3 juni 2012

Feest van de heilige Drievuldigheid

Lut Lemmens

Welkom en openingslied 103: "Gezegend deze dag"

Inleiding

Ik hou van het Pinksterfeest. De beelden van de duif en de vurige vlammen fascineerden me van kleinsaf. En dan die apostelen die in alle talen konden spreken, whooo -- ronduit een mirakel. Ik herinner me ook nog hoe diep mijn plechtige communie en vormsel me raakten. Het was zeer duidelijk een mystieke ervaring en tegelijk was het iets heel reëels waar ik kracht uit putte. Erover nadenken of dit alles proberen te begrijpen heb ik gelukkig nooit gedaan, want het denken is voor deze materie een doodlopend straatje waar geen antwoorden te vinden zijn.

Vandaag vieren we de heilige Drievuldigheid. In de commentaren die ik vond, spreekt men van een mysterie. Een manier om hetzelfde te zeggen vermoed ik: niet te begrijpen, niet rationeel te verklaren, hoewel mysterie ook een aantrekkelijke geheimzinnigheid in zich houdt. En dat is het voor mij niet echt. Ik zie de heilige Drievuldigheid eenvoudigweg als de Goddelijke eenheid van Vader Zoon en Geest. Een eenheid met naar mijn gevoel drie invalshoeken en mogelijke toegangspoorten om verbinding te maken met het goddelijke in onszelf. Het goddelijke in zijn verschillende aspecten: het scheppende principe, het aspect van het licht en de liefde waarin Jezus ons voorging en tot slot de bezielende kracht van de Geest.
Maken we het stil om te bidden.

Openingsgebed

Gij onnoembare,
Goddelijke Vader en Moeder
Inspireer ons met uw geest
Om een liefdevolle wereld om ons heen te scheppen
Dat vragen we u door Jezus, uw zoon
Hij die ons voorgaat in kindschap, licht en liefde.

Lied 315: "Wat ik gewild heb"

Inleiding op de eerste lezing:

In het stukje brief aan de Romeinen dat we nu beluisteren, schrijft Paulus dat wie zich laat leiden door de Geest van God, samen met Christus kind van God is. Een hartverwarmende visie die heel mooi de verbinding toont tussen onszelf en de Goddelijke drieëenheid.

Lezing Romeinen 8, 14-17
Lied 593: "Naar uw beeld"
Evangelie Matheus 28,16-20

Homilie

Als ik het beeld van de drieëenheid ontrafel, is de Vader voor mij de figuur van de goede herder en van de barmhartige vader die zijn ontrouwe zoon opnieuw welkom heet. De ideale vader zou je kunnen zeggen maar tegelijk ook de universele vader, de bron en oorsprong van al wat is. Ik voel me van in mijn kindertijd sterk verbonden met de Vader en het `onze vader' is nog steeds één van mijn lievelingsgebeden. Ik ervaar dan zijn onvoorwaardelijke liefde, zijn bescherming en ondersteuning en tegelijk de uitnodiging me aan hem toe te vertrouwen en me over te geven aan zijn wil.

Ik geloof sterk in God als de schepper. Als kinderen van God, zijn we via onze creativiteit in de mogelijkheid medeschepper te zijn. Als we het altaar versieren met bloemen, of teksten schrijven en liederen creëren of zingen, als we beeldhouwen of schilderen, maar ook een lekkere maaltijd bereiden of in de tuin werken, zijn we aan het scheppen. Creativiteit kan echter ook betekenen dat wat we doen, met liefde te doen. Zo kunnen we van deze wereld een paradijs maken.

Ik voel me daarnaast ook kind van moeder aarde. De aarde die ons voedt en draagt, maar die voor mij ook het principe van de goddelijke moeder in zich draagt. Vroeger werd ook in onze kontrijen de moeder godin vereerd. Bij de indianen bijvoorbeeld, die heel sterk mijn waardering wegdragen, wordt pachamama, moeder aarde, even sterk geëerd als grote geest. Ook in de Indische en Egyptische maar ook Afrikaanse godenwereld zijn goden en godinnen gelijkwaardig.

De figuur van Jezus ken ik uiteraard van de vele verhalen uit het nieuw testament die zijn leven en boodschap weergeven. Mijn relatie met Hem en Zijn boodschap van onvoorwaardelijke liefde werd nog concreter sinds ik Zijn liefdevolle energie ervaar tijdens momenten van stilte waarin ik me op hem afstem, tijdens meditaties of momenten van heling. Vanuit deze ervaringen stel ik me hem nu voor als een charismatische figuur die licht en liefde uitstraalde. In wiens aanwezigheid de harten opengingen en er vanzelf heling en transformatie gebeurde. Een spiritueel leraar die mensen aantrok en bezielde en nieuwe wegen opende. Maar ook uitdrukkelijk kind van God. Jezus maakte komaf met vele heilige huisjes, maar was duidelijk ook kind van het heersende patriarchaat en zo ook zeer zeker zijn leerlingen en de eerste kerkvaders. Een mannenwereld om u tegen te zeggen. Heel heel spijtig dat het zo al eeuwen stand houdt. Als we Jezus zijn liefdevolle nalatenschap uit zijn patriarchale structuur halen, kunnen we het symbolisch zo bekijken dat de Vader tegelijk voor vader en moeder god, godin, staat en de zoon ook voor dochter.

