heeft, waren de gezangen en rituelen van de boedhistische monniken.

Ik had daar natuurlijk al een bepaald beeld van door lectuur en cd opnames en films, maar wat me enorm trof was de ongedwongen sfeer, de speelsheid van de jonge leerlingen en zou ik het mogen noemen 'het gebrek aan ernst' die er voelbaar was. Wat zijn wij vaak ernstig tot bijna zwaar op de hand in onze westerse kerken...Jezus bracht nochtans een liefdevolle en dus vreugdevolle boodschap? Ja, de teksten en lezingen en thema's zijn soms wel moeilijk. Zo ook het evangelie van vandaag dat ons het thema van de H. Drievuldigheid aanreikt.

Om de vreugde van Pinksteren en van de rijkdom die de kinderen ons vorige week brachten aan te houden, wil ik deze viering in het teken van vreugde plaatsen en beginnen we deze woorddienst dan ook met een verhaal dat Osho ontleende aan de Chinese mystiek. Het is een verhaal dat me de voorbije maanden vaak opfleurde en kracht gaf.

Lezing: 'Lachen'

Ik heb horen vertellen over drie Chinese mystici. Niemand kent nu nog hun naam en niemand heeft ooit geweten hoe ze heetten. Ze stonden alleen bekend als de 'Drie lachende heiligen' want ze deden nooit iets anders dan lachen. De drie mannen waren werkelijk schitterend om te zien als ze schuddebuikend lachten. En hun gelach werkte aanstekelijk op anderen Het hele marktplein begon mee te lachten. Had het enkele minuten geleden nog een onaantrekkelijke plaats geleken, met mensen die uitsluitend aan geld dachten, dan veranderde dit op slag met de komst van de drie gekke mannen. Nu vergaten de mensen gewoon dat ze waren gekomen om te kopen en te verkopen. Niemand maakte zich druk om eigen voordeel. Een paar secondenlang ging er een nieuwe wereld open.

Ze trokken door heel China, van stad naar stad, van dorp naar dorp, enkel om de mensen aan het lachen te krijgen. Verdrietige mensen, kwaaie mensen, hebzuchtige mensen, jaloerse mensen, ze begonnen allemaal met hen mee te lachen. En velen voelden dat dit de sleutel is: dit kan je transformeren. Toen kwam in een dorp één van de drie te overlijden. De dorpelingen staken de koppen bijeen en zeiden: "Nu zul je wat beleven. Nu willen we wel eens zien of ze nog lachen. Hun vriend is gestorven, nu moeten ze wel huilen." Maar toen ze een kijkje gingen nemen, zagen ze de twee mannen dansen, lachen en de dood vieren. De dorpelingen zeiden : "Dit gaat te ver. Lachen en dansen wanneer iemand gestorven is, is de spot drijven met iets heiligs."

De twee mannen zeiden: "We hebben osn hele leven met hem gelachen. Hoe kunnen we op een andere manier dan deze afscheid van hem nemen? We moeten wel lachen, we moeten wel plezier hebbben, we moeten wel feestvieren. Dit is het enige vaarwel dat passend is voor een man die zijn hele leven heeft gelachen. We zien hem niet als dood. Hoe kan de lach sterven, hoe kan het leven sterven?"

Toen moest het lichaam verbrand worden en de dorpelingen zeiden : "we zullen hem wassen zoals het ritueel vorschrijft." Maar de twee vrienden zeiden :"nee, onze vriend heeft gezegd: 'Laat alle rituelen achterwege, trek me geen andere kleren aan en was met niet. Leg me gewoon zoals ik ben op de branstapel.' We moeten zijn aanwijzingen opvolgen."

En toen vond er opeens een formidabele happening plaats. Toen het lichaam op de brandstapel werd gelegd, haalde de oude man zijn laatste streek uit. Hij had onder zijn kleren machtig veel vuurwerk verstopt en opeens was het feest! Toen begonnen alle mensen uit het dorp te lachen. De twee gekke vrienden stonden te dansen en het hele dorp wilde niet achterblijven. Het was geen dood, het was een nieuw leven, een wederopstanding.

Gebed

Laat dit een uur zijn
Waarin ons hoofd en ons hart,
Wie wij zijn
En wat wij doen
Ons overgeeft aan u,
Gij, liefde zelf

Laat dit een uur zijn
Waarin wij ons op U richten
Om onszelf te hervinden,
Elkaar te zien
Onze weg te weten.Laat dit een uur zijn
Dat ons hart opvrolijkt,
Ons hoofd verheldert
En ons bevrijdt
Van de daden, de woorden, de gedachten
Waarmee wij U en elkaar bezeren.
Als ons bidden en ons zingen
Naar de hemel opklimt,
Wees dan aanwezig
En laat uw liefdevolle energie op ons stralen
En ons hart verruimen,
Dat wij vrijuit onze vreugde uitzingen,
Nu en altijd.
                                        (Vrij naar Sytze de Vries)

Mantrazingen : "Maranatha"
Lezing uit het evangelie van Matheus 28,16-20
Mantra "Maranatha"

