24 september 2017: 25e zondag

             Het mosterdzaadje,
             verhaal van groei en ontwikkeling

Tom Nys

Inleiding van de viering

Welkom “In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest” … Hier staan, vind ik een bijzondere ervaring en ook een unieke gelegenheid om dat te kunnen doen.
Twee stromen vloeien hier immers samen: een neerdalende stroom, een voedende stroom van bovenaf, die voor continuïteit zorgt, voor structuur, voor behoud van traditie, soms ook voor wat sturing … deze neerdalende stroom vormt een veilige en vertrouwde bedding. Maar daarnaast is er ook ruimte voor een opstijgende stroom, een stroom van onder en van binnenuit, vanuit mensen hier aanwezig. Die opstijgende stroom is een ‘bevrijdende stroom’ en geeft uiting aan wat er leeft en aan het oppervlak wil komen. Beide stromen verrijken, ‘bevruchten’ en versterken mekaar.

Hier, in deze ‘vruchtbare’ omgeving merk ik een behoefte, een uitnodiging zelfs om te delen wat er bij me aan het oppervlak komt. Dit delen komt niet zomaar uit de lucht vallen maar is het resultaat van een ontwikkelings- en rijpingsproces.
Een proces dat me ook bij het leven van Jezus brengt. Het lijkt erop dat Jezus uit het niets in het openbaar verschijnt in al zijn wijsheid, kracht en mededogen … en dat daar helemaal geen ontwikkelingsproces aan voorafging maar dat Hij altijd al zo geweest was.

In de klassieke geloofsbelijdenis wordt verwezen naar ‘Jezus als de eniggeboren zoon van God, geboren uit de maagd Maria’ … dus niet de vrucht van een normaal ontwikkelingsproces.(1) Zulke stellingen zijn niet bevorderlijk voor de persoonlijke weg van mensen om hun volle ‘Goddelijke’ potentieel te ontwikkelen. Bovendien kan ik moeilijk geloven dat Jezus met zijn voorbeeld ons een onbereikbaar doel wou stellen.

Ik ben daarom nogal nieuwsgierig naar het rijpingsproces dat Jezus zelf heeft doorgemaakt, naar de weg die Hij is gegaan in zijn werelds leven, hoe Hij is opgegroeid, of en hoeveel broers en/of zussen Hij had, of Hij gewerkt heeft in de schrijnwerkerij van zijn vader Jozef, of Hij gereisd heeft en geleerd van wijzen uit zijn tijd, … Hoe is Jezus de combinatie geworden van unieke mens en realisatie van Goddelijkheid?

Inleiding bij het evangelie

De evangelietekst vandaag is de parabel van het mosterdzaadje waarbij een klein zaadje uitgroeit tot een boom. In de tekst wordt dit groeiproces vergeleken met ‘het Koninkrijk Gods’. Voor de gelegenheid nodig ik uit om de parabel ook te betrekken op het leven van Jezus en op ons individueel groeiproces als mens. Hoe kunnen we als individu onze eigen Hemel op aarde, ons eigen paradijs, ons eigen ‘Koninkrijk Gods’ realiseren?

Homilie

Jezus sprak vaak in parabels en gelijkenissen om de diepere betekenis van zijn boodschap over te brengen en de inhoud toe te laten om op het gepaste moment door te dringen tot het bewustzijn van de luisteraar.
‘Het mosterdzaadje’(2) staat symbool voor het menselijk en ‘Goddelijk’ potentieel, ‘het koninkrijk van God’ dat in oorsprong in ieder mens aanwezig is en dat wacht op de goede omstandigheden om te ontkiemen en te groeien. Dit is een kwetsbaar gebeuren van de juiste omstandigheden, voldoende voeding, water, bescherming, licht en warmte. Dit is zo op het vlak van fysieke groei maar zeker ook op vlak van geestelijke of spirituele groei.

Ik geloof dat iets vergelijkbaars zich afgespeeld heeft met en in het leven van Jezus. Dat Zijn oorspronkelijk potentieel uniek en enorm, misschien zelfs eenmalig was. Maar ook dat er goede omstandigheden aanwezig waren: ouders, familie, vrienden, leraren, plaats en tijd … Net daardoor is Jezus kunnen opgroeien tot een bijzondere volwassene in wereldlijke zin en heeft Hij daarenboven zijn Goddelijk potentieel stelselmatig en volledig kunnen verwezenlijken. Van dat potentieel is Hij zich wellicht meer en meer bewust geworden totdat zijn levensmissie en doel ten volle duidelijk werd en Hij zijn publieke leven begon.

Ik zie zo in de mens Jezus de opstijgende stroom werkzaam in zijn opgroeien, zijn leren, zijn evolueren, uitwisselen … de neerdalende stroom in de inspiratie, de innerlijke richting en bedding die hij ontvangt van ‘zijn Vader in de Hemel’. Maar Hij is ook constant in uitwisseling met zijn leerlingen en toehoorders om de blijde boodschap voortdurend af te stemmen en te verrijken. Beide stromen zijn zo aanwezig, ten volle gewenst, in evenwicht en verbinding met mekaar zodat Hij zich gaandeweg meer en meer kon bevrijden van alle beperkingen. Zijn engagement om de wil van Zijn Vader te volgen wordt zo volledig. Uw rijk kome. Uw wil zal geschieden op Aarde als in de Hemel.

Dat brengt me terug bij ons mensen en de boodschap die Jezus bracht. Het gebed dat Hij ons heeft gegeven begint immers met “Onze Vader die in de Hemel zijt …”. Voor Hem zijn wij dus allemaal zonen en dochters van dezelfde Vader en hebben we allemaal het ‘mosterdzaadje’ van ‘het Koninkrijk Gods’ in ons. We kunnen dit in zijn volheid laten uitgroeien en een leven leiden van innerlijke rust en vrede, van schoonheid, waarheid en goedheid … van Hemel op aarde en dat ook uitdragen. We hoeven het enkel te geloven, het te herinneren en de vruchtbare omstandigheden te scheppen zodat de inspiratie en zegen van de Geest hun werk kunnen doen.
En, misschien kunnen we zelfs zeggen: ‘Heer, ik BEN waardig dat Gij tot mij komt, spreek en ik zal gezond worden’. Amen
-------------------------

(1) Op dat vlak hebben de drie Godsdiensten van het boek trouwens elk hun uitdaging: het Joodse volk als het uitverkoren volk van God, de Christenen met de eniggeboren zoon van God en de Moslims met het laatste woord van God en de laatste profeet.
(2) Blijkbaar is er de mosterdplant die gezaaid wordt en waar de mosterd van gemaakt wordt. Daarnaast is er de mosterdboom, een taaie struikachtige boom waarvan de wortels gebruikt worden als natuurlijke tandenborstel. Het zaad van die boom is heel klein, belandt in voegen en tussen spleten en heeft de eigenschap zowat overal en in alle omstandigheden te kunnen ontkiemen en uitgroeien. Een beetje zoals berkenzaad bij ons.




.