Viering van 18 juni 2006 : Het zaad en de grote boom

Moge God die Liefde is, hier in ons midden aanwezig zijn
als Vader, Zoon en heilige Geest.

Ward Costermans

Inleiding

De lezingen van vandaag gaan over een zaadje dat een grote boom wordt. Vooraleer zo'n zaadje een grote boom is hebben we veel geduld nodig. Geduld is een mooie deugd. We zouden ze wel willen hebben maar heel onze huidige cultuur staat er haaks op. Alles moet instantané, à la minute klaar zijn. Schoenen en sleutels zijn klaar terwijl je eventjes wacht. Een druk op de knop en je sensoa koffie is klaar. Een telefoon en je pizza-man staat aan je deur. Je hebt een inlichting nodig: google bezorgt ze je in een minimum van tijd.
Het gaat allemaal even gemakkelijk en even vlug. Het wachten zijn we afgeleerd. Het gevolg is wel: bijna niemand heeft nog geduld. Bij het minste dat niet mee zit horen we meer en meer spreken over stress.

Toen Jezus over het Rijk Gods sprak dachten zijn leerlingen dat het heel vlug in zijn volle heerlijkheid zou aanbreken. Maar beetje bij beetje hebben de leerlingen begrepen dat het aan hen is om het goede woord te zaaien, de groeikracht aan God over te laten, en dat het oogsten meestal weggelegd is voor een volgende generatie.
Jezus vraagt van ons dat we vertrouwen zouden hebben dat het goede dat we doen niet tevergeefs is.

Vandaag willen we God bidden dat hij ons het nodige vertrouwen schenkt in het leven; vooral op die momenten dat er veel verkeerd loopt.

Openingsgebed

Laat ons daarom met vertrouwen bidden:
Gij, eeuwige God,
die uw woord zaait op aarde
en het vrucht laat dragen op zijn tijd:
maak ons ontvankelijk
voor uw levenskracht
als wij luisteren naar uw zoon
door wie Gij zelf tot ons spreekt,
dit uur en alle dagen van ons leven. Amen.

Voorbeden

Bidden wij tot God, vol vertrouwen voor de vele noden in de wereld…
Een levend geloof ligt nooit eens en voor altijd vast.
Er steekt steeds groei en ontwikkeling in.
Moge Jezus woorden en daden voor ons de bron zijn die groeikracht geeft.
Laat ons bidden.

De Filippijnen hebben onlangs de doodstraf afgeschaft.
Bidden wij dat andere landen volgen in het vertrouwen dat
God een God van leven is en niet van dood. Laat ons bidden.

Bidden wij voor de schoolgaande jeugd die in de examens zijn.
Moge het woord van Jezus in hen tot bloei komen
zodat ze in vertrouwen en liefde door het leven gaan. Laat ons bidden.

Bidden wij voor de zovele mensen die op de vlucht zijn
voor zichzelf door angst en eenzaamheid, door neerslachtigheid en stress.
Bidden we ook voor politieke en economische vluchtelingen.
Dat ze ontvangen wat ook wijzelf graag hebben. Laat ons bidden.

God van leven,
aan U vertrouwen wij ons toe,
Gij laat ons niet in de steek.
Sterk ons vertrouwen
in onszelf, in elkaar en in U,
Gij die leeft in eeuwigheid. Amen.

Preek

Niet zolang geleden was ik hier aanwezig bij de doop van twee kindjes: Astrid en Edward. Er werd een verhaaltje voorgelezen van de kikker en de pad.

De kikker had een mooie tuin en de pad wilde ook zo een prachtige tuin. Helemaal niet moeilijk, zei de kikker aan de pad. Je moet de aarde bewerken en zaadjes zaaien. Zo gezegd, zo gedaan.

De volgende dag hoopte de pad reeds zo een bloemrijke tuin te hebben als de kikker. Maar hij zag helemaal niets. Al mijn werk is voor niets geweest, zei de pad, en hij begon te roepen en te tieren en maakte de kikker uit voor leugenaar.
Roep niet zo hard, zei de kikker, de zaadjes hebben angst om uit te komen met al dat lawaai. Met de natuur moet je zacht en geduldig omgaan.
En waarlijk na een lange week angstvallig geduldig wachten zag de pad dat ook zijn tuin vol begon te komen met plantjes.