Ik voel me net als Maria en de andere vrouwen uit Jezus tijd, ook vrouwelijke leerlingen wellicht, net zo goed geroepen Jezus als "welbeminde zoon van god" te volgen. Het is dan ook met grote dankbaarheid dat ik, zoals Marcel het verwoordde, vandaag mijn taak als priesteres opneem.
Het zou mooi zijn als het onderscheid mannelijk-vrouwelijk op spiritueel vlak zou worden opgeheven omdat we in Gods ogen gelijkwaardig zijn. We kunnen beide elementen bovendien allebei in onszelf vinden: zowel mannen als vrouwen hebben de tegenpool in zich. We worden uitgenodigd het mannelijke en het vrouwelijke ook in onszelf te verenigen en in harmonie tot uitdrukking te brengen.

Ook de kracht van de Heilige Geest ervaar ik sterker sinds ik mijn gelovig pad aanvulde en verrijkte met spirituele inzichten en praktijken uit vele delen van de wereld. Ik ervaar deze kracht als een hogere kracht die door me heen gaat als ik er me voor openstel. Ze geeft me innerlijke leiding en inspiratie en maakt het me mogelijk mijn kleine ik te overstijgen. Ik heb geleerd me onvoorwaardelijk aan mijn hogere leiding of noem het intuitie toe te vertrouwen. Een affirmatie die me lange tijd houvast gaf is: "ik word geleid en beschermd, ik word geliefd in de hemel en op de aarde". Wat me daarbij helpt is stilte, bidden, contact met de natuur, spirituele lectuur, taichi of yoga, creativiteit, samen vieren met deze gemeenschap, mantra-zingen , het streven om al wat ik doe met liefde te doen, mezelf en anderen te vergeven en niet onbelangrijk : het leven vieren in dankbaarheid.

De kracht van de heilige geest verbindt me met het goddelijke in mezelf en met de boodschap van liefde en gerechtigheid die Jezus ons doorgaf in verbondenheid met de Vader. Die kracht helpt me te herinneren wie ik in wezen ben: kind van God en medeschepper, geboren om licht en liefde uit te dragen in éénheid met zijn Geest die leeft in al wat is.

Lied 586: "Geproefd, geleefd, herkend"
Onze Vader
Delen van de hostie

Voorbeden door de wereldgroep: Wereldtop Inheemse Volkeren

In de voorbije vastenperiode hebben wij het dikwijls gehad over el buen vivir, het goede leven of beter de goede manier van leven in de filosofie van de inheemse volkeren van het Amerikaanse kontinent. Het leven in harmonie met de aarde, met de medemens en met zichzelf. Een harmonie die hoger ingeschat wordt dan het streven naar altijd meer, meer bezit, meer winst en meer macht en meer Uplaces.

In de Pinkstertijd die vandaag afgesloten wordt, vierden we dat mensen zich losmaakten uit angst en moedeloosheid, dat een boodschap aan alle mensen gericht werd en dat vreemde, verre mensen tot elkaar spraken en elkaar verstonden. In die zin roept de Wereldgroep op om even stil te staan bij het fenomeen dat na generaties van zwijgende inheemse volkeren, deze nu zelfverzekerd, nationaal en internationaal over hun buen vivir spreken als over een inspirerend model en dat gelijkaardige opvattingen, mede omwille van de ecologische en economische crisis, ook in het westen met openheid ontvangen worden en hierrond een dialoog mogelijk geworden is en men elkaars taal begint te verstaan.

Op voorstel van de Boliviaanse regering hebben de VN opgeroepen om in 2014 een Wereldtop van de Inheemse Volkeren te organiseren. Het idee van de goede manier van leven, zal hier een belangrijk thema worden. Sommige organisaties van inheemse volkeren dringen er op aan dat op deze top zelfs een Universele Verklaring van de Rechten van Moeder Aarde zou goedgekeurd worden.

Pinksteren, het feest van de Geest, het enthousiasme en de onbevangen moed om met de anderen over overtuigingen en diepste bewogenheid te spreken. Moge de Wereldtop van Inheemse Volkeren in zulk een geest stilaan vorm krijgen.

Hierbij aansluitend luisteren we naar een
"Gebed van de Inca's, zoekend naar God":

Hoor mij aan,
vanuit de bovenzee waar je verblijft;
vanuit de onderzee waar je bent.
Schepper van de wereld
boetseerder van de mens,
Heer van alle Heren,
jou zoek ik
met mijn ogen die wanhopig verlangen je te zien
of louter begeren je te kennen
want als ik je zie,
als ik je ken,
als ik je beschouw,
als ik je begrijp,
zul jij mij zien en zul jij mij kennen.
De zon, de maan,
de dag,
de nacht,
de zomer,
de winter,
gaan niet vergeefs,
in vaste regelmaat,
naar de aangewezen plaats
en komen te bestemder tijd aan.
Je koninklijke scepter
neem je overal met je mee.
Hoor mij aan,
luister naar mij.
Laat mij niet moe worden,
laat mij niet doodgaan.

Lied: "Heilig vuur"

Slotbezinning : yoga door de kinderen

Zegen en zending
Zegenen wij onze God en zegenen wij elkaar met
Lied 196:"Moge de zegen van God op je rusten"