1 mei 2005: Zesde zondag na Pasen:
Lut Lemmens
1. Dienst van het Woord
Openingslied, nr. 614 :
Ik kan alleen woorden ontmoeten, u niet meer
Verwelkoming
Vrede wens ik jullie in
de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, amen.
Jezus ontmoeten als mens kunnen we niet meer,
daar hebben wij trouwens nooit het voorrecht toe gehad. Of
dat het gemakkelijker zou gemaakt hebben om zijn woord na
te leven en zijn weg te gaan, is nog niet zo duidelijk. In
de afscheidsrede zoals die opgetekend werd door Johannes,
lezen we de vele vragen en tekenen van onbegrip die zelfs
bij zijn dichtste leerlingen leefden. Na Jezusdood
stortte hun wereld in en voelden ze zich machteloos en verlamd.
Zonder hem zagen ze niet meer hoe het verder moest. Zonder
hem waren ze verloren. Ze hadden hem tot dusver gevolgd en
hadden zijn energie en leiderschap nodig om tot actie te kunnen
overgaan. Ergens hadden ze zijn boodschap en de diepe betekenis
van zijn opdracht, een opdracht die hij bovendien aan hen
doorgaf, nog niet ten volle begrepen en geïntegreerd. Jezus
is zich hiervan bewust en belooft hen dat ze niet verweesd
zullen achterblijven. Hij zegt ik keer tot u terug.
Ook wij zijn op weg naar Pinksteren en krijgen
vandaag de belofte van Jezus te horen die hij aan zijn leerlingen
gaf bij zijn afscheid: en ik zal de vader vragen jullie
een andere helper te geven die voor altijd met jullie zal
zijn: de geest van de waarheid. Vorige week hoorden
we dat Jezus zei: ik ben de weg, de waarheid en het
leven. Waarheid is een sleutelwoord in zijn afscheidsrede.
Belangrijk genoeg om even bij stil te staan.
Openingsgebed
Heer,
Wij zijn hier samen rond uw woord
Zoekend naar waarheid
En vragen in uw naam
Zuiver ons verstand met al zijn gedachten,
zuiver ons hart met al zijn gevoelens
neem van ons af
al onze twijfel en verwarring
al onze onachtzaamheid
al wat we misdaan hebben
naar U toe
naar onszelf
naar anderen.
Neem het van ons en hoor onze stem
Lied om vergeving, nr.
416: Wat ik gewild heb
Homilie (deel 1)
Het is me al langer duidelijk dat elk van
ons anders waarneemt en bv. woorden die gezegd worden verschillend
interpreteert. Of dat elkeen door andere accenten wordt getroffen
of zelfs een bepaalde uitleg totaal anders gehoord heeft
of begrepen.
We luisteren en interpreteren blijkbaar vanuit
ons eigen individueel referentiekader dat bepaald wordt door
onze voorgeschiedenis en door de overtuigingen en denkbeelden
en gevoeligheden die we vergaard hebben in de loop van onze
kindertijd.
In Meesterschap in liefde van Don
Miguel Ruiz lezen we hoe we in reactie op hoe de omgeving
met ons omging, ouders, opvoeders, vriendjes, buren, mensen
die we ontmoetten en zeker diegenen die gezag over ons hadden,
conclusies trokken over onszelf en over hoe de wereld in mekaar
zit. Onze onbevangen, open manier om de wereld tegemoet te
treden werd aan banden gelegd door conclusies en overtuigingen
die ertoe leidden dat we ons gingen aanpassen, waar nodig
een masker opzetten, waar nodig een rolletje spelen, een imago
opbouwen, een zelfbeeld vormen in overeenstemming met de reacties
van de buitenwereld...
Ons zelfbeeld kreeg op die manier vorm, maar
ook de realiteit om ons heen werd onder invloed van onze persoonlijke
ervaringen geïnterpreteerd en in een specifieke vorm gegoten.
De paradijselijke toestand van liefde en
verbondenheid waarin we leefden voor we werden geboren kreeg
stilaan deuken en blutsen en gaten en bulten en steeds meer
moesten we ons denken inschakelen om de zaakjes onder controle
te kunnen houden. Zeker in momenten van angst of onzekerheid
verloren we onze onschuld en maakten we kennis met ons meneerke
rechter die altijd klaarstaat met zijn genadeloos oordeel
en of het mevrouwke slachtoffer in ons, de arme ik die zich
beklaagt en de schuld bij de anderen of de omstandigheden
legt...
Op die manier werd de grote waarheid van
liefde waaruit we werden geboren stilaan meer en meer vertroebeld,
en verloren we ook meer en meer onze goddelijke verbinding
die ons geboorterecht was. Het gevoel liefdevol verbonden
te zijn raakten we kwijt en de pijn die ons werd aangedaan
zagen we onszelf anderen aandoen, zonder ons eigen gedrag
te begrijpen en soms zelfs zonder er ons bewust van te zijn...
Het leven werd moeilijk en ingewikkeld en we geraakten zelfs
onze diepste levensbestemming kwijt...
Dit klinkt inderdaad als een rampscenario
en dat was het ook, tot Jezus kwam met zijn boodschap van
liefde en vergeving en waarheid én met de kracht om onze verbinding
met de Vader of God in ons te herstellen.
Evangelie uit Johannes ( 14, 15-21)
Homilie deel 2
Heel Jezus zijn leven en boodschap getuigt
van en roept op tot onvoorwaardelijke liefde. Groeien in
liefde en loskomen van al wat ons belemmert om onszelf en
anderen graag te zien is duidelijk de kern van zijn opdracht.
