------
 
Welkom
------
Liturgie
------
Vorming
------
Historiek
------
Archief
------
Kalender
------




17 februari 2008 : Tweede zondag van de vasten

Schitteren in de zon

Marcel Braekers en de jongeren

(voor foto's: klikken op "Koffiestop")

Openingszang

Begroeting
De vastentijd wordt altijd getekend door twee bewegingen: een beweging naar binnen en een naar de buitenwereld. Naar binnen is het een tijd om op te ruimen, zich lichamelijk en mentaal te zuiveren zodat we op een nieuwe en frisse manier het Licht van Pasen kunnen begroeten. Dit vasten krijgt echter maar een etiket van authenticiteit als we tegelijk onze aandacht extra richten naar de wereld waarin we zijn opgenomen. Dat laatste doen we dit jaar door speciaal onze aandacht te richten op Haïti. De prachtig gekleurde vlieger doet ons eraan herinneren en begeleidt ons als symbool naar Pasen.
Vorige zondag was het thema ‘het touw vieren’, de vlieger moet de lucht in kunnen en dansen op de windstroom, die boven het land jaagt. Het thema van deze zondag is ‘schitteren in de zon’. De gedachte die erachter zit is dat een vlieger meer is dan de dingen waaruit hij is gemaakt. De Haïtiaanse kinderen gebruiken stukjes plastic, enkele stokjes, wat koord en lijm. En de vraag is: is die vlieger enkel maar dat? Neen, de vlieger is een speels en mooi voorwerp. Hij is een teken van hoop en vreugde voor de kinderen. Kortom alle materialen maken een gedaanteverandering door waardoor iets nieuws tot stand komt. Vandaar de band tussen dit symbool en de evangelielezing van vandaag die gaat over de gedaanteverandering van Jezus op de berg Thabor. Jezus is op weggegaan om een ander mens te worden, en wij worden uitgenodigd om diezelfde weg te gaan. Zoals Abraham wegtrok of zoals Jezus een innerlijke transformatie doormaakte worden wij opgeroepen dit in onszelf te bewerken.
Samen met enkele jongeren heb ik deze viering voorbereid. Ik heb hen gevraagd hoe zij kijken en wat zou moeten veranderen in hun toekomstige wereld. En daarbij stelde ik hen een moeilijke vraag: welke eigenschappen in jezelf heb je daarbij nodig?

Inkeer 416: “Wat ik gewild heb”

Gebed (Quinten)

Inleiding op de lezingen

Bijna dagelijks worden ons beelden getoond van vluchtelingen. Mensen die het stammengeweld in hun land ontvluchten, mensen, meestal jongemannen, op zoek naar een betere toekomst omdat ze thuis geen onderwijsmogelijkheden hebben, geen job vinden. In de Sahellanden ontvluchten mensen de uitdrogende gronden waarop ze vele jaren leefden op zoek natuurlijk naar vruchtbare streken. De geschiedenis van het Joodse volk begint op eenzelfde manier. Een gezin besluit land, clan en familie achter te laten en af te zakken naar de vruchtbare Nijl-delta. Ze beginnen aan een omzwerving waar ze zelf nooit een eindpunt aan zagen. Al rondtrekkend met hun kudde veranderde niet alleen hun levenspatroon, alles onderging een verandering, ook hun geloof. De Bijbel stelt het graag voor alsof alles begon bij dat in- en aangrijpend spirituele moment dat God Abraham riep, maar misschien was de  werkelijkheid rauwer en zocht men gewoon te overleven en een zinvolle toekomst ui te bouwen. Ik zeg dit alles om nog scherper te laten aanvoelen hoe je dit roepingsverhaal kunt leggen op de geschiedenis van zoveel mensen, die het aandurven.

Genesis 12, 1 – 4: Roeping van Abraham – versie uit de kinderbijbel van Colet Janssen

Lied 18: “Door de wereld gaat een woord”

Matteüs 17, 1-9

Homilie

De evangelist Matteüs had de overtuiging dat Jezus de nieuwe Mozes voor zijn volk was. Zoiets zeggen was niet niks, want Matteüs was zelf een Jood. Hij had dus de overtuiging dat van binnenuit een heel nieuwe wind door de godsdienst waaide. Als Jezus boven op de berg gaat zitten om zijn leerlingen te onderrichten, dan trad Hij op als een nieuwe Mozes. In het evangelie van vandaag speelt zich eenzelfde tafereel af. Alle leerlingen wachten aan de voet van de berg, net zoals het volk tijdens de woestijntocht bij de voet van de berg Sinaï. Alleen drie geprivilegieerden mogen mee de berg op. Wat daar boven met Jezus gebeurt lijkt sterk op wat Mozes overkwam. Zijn gelaat begon te schitteren en hij werd aangeraakt door de heerlijkheid van God. Daar boven op de berg maakt Jezus een confrontatie door met de traditie van zijn volk. Mozes en Elia zijn de twee vertegenwoordigers van de Wet en de Profeten. Zij staan symbool voor de basis waarop heel het geloof van Israël is gebouwd. Jezus doorworstelt deze traditie tot Hij op een nieuw, persoonlijk punt aankomt en Hij beseft een eigen weg te moeten gaan. Hij keert terug naar beneden, terug naar zijn leerlingen om samen met hen een nieuwe weg te gaan. Zoals Abraham voelt ook Jezus dat het oude voorbij is en Hij een nieuw begin van leven en samenleven moet opzetten. Zijn gelaat straalde, staat er in de tekst. Symbolische taal om te zeggen dat een visioen oplichtte en Hij duidelijk zag welke weg Hij had te gaan.