Homilie

Twee dagen na de eerste lectuur van de lezing van vandaag en de 'schok' betreffende het thema (help! H. Drievuldigheid!) was ik 's morgens onderweg naar mijn praktijk en reed ik met de fiets de bocht om toen er een paar meter voor mijn neus een vrachtwagen op het fietspad opdoemde. Ik moest de straat oprijden om er voorbij te rijden en zag hiervan het gevaar voor de vele schoolkinderen die deze weg elke dag nemen. Ik stapte af en wenkte naar de tuinman die takken in de hakselaar duwde en verzocht hem de vrachtauto met hakselaar nog wat dieper de tuin in te rijden zodat het fietspad niet meer versperd zou zijn. Hij antwoordde dat dat niet mogelijk was. Ik wees hem op het gevaar en verzocht dan tenminste een gevarendriehoek voor de bocht aan te brengen zodat autos zouden vertragen en fietsers gewaarschuwd zouden zijn en iets veiliger de rijweg op zouden kunnen. Daarop kreeg ik het antwoord dat dat niet nodig was want de politie was langsgereden en had gezegd dat het in orde was... Ik ben dan maar terug opgestapt en wegfietsend zag ik ineens de link met de farizeers die de wet toepasten en waar jezus tegen in ging om de wet van het hart te brengen. Deze man was in orde met zijn geweten want de politie had gezegd dat het in orde was. ..

Diezelfde avond in het naar huis rijden met de fiets, zwaar geladen en moe gewerkt, werd ik onwel in de bib. Ik was zelf al gaan zitten en had aan de bibliotekaresse een glas water gevraagd. Toen kwam er een moeder met 3 jonge kinderen binnen, het jongste op de arm, de 2 andere kinderen zowat 4 en 6 jaar oud en zorgvuldig boekjes kiezend. De mama sprak me aan en vroeg of het ging en dat ik zo bleek zag. Ik antwoordde dat ik me niet goed voelde en ik kreeg de raad wat suiker te eten en te rusten. Dat deed inderdaad deugd en ik grabbelde al mijn moed bij mekaar om verder te rijden. Toen stelde de vrouw die arts bleek te zijn voor me naar huis te brengen met mijn zware zak zodat het fietsen minder zwaar zou zijn. Het was kwart voor zeven, etenstijd, het jongste kindje duidelijk aan zijn bedje toe en met veel plezier brachten ze me met z'n allen naar huis en dan weer terug, want ze moesten helemaal de andere richting uit.

Wat een kontrast en wat een heel andere bezieling dan die ervaring 's morgends. De vrouw handelde vanuit haar hart en bracht jezus boodschap tot leven. Daarnaast gaf ze me ook het gevoel dat er voor me gezorgd wordt en dat is iets wat me de laatste maanden meer en meer opvalt en duidelijk wordt, dat als we het willen zien, we dan in heel wat mensen de hand van god kunnen zien. God heeft namelijk geen andere handen dan de onze.

Zo ook nog later op de avond, ja allemaal diezelfde dag! belde een vriendin uit Duitsland om me te vertellen dat ze voor ons beiden een kamer geboekt had voor de zomercursus waar we samen aan deelnemen in juli. Ik had dat vaag gevraagd een paar maanden geleden, maar moest zelf nog terugbellen om te bevestigen... weer had ik het gevoel: er wordt voor me gezorgd en ik voelde me niet alleen gedragen door haar als vriendin maar ook duidelijk door iemand die in jezus geest leeft en dus zie en voel ik daarin dan ook de liefdevolle zorg van de vader, moeder of om het anders te zeggen: verbondenheid met hierboven..
En dan ervaar ik niet alleen aan den lijve Jezus' geest die werkt in mensen, maar voel ik me geliefd niet alleen door mensen maar door god

En wat dan met die god die toelaat dat er rampen gebeuren, dat mensen lijden, dooreengeschokt worden door een aardbeving, door pijn, door verlies. Wat als we zelf het gevoel hebben, God, dit kan ik niet aan, het doet teveel pijn, het gaat mijn verstand te boven...
In antwoord hierop trof mij een stukje uit het boek Het Bernini mysterie van Dan Brown. God wordt daarin vergeleken met een liefdevolle vader die zijn kind waarschuwt voor mogelijke gevaren, maar hem de vrijheid geeft om bvb te leren skateboarden, ook als hij weet dat zijn kind daarbij het gevaar loopt zich te kwetsen. Een goede vader zal alles doen wat hij kan om te voorkomen dat zijn kind pijn lijdt en hem dus de nodige raad geven om hem dan te laten gaan en vergissingen te laten maken of ervaringen op te doen zodat het kind zijn eigen lesjes kan leren. En even tussendoor omdat het vaderkesdag is vandaag: daarin schuilt onder andere de grote kracht van vaders dat ze minder de neiging hebben om te bemoederen... :

Als we erin slagen onze pijn en tegenslag te zien als een leerschool, en blijven geloven in de weg die Jezus ons voorging, dan komt er vreugde, dan kunnen we bij al wat ons overkomt bidden met de woorden 'uw wil geschiede', dan leven wij in zijn geest en maken ook wij de brug tussen vader zoon en geest en voelen we ons daardoor heen verbonden met al wat is. En dan kom ik terug bij ons eerste verhaaltje over lachen. Dan wordt het leven feest, dan wordt de diepe vreugde van Pinksteren en de Drieeenheid een dagelijkse realiteit.

Muziek
Aanbrengen offergaven door de kinderen
Lied: de volwassenen zingen de mantra speciaal voor en met de kinderen
Dankgebed 140
Vredewens en onze vader
Communielied 520: "Dan komt de dag"
Weergave kindernevendienst met aandacht voor de papa's
Slotgebed door een kind