Zelfkennis, zelfliefde en bewustzijn zijn
daartoe de sleutels. Door te groeien in bewustzijn kunnen
we ons denken en onze emoties uitzuiveren en bevrijden van
conditioneringen en aangeleerde patronen.
We kunnen onszelf pas ten volle accepteren
en graag zien als we ons bewust zijn van onze talenten en
kwaliteiten. We kunnen onze kleine kantjes maar ombuigen
als we er ons bewust van zijn. We kunnen ons pas bevrijden
van de oordelen en overtuigingen die ons denken hanteert om
alles onder controle te houden in de mate dat we ons er bewust
van zijn. Eerder kunnen we die belemmeringen niet loslaten
om er vrij van te worden. We kunnen pas vergeven als we ons
bewust zijn van de geleden pijn en van wat we daaruit konden
leren. En ga zo maar door. Bewustzijn is de schat
zoals we het hoorden in de lezing uit het evangelie van Maria
Magdalena twee weken geleden.
Geestelijke lectuur, gesprekstherapie, uitwisseling
met vrienden om ons te spiegelen aan mekaar, taichi, zelfreflectie,
er zijn talloze wegen om daarin te groeien. In de mate dat
we bewuste keuzes maken, het werk dat we doen, ons engagement
in onze kleine of grotere omgeving geven we uiting aan wie
we ten diepste zijn en komen we dichter bij de waarheid .
We kunnen maar leven naar Zijn geest als we de waarheid zoeken
en volgen en al wat ons daartoe belemmert laag voor laag afpellen
en loslaten.
Jezus opende voor ons hiertoe de weg. ik
ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Via Hem komen
we tot de onnoemelijke Bron van liefde en creativiteit waaruit
we zijn ontstaan en waar we opnieuw één mee worden naarmate
de sluiers van onwaarheid in en om onszelf worden opgeheven.
Op zijn verzoek geeft de Vader ons een helper:
de geest van de waarheid die ons zal helpen op het juiste
spoor te komen of blijven met onszelf. Als we de juiste beslissingen
nemen of het juiste inzicht krijgen dan stroomt de energie
en wordt onze goddelijke verbinding versterkt of hersteld.
Meditatie en gebed zijn hiertoe uitstekende
instrumenten. Beiden hebben als bijzonderheid dat ons denken
stil wordt gelegd en dat we ons daardoor kunnen openen voor
de geest van de waarheid en de helende energie van Christus.
Maar ook het luisteren naar onze intuïtie is een manier om
tot de waarheid te komen. Pas als we de waarheid volgen,
volgen we de Heilige Geest.
Die toestand van liefdevolle verbondenheid,
of noem het goddelijke verbinding, kan onze leidraad worden
voor al ons doen en laten. Vanuit die verbinding komen we
dichter bij ons diepste zelf en krijgen we die inzichten die
ons toelaten te kiezen voor wat goed en juist is voor onszelf
en dus ook voor de andere. Van daaruit komt er een evenwicht
tussen ten diepste onszelf worden enerzijds en dienstbaar
naar de andere zijn anderzijds.
Onze geest en ons hart openen voor Jezus
liefdevolle boodschap en zijn uitstraling van mededogen, zachtheid
en gerechtigheid geeft ook ons de impuls om uit ons kot te
komen en zijn weg te gaan en net als de apostelen de deuren
open te gooien en alle angst en twijfel overboord te werpen.
Dat lukte hen pas toen ze onafhankelijk werden van de persoon
Jezus en vervuld werden van zijn geest. Zo konden ze zijn
boodschap en visie en energie integreren tot hun eigen kracht.
wellicht is het dat wat Jezus als opdracht gaf.
Naarmate we groeien in bewustzijn en liefde
en ons laten leiden door de geest van de waarheid, vervalt
weer en meer de dualiteit van ons denken en groeien we in
verbondenheid en eenheid. Dan is er, zoals we vandaag hoorden
in het evangelie, inderdaad geen onderscheid meer tussen
Vader, Zoon en Geest, noch tussen Hen en onze diepste kern.
Kort meditatiemoment
Offerandelied, nr. 649:
Kom in mij
2. Dienst van het brood
Gebed om beeld van God
te zijn : lied 173
Groot dankgebed: nr 190
Instellingswoorden
Vredeswens
Onze vader
Communiemeditatie (tekst
uit de kindernevendienst)
De Trouwe bezoeker
Parijs. Elke dag op de middag komt een
oude zwerver de kerk binnen en stapt een minuut later weer
buiten. De koster vindt dit maar vreemd en vraagt de man
wat hij komt doen.
Ik kom goedendag zeggen tegen Jezus.
Welk gebed bid je dan?
Bidden kan ik niet. Ik zeg alleen: Jezus, hier is
Jim.
Enkele jaren later wordt de zwerver ziek en hij wordt opgenomen
in een tehuis voor daklozen. Hij weet de sfeer erin te
houden en glimlacht altijd.
Een verpleegster vraagt hem op een keer:
Hoe komt het dat je altijd zo glimlacht?
Dat komt door het bezoek dat ik elke dag krijg.
Bezoek? Maar om hoe laat dan?
Elke dag op de middag.
En wie bezoekt je dan? Je hebt me verteld dat je
geen familie meer hebt.
Dat is waar. Ik krijg bezoek van Jezus.
En wat zegt Jezus dan tegen jou?
Niet veel. Alleen maar: Jim, hier is Jezus.
(Jean-Pierre Mols, Il était une foi. Uit Kolet Janssens, Warme
woorden)
Slotlied : nr. 192 Alles
wacht op u vol hoop
|