Geloof, liefde en hoop moeten we zaaien in de harten van de mensen en verder geduldig vertrouwen hebben dat alles op tijd en stond zijn volle groeikracht bekomt.
We moeten ons de wijsheid eigen maken van een landbouwer. Hij zaait en hij gaat rusten.
Adriaan Roland Holst dichtte als volgt:

Ik vraag geen oogst, ik heb geen schuren
Ik sta in uwe dienst, zonder bezit.
Maar ik ben rijk in dit:
dat ik de ploeg van uw woord mag sturen.

Ik zal de halmen niet meer zien
noch binden ooit de volle schoven,
maar doe mij in de oogst geloven
waarvoor ik dien.

Meestal moeten wij geloven dat er eens een grote oogst zal zijn en soms mogen we toch ook reeds genieten van de eerstelingen.

Op een zondagmorgen, op weg naar Antwerpen (21 mei 2006) hoor ik op het radioprogramma "titaantjes" een interview met Jeanne Devos.
Zij is van Kortrijk Dutsel en groeide op in een groot boeren gezin. Negen kinderen waarvan er zeven volwassen werden. Tijdens de oorlog was het gezin steeds groter, want kinderen uit de stad en Hongaarse kinderen werden er met een groot hart ontvangen om aan te sterken. Van in haar jeugd heeft Jeanne Devos kennis gemaakt met de ellende in de wereld en leren geven om niet zonder zichzelf pijn te doen. Alles was zo vanzelfsprekend. Stadkinderen, Hongaarse kinderen; zij werden als broers en zussen gezien.

Later is Jeanne Devos in naam van Jezus als zuster naar India vertrokken. Daar is ze in contact gekomen met andere godsdiensten. Zonder afbreuk te doen aan haar eigen christelijke waarden is zij tot het besef gekomen dat God te groot is om zich op te sluiten in één godsdienst.

Daar in India is ze ook in contact gekomen met vrouwen en meisjes, uitgeput door onderdanigheid en slavernij. Zij is begonnen met enkele vrouwen en meisjes bewust te maken van hun waardigheid. Tot op de dag van vandaag levert dit haar veel problemen en moeilijkheden op. Gerechtsonkosten, vernederingen en echte doodsbedreigingen. Maar ze gaat door want zeggen de vrouwen en meisjes: "Als jij aanwezig bent, durven en kunnen we meer. Door jou hebben we meer daadkracht".

Die enkele vrouwen en meisjes zijn vandaag een niet te stuiten vrouwenbeweging geworden. Door zuster Jeanne Devos hebben 800.000 vrouwen hoop en moed gekregen om op te komen voor hun rechten. Door haar zien 80.000 meisjes hun stoutste dromen beetje bij beetje werkelijkheid worden.

Eén zaadje wordt een boom waar vogels zich kunnen nestelen. Eén vrouw uit ons midden heeft een zaadje gezaaid in India. Het is een boom geworden waaronder vele vrouwen schaduw en geborgenheid hebben gevonden. Eén vrouw schenkt waarachtig leven aan één miljoen vrouwen.

Zonder zelf armer te worden deelt zuster Jeanne Devos mede wat ze als gave heeft ontvangen. Wat ze thuis aan warmte ontvangen heeft, wat ze thuis aan vrijgevigheid beleefd heeft blijft ze zonder berekening van eigen leven doorgeven. Het is blijde boodschap zondermeer.

Gebed over de gaven

Heilige God,
wij danken U aan deze tafel
voor het zaad
dat voedsel is geworden
om ons te doen leven:
Jezus, uw zoon
ons levensbrood,
dit uur en al onze dagen. Amen.

Vredegebed

Naar vrede zien wij uit,
dat vrede in ons midden mag groeien.
Daarom bidden wij:

Heer Jezus, Christus,
werk in ons als kracht tot liefde,
zet ons op het spoor van uw vrede
en maak ons tot mensen naar uw hart.
Zo bidden wij U die leeft in eeuwigheid. Amen.
Gods vrede zij altijd met U
Geven wij elkaar een teken van die vrede.

Slotgebed:

God, Gij ,
die over ons waakt,
verzamel alle mensen
in uw koninkrijk van gerechtigheid,
en laat uw zoon ons leren
hoe Gij met mensen omgaat
dit uur en alle dagen van ons leven. Amen.

(Geput uit: Cees Remmers, Van toen en thans - B, Gooi en sticht, blz, 102-103)