Sytze De Vries

Willen we in deze tijd over goddelijke zaken spreken, dan moeten we bepaalde woorden gezond maken en weer tot leven wekken, want ze zijn uitgepuit door de last van de vele betekenissen die de mensen door de eeuwen heen eraan opgedrongen hebben. Het is een project dat herinneringen wekt aan een oud kerklied, een vurig smeekgebed tot Gods geest: “Maak warm wat koud is en bevochtig wat droog is van koorts; genees wat ziek is, maak los wat stram geworden is.” Eén bede kunnen we er misschien nog aan toevoegen: “breng dichterbij wat veraf is.”

(Tomàs Halik)

(Uit “De Messias”, Händel)

Het geluk van een mens ligt in “er mogen zijn” en je geliefd weten “zoals je bent”. Die liefde kan je gegeven worden door mensen om je heen. Hopelijk mag je dat geregeld ervaren. Die liefde is je in elk geval toegezegd vanwege God zelf.  Zijn liefde is onvoorwaardeijk, aan geen voorwaarden gebonden. Hij kent je door en door en houdt van je, ondanks of liever mét je onvolkomenheden. Vanuit die geborgenheid mag je ten volle leven, in alle eenvoud, bevrijd van elk vervreemdend “moeten”. Omdat jij en je bestaan uniek en kostbaar zijn.

(Jaak Pauwels)

Wees waakzaam: tekenen

Er zullen tekenen zijn van een wereld die ineenstort:
de almacht van de winst; de onmacht van de liefde;
Terreur en angst zullen heersen
en het zal zijn alsof elk samenleven onmogelijk geworden is.
Als je dat ziet gebeuren, blijf dan recht
en zie de tekenen van hoop:
van God die komt
in mensen die Hem doen gebeuren.
Wees wakker en waakzaam om dat te zien:
het aanbreken van een nieuwe wereld
gegrondvest op niets dan liefde,
op ‘Ik zal er zijn voor u’.
Wees waakzaam
en bid dat het kwaad geen macht over je krijgt,
en dat je zo leeft dat je God in de ogen kan zien.
(bij Lucas 21,25-28 en 34-36)

(Guy Dilweg, Franciskaan)

Niet als een teken aan de hemel wilt Gij zijn
geen onontkoombaar feit
liever een kind, een mens met een gezicht
opdat wij zelf mens zouden worden
en onze ogen wennen aan het licht

(gebed uit Haiti)

We mogen dan slapen en rusten in het donker; bevat het donker niet het levenswater?
Laat je door het donker verfrissen.
Hergeeft een ogenblik van stilte niet de schoonheid aan de stem?
Alles bestaat bij de gratie van het tegendeel: in de zwarte kern van het hart schiep God het eeuwige licht van de liefde

(Marcel Braekers, 2013)