------
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
Share-project
------





3 februari 2019: Maria Lichtmis

       Maria Lichtmis

Lut Lemmens

 

Openingslied  “gezegend deze dag, gezegend het omhelzende licht” lied 103

Officieel vierden we gisteren, exact 40 dagen na Kerstmis, het feest van Maria-Lichtmis.  We zetten in deze viering het evangelie dat hoort bij Maria Lichtmis centraal en  verbreken even de rode draad van het tweede bedrijf om de kersttijd definitief af te sluiten.

Volgens de joodse wet moest een pasgeboren jongen 40 dagen na de geboorte naar de tempel worden gebracht om aan het volk getoond te worden en te worden gewijd aan God.  Zo ook gebeurde het met Jezus die gezegend werd en opgenomen in de gemeenschap.  Hij werd tevens door Simeon herkend als de gezalfde des Heren, het grote Licht, het Licht der wereld. Net zoals de wijzen Jezus  vonden om hem te eren door de ster te volgen, werd Simeon door de Geest naar de tempel geroepen om In het pasgeboren Kind de Messias te herkennen.  Simeon en ook Hanna zien met de helderziende blik van de ingewijden die weten en die zich laten leiden door de geest. 

 

openingsgebed

God, Gij zijt de bron en het begin van alle licht.

Wij vragen U:

open ons hart voor uw licht

Doordrenk onze geest met uw licht

opdat we uw licht en liefde uitstralen

In ons eigen leven en dat van anderen

Tot welzijn van moeder aarde en al haar kinderen

Wij vragen U,
dat wij tot het besef komen dat ook wij kinderen zijn van het licht,
in het voetspoor van Jezus,
die het licht van de wereld is.
Amen


Tussenzang :  Heel het duister is vol van luister door uw licht, de nacht is als de dag net zo helder.

 

Luisteren we nu naar een hertaling van het evangelie zoals het geschreven is voor kinderen. 

Een hertaling van het verhaal voor kinderen

In het grote wetboek van de Joden stond geschreven dat alle ouders hun kindje, als het veertig dagen oud was, naar de tempel moesten brengen om het aan God te tonen en te vragen dat God er goed voor zou zorgen.
En ook Jozef en Maria gingen, toen Jezus veertig dagen oud was op weg. Ze moesten er een lange tocht voor maken, maar gelukkig kon Maria met Jezus op het ezeltje zitten dat ze nog uit Nazareth hadden meegebracht. Ze gingen helemaal naar de tempel in Jeruzalem. Door de smalle straatjes vonden ze hun weg naar de tempel. Zoals altijd heerste er een grote drukte op het voorplein. Tempelbezoekers liepen heen en weer, er waren kooplieden en ook bedelaars.

Er was ook een vrouw Hanna genaamd die elke dag naar de tempel ging. Ze was al heel oud en moest op een wandelstok leunen. Aan iedereen die het horen wilde, vertelde ze dat haar vriend Simeon een wonderbare droom had gehad: hij zou niet sterven voor hij met zijn eigen ogen de Messias had gezien. Misschien was het daarom wel dat Simeon uitkeek naar alle kinderen die werden binnengebracht. Ook op de dag dat Maria en Jozef aan kwamen lopen.

Zo kreeg Simeon, Maria en Jozef in het oog en kwam hij traag naar hen toe en vroeg hen: “Mevrouw, mag ik uw kindje even zien? Mag ik het even vasthouden?”
Maria gaf het kindje Jezus aan de oude Simeon en stralend van geluk hief hij het hoog boven zijn hoofd en legde toen zijn hand op het hoofdje van Jezus.
Daarna zei Simeon: “Nu mag ik in vrede doodgaan. Ik heb het grote licht gezien, het licht voor alle mensen. Ik heb het grote licht gezien, de zon voor heel de wereld. Want jullie kind zal immers het grote licht zijn voor heel de wereld”.

Toen gaf Simeon het kind terug aan Maria en hij strompelde naar huis terug, alsmaar in zichzelf pratend: “Ik heb het grote licht gezien, ik heb het grote licht gezien”.
Daarna gingen Jozef en Maria de tempel binnen en vroegen aan de priester om hun kindje te zegenen. Net als de oude Simeon legde de priester zijn beide handen op het hoofdje van Jezus en bad tot God om Jezus te beschermen. 

 

Tussenzang :  Heel het duister is vol van luister door uw licht, de nacht is als de dag net zo helder.

 

Homilie

Als ik aan Maria Lichtmis denk, dan ruik en proef ik pannenkoeken hoewel het heeel lang geleden is dat ik die nog zelf klaarmaakte.  Toen mijn kinderen klein waren was het een jaarlijks ritueel met veel kaarslicht erbij en bloemetjes die de lente aankondigden.

Ik las dat pannenkoeken met hun warmte en bruingeel oranje kleur een metafoor zijn voor de zon.  Dit feest valt inderdaad in de tijd van het jaar waarin we enorm uitkijken naar het licht en de warmte van de zon.  De lente wordt verwacht, de dagen worden stilaan langer en we krijgen stilaan wat meer zon als de wolken en buien plaats ruimen.  

