------
 
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
------




5 juni 2005: 10e zondag

"Om te zien een nieuwe aarde"

Paulette Serverius

Inleiding

Om te zien een nieuwe aarde.Je zou kunnen zeggen: een nieuwe kerk!
Een paar maanden geleden kwamen we met een 15-tal mensen uit de lituurgiewerkgroep en uit de groep van de predikanten samen met Mark Van Tenten. We wilden die avond even van gedachten wisselen over het heden en de toekomst van nieuwe (tussen aanhalingstekens) gemeenschappen in het algemeen, en meer specifiek over hoe dit hier concreet vorm zou kunnen krijgen.
Op deze avond was er wat nostalgie te horen, wat spijt om wat er geweest is en nooit meer terugkomt: de tijd van de grote zekerheden waar je jezelf en je kinderen kon aan vasthouden.
Maar er was niet alleen dat! Er was ook veel realisme en optimisme te horen. Ligt er niet juist heel veel positiefs in deze niet meer zo zekere tijd? Welke grote mogelijkheden en kansen liggen er net nu niet voor ons open?

Er werd veel gespeculeerd over de toekomst. Uiteindelijk waren we het over één ding eens: laten we ons in godsnaam niet laten verlammen door angst voor de toekomst of alleen alles in functie daarvan afstellen.
Nee, laten we maar genieten van het nu, van wat hier, nu aanwezig is in deze gemeenschap: de dynamiek, maar ook het kwetsbare.
Met de dynamiek kunnen we wel wat!

U hebt het wel gemerkt bij het binnenkomen: er was wat veranderd.
Waarschijnlijk was het wat onwennig, wist u niet goed waar te gaan zitten. Misschien twijfelde u zelfs even of u wel op de juiste plaats was!
Maar wees gerust! ‘t Is nog altijd filosofenfontein en zondag, en ja, Marcel weet ervan! We doen niets stiekems.

Dat broze, dat kwetsbare, dat veel moeilijker te benoemen iets in onze gemeenschap, daar willen we bewust heel schoorvoetend en respectvol willen omgaan.
Wat dat dan is?
Misschien is het dat wel wat bedoeld wordt met “de geest”.
Dat deel van de drievuldigheid waar de meeste mensen het zo moeilijk mee hebben om het te plaatsen, te benoemen.
Nochthans is deze geest in ontelbare teksten en liederen genoemd in ontelbare namen, beschreven met vele synoniemen, en beelden. Luister maar…

Lezing

Woordje

Een paar weken geleden heeft Raf hier de vraag gesteld hoe het gaat zijn voor onze jongeren wanneer zij volwassen zullen zijn: een kerk zonder of met bijna geen priesters.

De vraag is niet: wat doen we dan?
De vraag is: wat doen we NU om deze toekomst voor te bereiden.
Het evangelie van vandaag leent zich volgens mij perfect om daar iets over te zeggen.
Maar eerst ga ik jullie een verhaaltje vertellen.

Lang geleden, in een ver land, was er eens een wijze man. De goeroe werd hij genoemd.
Op een vaste avond in de week verzamelden alle dorpelingen in zijn tuin, want dan gaf de man onderricht.
Nu had deze goeroe een kat.
Een flinke kater die niets liever deed dan zelf de show stelen op die avonden. Hierdoor kon hij de boel behoorlijk in de war
sturen.
Dus besloot de goeroe voortaan op die avonden zijn kat vast te binden aan een boom. En zo gebeurde.
Jaren gingen voorbij. Elke week kwamen de mensen samen in de tuin van de goeroe en elke week was die kat daar, vastgebonden aan de boom.
Op een dag gebeurde het onvermijdelijke: de kat stierf!
Maar geen nood, de dorpsbewoners bezorgden een nieuwe kat, die op haar beurt trouw aan de boom werd vastgebonden tijdens de bijeenkomsten.
Uiteindelijk stierf ook de goeroe en een andere wijze man nam zijn plaats in. Maar de kat bleef...wekelijks trouw vastgebonden aan de boom.
Eeuwen gingen voorbij.
En op een dag maakte een geleerde student een zeer geleerde studie over het fenomeen: dat het van het allergrootste belang was dat er een kat vastgebonden is aan een boom als de goeroe spreekt…

We lachen nu allemaal wel: het is maar een verhaaltje! Ok. Dat wel.
Maar…is de kern van het verhaal niet dichter aanwezig dan we wel denken?
Luisteren we naar de evangelielezing van vandaag.

Lezing uit het evangelie

De farizeeën zijn verontwaardigd omdat Jezus samen eet met de tollenaars. Zoiets deed je niet! Met dat soort mensen liet je je toen best niet in.
Zij waren degenen die tol hieven in opdracht van de Romeinse bezetter. Ze waren dus een soort collaborateurs. Het was dan ook zeer compromitterend om je in hun gezelschap op te houden!
In de Joodse tempelcultus met zijn reinheidswetten, kon je je dit niet permitteren als je een belangrijke functie bekleedde, zoals de Farizeeën deden.

