| Welkom |
| |
| Liturgie |
| |
| Vorming |
| |
| Historiek |
| |
| Archief |
| |
| Kalender |
| Share-project |
| |
| Links |
|
Gebedskaart
Vasten 2019 Hoor, een stem klinkt
op: baan een weg voor Hem, dwars door de
woestijn Trek voor onze God door dit onland
heen, een geeffend pad. Graaf de heuvels af,
haal de bergen neer, vul ravijnen op. Kap het
ruige oord, maak de steilste rots tot begane
grond. Openbaar als licht, onweerlegbaar nieuw
zal Hij met ons zijn. Alle vlees dat leeft zal
Zijn aankomst zien in één oogopslag. Uit Zijn
eigen mond hoorden wij dit woord, in ons eigen
hart. De mensen denken te veel aan wat ze moeten doen en te weinig aan wie ze moeten zijn (Meester Eckhart) Wat
men vandaag van ons wil, is niet zozeer spreken
over Christus, maar hem in ons laten leven,
zodat de mensen hem kunnen vinden door te voelen
dat Hij in ons leeft.
(Thomas Merton) GA… Ga! Je bent voor het op weg zijn geboren. Ga, je hebt een afspraak na te komen. Waar? Met wie? Het is je nog onbekend. Wellicht met jezelf? Ga op pad, je stappen zullen voor je spreken, Het pad zal jouw lied zijn, de uitputting jouw gebed en bij het einddoel zal jouw zwijgen sprekend zijn. Ga op weg, alleen of met anderen, maar treed uit jezelf. Je maakte mededingers maar je zult gezellen ontmoeten. Je vreesde vijandigheid doch je zult broers en zussen vinden. Ga, je brein weet niet waar de stappen je hart heen dragen. Ga, je werd voor het op weg gaan geboren, de weg van de pelgrim. Iemand is onderweg naar jou toe. Iemand zoekt je opdat je Hem moge vinden in het schrijn op het einde van de weg, in de tempel diep in je hart. Hij is je vrede, Hij is je vreugde. Ga, steeds gaat God met jou. Tekst in een Mariakapel te Mallorca. We
zeggen voortdurend dat we geen tijd hebben.
En
toch verprutsen we voortdurend veel tijd.
We
zitten achter de computer, lezen een stukje in
de krant zonder daarbij na te denken en doen
dingen die niet echt hoeven.
Zo morsen we steeds weer hele en halve uren. (Manu Van Hecke) De Nederlandse kunstenaar Hans Versteeg, heeft een bijzonder schilderij gemaakt: de Madonna del Mare Nostrum.  Op het schilderij staat een zwarte vrouw met kind, gewikkeld in isolerend folie om hen warm te houden, zoals dat ook met drenkelingen gebeurt. Een vluchteling met haar kind. Je wordt aangekeken, zowel door het kind als door de vrouw. Indringend, maar neutraal. Geen angst, maar ook geen opluchting of dankbaarheid. Ze zijn er gewoon – het wordt aan de kijker overgelaten hoe deze daarop wil reageren. Als je goed kijkt, zie je dat de vrouw net langs je heen kijkt. Ze plaatst je als het ware in een wijder blikveld. Zij ziet je wel, maar je bent voor haar niet het centrum van de aandacht. Zij kijkt de toekomst in naar wat zich achter jouw rug aandient met de vragen die zich aandienen: Kunnen wij hen verwelkomen? Ook als ze niet direct hoop geven. Kunnen we geloven dat nieuwe hoop kan geboren worden? Het kind op de armen van de vrouw kijkt strak naar jou, als toeschouwer. Niet met een smekende blik maar met de blik waar jonge kinderen het patent op lijken te hebben: pure afwachtende, receptieve waarneming. Hij belichaamt de toekomst, die zijn moeder, over jouw schouder, voor jou nog onzichtbaar, ziet opdoemen. (naar Erik Borgman) Ongeziene,
betrouwbare God
aan het begin van deze vastentijd verzamelen wij in Uw huis en brengen we onze dromen mee. Dromen die ons heilig zijn en gekerfd staan in onze ziel Wij vragen U: maak ons open voor Uw woord roep Uw stem in ons tot leven leg Uw naam van recht en vrede voor ons. (H. Oosterhuis) Riskeer meer dan wat anderen “veilig” vinden Zorg meer dan wat anderen “wijs” vinden Droom meer dan wat anderen “praktisch” vinden Deel meer dan dat je dacht dat je kan missen Hoop, tegen beter weten in. (Jeanne De Vos) Zoals
de grond wordt omgelegd
opdat het zaad in diepe aarde valt zoals de overvloed aan takken telkens hoort gesnoeid opdat de boom weer vrucht zou dragen zo moet de mens zichzelf ontdoen van veelheid die het hart verstikt Want levenskracht is nodig, diepgeworteld om door de onherbergzaamheid van dit bestaan te trekken in lotsverbondenheid zodat er niemand achterblijft, overgelaten aan zichzelf. Iedere kruimel brood die wordt gedeeld is het begin van hoop, dat toekomst daagt. En dat er teken komt van een herboren mensheid. (Kris Gelaude) Er gaat geen zondag voorbij of het evangelie en de bredere Bijbelse boodschap dagen ons uit om verder te gaan in het “breken en delen”. Jezus’ visioen houdt ons wakker. Hij zegt: “Je staat er niet alleen voor”. Dat is bemoedigend. Maar Hij ging ook altijd een stapje verder. Breken en delen is niet alleen kwestie van het goede moment, omdat het jou uitkomt. Hij daagt ons uit om ook in eigen vel te snijden. “Ga maar in de tegenstroom staan”, zegt Hij. En ga ver genoeg. Ijver samen met anderen zodat dit “breken en delen” vorm krijgt in het concrete leven, in wetten, in instellingen, in de samenleving. Het “breken en delen” van Jezus is misschien een grotere uitdaging voor deze tijd en deze wereld dan we ooit hadden durven denken. (tekst van Tuur Van Empten, Herent)
|