In een volksgezegde wordt het zo uitgedrukt: ‘Het wordt lichter; na Kerstmis wordt het daglicht een hanensprong lichter, na Nieuwjaar een hertensprong, en met Maria Lichtmis een heel uur.’

Onze Keltische voorouders vierden het begin van de ontluikende lente op 2 februari. Imbolc noemde het feest dat met een lichtritueel werd gevierd ter ere van de kracht van moeder aarde en van de zon. In de Keltische traditie werd en wordt in sommige kringen nog steeds, op 2 februari het feest vd bevruchting van de aarde gevierd met een groot vreugdevuur. In een feestelijk ritueel werd de zon gevraagd de zaden te helpen ontkiemen en te zorgen voor een vruchtbare oogst.   Het luidde een periode van zuivering in met sapkuren om te zuiveren maar ook bijvoorbeeld de grote kuis.

Het toenemend licht werd en wordt trouwens in onze contreien vaak ook gevierd met het wijden van kaarsen en kaarsjesprocessies.

Maar ook in vele andere tradities wordt het licht van de zon gelinkt aan het licht dat we als spirituele mensen in onszelf dragen.  Het licht van onze ziel dat we als potentiëel meebrengen bij onze geboorte en dat we kunnen voeden door het beste in onszelf te laten openbloeien door gebed, door innerlijk werk en goede daden.  Maar ook door ons daadwerkelijk met het licht te verbinden. 

In de donkerste periode van mijn volwassen leven leerde ik volgende affirmatie waar ik nog steeds de dag mee begin: ik laat me volstromen met licht en schijn in mijn leven voor mezelf en anderen. Ik ervaar het als een manier om te blijven vertrouwen dat het licht de duisternis overwint.  Maar het werkt ook daadwerkelijk als een transformatie die bevrijdt van zwaarte, moedeloosheid en depressie. 

In de incatraditie koestert men het besef dat elk van ons een zaadje van zielelicht in zich draagt dat kan groeien door liefdevolle intenties, door het goede te doen in harmonie met moeder aarde en al haar kinderen, door de zware energie van emotie of destructieve gedachten onmiddellijk te transformeren door zich te verbinden met het licht enerzijds en de kracht van moeder aarde anderzijds. 

Tijdens mijn spirituele reizen in vele werelddelen viel het me op hoe lichtrituelen een constante factor zijn in de religieuze beleving.  Kaarsen of olielampjes branden, een open vuur, of het vereren van de zon of de maan, het licht is een constante factor in combinatie met de intentie om de godheid te eren, harmonie te herstellen, heling te brengen, zichzelf en de omwereld te zuiveren.

Bidden, mediteren, licht en liefde uitstralen, harmonie herstellen, onszelf en eventueel anderen genezen, groeien in bewustzijn, energetische oefeningen zijn hier en nu ook voor ons voorhanden om , net zoals Jezus, te worden wie we in wezen zijn: kinderen van licht en liefde.  In de mate dat we ons daar bewust van zijn en we, samen met de vele zogeheten lichtwerkers overal ter wereld licht en liefde uitstralen, kunnen we niet alleen onszelf maar ook onze mensheid en onze planeet zuiveren en verlichten.  Daar is mijn hoop op gevestigd wat betreft een leefbare toekomst voor de komende generaties.

In het besef dat niet alleen Christus bestemd was om het licht in de wereld te brengen, maar dat ook wij als zijn  volgelingen en leerlingen Hem op deze manier kunnen navolgen, stel ik voor dat we de woorddienst afsluiten door het nog even stil te maken nu en ons bewust te verbinden met het grote schitterende licht.   Met een glimlach op het gelaat laten we onszelf toe te ontspannen en van het denken in het voelen te glijden. Als je voelt dat er rust komt, dan kan je je boven je hoofd het licht van de zon of van de vurige tongen van de Geest, of Het Licht van Christus zelf voorstellen.   Dat licht laat je vol vertrouwen door je kruin naar binnenstromen, heel zachtjes, zoals het goed voelt.  Ik zing intussen een aantal klanken om de ontspanning te ondersteunen en jullie te helpen om te verbinden met het grote schitterende licht. 

Offergaven

We brengen de kaarsjes naar voor in het bewustzijn dat ze vandaag symbool staan voor het licht van Christus en met de intentie ons innerlijk licht te laten stralen voor onszelf en voor anderen.

Groot dankgebed : adem van mensen 166


Als slotgebed zingen we de Kleine psalm 851  : dat ogen zich wenden naar het licht

 

Als afsluiting van de viering maken we een grote cirkel en zingen we ‘moge de zegen van god op je rusten’ nr 197. 

We zegenen elkaar met gestrekte handen en wie wil, kan met de handen licht sturen naar elkaar, naar geliefden,  naar moeder aarde en zelfs naar mensen ver buiten deze kapel.  De intentie vanuit een liefdevol hart volstaat.



------