In dezelfde lijn kennen we ook het verhaal van de Barmhartige Samaritaan.
De priester en de leviet gaan voorbij de gewonde man die daar ligt langs de kant van de weg.
Zij haasten zich om er zo vlug mogelijk langs te komen, steken zelfs de weg over om er zeker zover mogelijk vandaan te kunnen blijven. Ze zijn immers op weg naar de tempel en mogen daar niet onrein aankomen! En je kon al onrein raken wanneer nog maar de schaduw van de zieke of dode op jou viel!
…De wet gaat hier duidelijk vóór de mens…

En dan komt daar, in die tijd, ineens een figuur als Jezus.
Die “rare” man die ineens heel andere theorieën begint te verkondigen.
Die man die een “ tegenover” stelt.
Hij schijnt zich helemaal niet te storen aan de heersende wetten en regels, lijkt ze helemaal aan zijn laars te lappen. Wij zouden nu zeggen: ‘t was een rebel, een herrieschopper, een betweter, een durver, een uitdager, een…
Stel je voor: hij neemt het juist op voor de kleinen, de zwakken, de gekwetsten, de verdrukten.
Voor al diegenen die door al die regels en wetten monddood gemaakt en uitgesloten werden: de zieken, de melaatsen, de gehandicapten, de tollenaars…en godbetert: zelfs de zondaars! Je weet wel: overspelige vrouwen en zo!!!

Door met hen aan tafel te gaan, door op hun uitnodiging in te gaan, door hen aan te raken, zet hij de heersende orde op zijn kop. Hij wil dat mensen reageren.
Hij wil mensen bewust choqueren opdat ze eens zouden gaan nadenken over de algemeen geldende regels en gewoontes.
Het is niet omdat ze al zolang gelden dat ze niet eens ter discussie zouden mogen komen of minstens eens herbekeken zouden kunnen worden.
Jezus wil gewoon de verhoudingen recht trekken. Hij wil dat er recht gedaan wordt aan alle mensen, zonder uitzondering!

En hoe zit het vandaag bij ons?
We zijn dan wel voorbij de tijd van de reinheidswetten, maar leven we daarom nu in een wereld zonder discriminatie, zonder vooroordelen, zonder “rare” wetten en regels?
Is onze wereld een wereld waar het goed is om te leven? Voor iedereen?
Ik denk niet dat ik in detail moet gaan, maar we weten allemaal dat er nog groepen, individuen zijn die vandaag in onze maatschappij nog altijd wat scheef bekeken worden. Om wat ze zijn, om wat ze doen, of juist om wat ze niet doen: homo’s, vreemdelingen, armen…
Ook in onze eigen kerk.

Hoe gaat zij om met deze mensen, maar ook met bijvoorbeeld vrouwen, leken, echtgescheidenen? Met christenen die niet zo netjes in de pas lopen?
Door de tijd zijn er in onze kerk wetten en regels, geboden en verboden ontstaan die op dat moment, in dat kader misschien wel hun nut hadden of zinvol waren, maar die door de tijd achterhaald zijn of uitgehold.
Of misschien waren ze zelfs gewoon van in het begin niet zo goed voor iedereen…
Misschien was er zelfs geen enkele goeie reden om ze in te stellen, laat staan ze nu nog te behouden.
Wordt het geen tijd dat we een aantal van die regels en wetten eens gaan herbekijken met een grote dosis kennis van zaken, maar ook, en vooral, met veel gezond verstand.
Herbekijken en durven in vraag stellen!
Niet dat we nu ineens alles moeten gaan loslaten en zo maar wat aanmodderen.
Dat kan helemaal niet de bedoeling zijn!
Maar misschien kunnen we wel eens opnieuw de mens centraal stellen en van daaruit vertrekken. De mens als uitgangspunt en niet de regel.

Jezus wilde toch vooral een beweging op gang brengen, met de mens centraal.
En is HET kenmerk van beweging niet juist: dynamiek, het veranderlijke, het evolueren. Niet star en onveranderlijk blijven vastzitten in het vertrouwde, maar steeds vooruit kijken van waar je nu staat en zo de basis leggen voor een mooie toekomst.

Toekomst maak je niet door het heden en het verleden af te zweren en te doen alsof het er niet geweest is.
Toekomst maak je niet door krampachtig vast te houden aan wat er was en is.
Toekomst maak je ook niet door ontredderd en totaal verloren te zijn door wat er niet meer is.
Toekomst maak je, door goed te kijken naar het verleden. Door met zeer veel respect en omzichtigheid om te gaan met de goeie elementen die daar aanwezig waren en er voor te zorgen dat deze niet verloren gaan.
Toekomst maak je door hier en nu een aantal dingen in vraag te stellen. Door je ogen goed open te houden voor wat er rond jou gebeurt. En door alle kansen te geven aan vernieuwing, door af en toe eens flink te experimenteren.
Het moet zeker geen radicale revolutie zijn, maar langzaam kan openheid gecreërd worden voor het nieuwe, voor de schat aan ideeën die aanwezig is, voor de vele verschillende facetten waarop OOK aan ons geloof uiting kan gegeven worden…

Ik wil dan ook graag een oproep doen tot ieder van ons hier in deze gemeenschap:
Laten we ons blijven bewegen door die Jezus-figuur en door zijn geest.
Laten we allemaal samen, hier, een dynamiek blijven ontplooien die recht doet en kansen biedt aan iedereen.
Kerk maken wij mensen allemaal samen.
Toekomst ook: die begint hier en nu!

------