Twee lezingen, twee figuren die een keuze maken om op weg te gaan en die al gaande een transformatie doormaken naar iets dat heel nieuw is. Het is een beetje zoals met de vliegertjes van de kinderen in Haïti. De kinderen verzamelen hout, plastiek, touwtjes, papier en wat lijm en plots ontstaat iets nieuws, iets dat meer en anders is dan de elementen waaruit ze zijn gemaakt. De vliegertjes worden een symbool van vrijheid en hoop, ze dansen in de zon en nodigen uit tot spelen. Hetzelfde gebeurde met Abraham en Jezus. Voor alles wat ze waren kan men elementen in hun verleden aanwijzen als verklaring, maar plots ontstond uit dat geheel een nieuwe mens met een nieuwe visie.

Ook wij worden opgeroepen om te dromen, om zich te laten gaan in een visioen over een nieuwe tijd. Deze viering was oorspronkelijk bedoeld om met de groep van jongeren hier uit te drukken wat hen beweegt en waarvoor ze zich voelen staan. Door omstandigheden is het wat anders gelopen en heb ik gisteren met enkelen van hen gesproken. Ik heb hen twee vragen voorgelegd:
- Hoe zou deze wereld in de toekomst moeten veranderen, wat loopt er nu het meeste fout?
- En welke kwaliteiten of eigenschappen zie ik in mijzelf om aan wat fout loopt te veranderen?

Als ik naar de wereld kijk, zie ik elke dag mensen sterven. Waarom is er zoveel oorlog? Kunnen mensen nooit overeen komen, is er geen andere oplossing? Waarschijnlijk ben ik niet de enige die de oorlog beu is. Misschien kunnen we met velen daaraan iets doen. Dat hoop ik toch.

Indien de mensen minder gehaast zouden zijn, zou het leven er heel anders uitzien. Er zouden minder ongevallen in het verkeer zijn. Minder gehaasste mensen zijn verdraagzamer, de wereldvrede zou er anders uitzien. En mocht er meer solidariteit zijn en een eerlijke verdeling dan zouden de mensen aan de rand van de maatschappij zoals de daklozen vooruit raken. Ikzelf kan daar aan meehelpen door verdraagzamer te zijn tegenover mijn broer, door eerlijke producten te kopen en interesse te hebben voor de derde wereld, door organisaties te steunen die daarom bekommerd zijn.

Ik zou zelf nooit het initiatief nemen om de wereld te verbeteren, maar als er een groep is die de wereld wil verbeteren zou ik die zeker steunen door geld op hun rekening te storten of bijvoorbeeld de Damiaanactie daar zou ik stiftjes voor kopen

Een bedenking die ikzelf bij deze laatste getuigenis had was: dit toont hoe belangrijk het is tot een gemeenschap te behoren, tot een kerk als die groep van mensen die dromen van een andere tijd en daartoe kleine aanzetten willen geven. Vasten is immers niet alleen als enkeling een weg van bekering inslaan, maar als groep nadenken over een ander levenspatroon en elkaar daarbij stimulerend.

Groot dankgebed:  JONGERIUS, Voor wie wachten, p. 46-47

Na de communie, lied 602: “Hoe ver te gaan”

Voorbeden

In het evangelie hoorden we de stem die zei: 'Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar Hem.'
Laten wij bidden tot God om moed en kracht om ons leven te richten naar zijn voorbeeld.
Wij bidden aan de hand van een Haïtiaans gedicht:

Wie het leven van anderen niet wil afbreken of vergiftigen ,,
wie in al wat hij doet anderen bemoedigt om vrijuit te denken,
in mijn ogen is dat een revolutionair.
Geef ons moed en kracht, God, om zo'n revolutionair te zijn.

Wie geen schrik heeft van de vonkjes eeuwigheid die dansen in zijn binnenste ,,
wie in alle vrijheid het risico neemt zich te vergissen ,,
in mijn ogen is dat een revolutionair.
Geef ons moed en kracht, God, om zo'n revolutionair te zijn.

Wie weigert de passies van het volk te misbruiken om bij de groten der aarde te horen ,,
wie zich uit respect voor elke mens solidair voelt met wie bedelt om hoop
in mijn ogen is dat een revolutionair.
Geef ons moed en kracht, God, om zo'n revolutionair te zijn.

Koffiestop

------